Ајде и јас да дадам мислење на оваа тема.
Со пари сум релативно задоволен иако секогаш може повеќе нели. Мислам дека имав среќа(подолу пишува зошто ). Имам доволно пари за многу работи кои би можел да ги сонувам доколку останев во Македонија. И тоа е се што е подобро во странство отколку во Мк.
1. Проблемот со животот во странство е во тоа што си многу сам и осамен.Арно ама тоа некако се компензира со имањето повеќе пари. До кога и колку време можам духовните и емоционалните потреби да ги надоместувам со повеќе пари не знам. Тоа ќе покаже времето.
Луѓето во другите држави си имаат нешто поинакви начин на живеење и поинакви навики и обичаи. Втор проблем е затвореноста за странци.
Некако луѓето се ладни и ја немаат онаа дружељубивост како во Македонија (да го оставиме она упикување и лижење од корист на страна. Тоа не го рачунам.).
2.Во вторава точка ќе напишам што се проблемите на многу луѓе со кои сум разговарал.
Проблемите во странство се поизразени во време на економски кризи како што е сега. Многу често се случува луѓето да останат без работа, да не можат да добијат работа само затоа што се странци и имаат странско име презиме или образование. Доаѓаш до ситуација да ги потрошиш своите заштеди. И многу Македонци, а и други странци во моментов се наоѓаат во ситуација да немаат пари, работаат секакви работи кои се неколку нивоа испод нивното образование, едвај преживуваат и неретко живеат полош живот од просечните Македонци во Мк. Додајте го згора на тоа и немањето пријатели, сопствен живот, време за себе и крајниот резлтат е ужасен. Недај боже во таква ситуација да имаш и деца(а најголем дел од луѓето и имаат). Тогаш ужасот станува се поголем гледајќи како им се уништува иднината бидејќи заради релативната сиромаштија на семејството немаат еднакви можности за образование иако се талентирани. Тоа е најболното нешто. Да гледаш како децата се трудат и се талентирани, а не можат да успеат. И нормално е дека на крај човек ќе сака да се врати и ке се запраша: А да не се заебав?
И кога ќе сакаат да се вратат во Мк се соочуваат со уште повеќе проблеми. Во мк треба за работа да имаш некакви врски, а поради живеењето во странство ги немаш. А да работиш најдолна работа во мк е многу проблематично. Ќе бидеш стигматизиран, ќе ти се потсмеваат итн. А тоа уште додатно ја зголемува болката. Да ги враќаш децата назад и повторно да менуваат околина не е ред бидејќи тоа уште повеќе ќе им се одрази врз школскиот успех.
Ете така функционираат работите. Ако имаш малку среќа и многу работливост некако функционираш . Или немаш среќа и си последен роб и многу незадоволен.
Тоа е ризикот на заминувањето во странство. За жал многу луѓе заслепени од реклами,пропаганда или од неизвестеност и незаење не помислуваат на овие ризици (за воља на вистината и јас не помислував на овие работи кога се селев.) и се разочарани бидејќи животот им е под сите очекувања и не можат ништо да променат. Можат само да чекаат и да плачат, а годините си врват.
Ете така.
Да сумирам:
Одењето во странство е како играње рулет каде што си ставил буквално се на една бројка. Или губиш се и си многу несреќен или добиваш нешто поквалитетен живот.
