Кажа збогум, повеќе да не те барам и да неам никаков додир со тебе, го исполнив, испарив.
Интересниот дел беше што не поминаа ни 4 дена и ете пп од јаката нервозна пичка со молба за прошка, знаев дека и требаше нешо и дека не е џабе нејзиното „ринење на земја“. Рече дека ќе било поинаку и дека ќе обрнувала повеќе внимание, но не, повеќе ме отфрлаше, 2 чекори назад 1 напред.
Јбг и опростив, мислејќи дека ќе се промени нешто, мислејќи дека ќе ги потиснам сите тие зборови кажани во вечерните часови на средата. Од тогаш почнав со моите егоистични испади, демек љубоморни ставови и виртуелни мали потреби за личноста
Си продолживме со нашата комуникација, јас надевајќи се дека ќе оздравиш па да те видам шо марка си, мали беа плановите за понатамошно гледање.
Делов беше наинтересен, датумот кој ме родила мајками, а јас потсмевајќи се и гледајќи во екранот со помислата „теши се дека ќе ме допреш“.
Продолжувавме со нашите луди работи, интересни моменти и лажливи утехи и доверувања, дојде моментот коа ќе морам више да се покажам, се ствара тензија, не се може да се издржи само оналјн, малце и живо. Препоставувам многу скапо те кошташе, разни ултиматуми претрпи и ги исполни иако тврдеше дека никој не ти ги пружел
Тогаш решив да ти ги испливам сите лаги шо си ги кажала, кажа за тој шо те клепал 14пати у вечерот една верзија, но после неа следеа уште 4 верзии, интересно зарем не? и слушнав дека во твоја чест ќе се креира домен .ххх
Дојде моментот коа требаше да те видам, и ќе те видев. Се спремив себеси за нашата прва средба но нешто и фуфна во глаава па измислив дека сум прилеп, фак јебига, као ти шо излажа дека си КВ а акаше слики од пред спомениците на скопје а и ме бива за препознавање на ајпи адреса, ЈБГ квит?
Тогаш се смирив, чекав да ме побараш но не, упорно си бараш предлози за филмчиња дрн дрн... вечерта ти звонев 100 пати, незнам оти не дигаше и не ни сакам да знам, знаев дека ќе морам да издржам и да не му паднам на моментот дека во моите 23 год не сум се расплакал за ороспија која одговара на ишарети. Но бидна, ајв крајинг, ме мачеше моментот зошто и зошто?
Толку од мене, реалноста е сурова, а уште посурова коа тврдиш дека кајгана на некои им е извор на цивилизација а тебе тоа ти е секојдневие, благодаение на конверзациите, да не беа тие, незнам како ќе опстанеше во животот.