Добро, дај да ја видиме оваа статистика од времето на воената-администрација од страна на Бугарија на Вардарска Бановина . Колку Македонци загинаа во овој период?
Оди во БАН во столицата или кај вашиот бај Ванчо Михајлов ќе ти дадат да видиш, нај убаво знаат тие.
Во БАН ќе им кажеш да не ти ги даваат на увид фалсификатите.
Многу добро разбирам дека станува збор за човечки животи, но никој не ги терал тие комунисти да пуштаат бомби во полициските станици, касарните, зградите на општината итн
Дознаа дека се умоболни бугарските фашистички окупатори и дека мислеле оти секој ден бил нова година така партизаните се преправаа во дедо мразеви па преку оџаците им пуштаа подароци.
Тие сами си одбрале да војуваат против државата. Истото важи и за комунистите по целата територија на тогашното царство - од Црното Море до Скопје. Сами избрале да одат по шумите. Подоцна, по завршувањето на војната истите тие комунисти ги убија илјадници луѓе, без суд и пресуда, во Македонија и Бугарија како "непријатели на народот", "соработници на окупаторот" и т.н.
Сигурно дека самите одбрале да војуваат против фашистичката бугарска окупација која со тоа зазеде две третини од Македонија. Таква фашистичка плус бугарска држава не им требало и затоа војувале да ве истераат од Македонија. Требало фашистичкиот корен да го истребат до корен за денес да не лаете.
Откако му се натртивте на вашиот хитлер ви даде да окупирате две третини од Македонија мислејќи дека со окупација ќе бидете во Македонија и дека братот ваш Хитлер и Борис нема да ви умрат.
Никој комунистите не убиле туку одговарале оние кои го подржувале Сталин и неговата диктаторска идеологија . Такви во СССР и Албанија после војната имало полно затоа и заслужувале да бидат во изолација оти против еден фашист се бореле и се ослободиле за да после војната излезе друг фашист.
Во текот на Втората светска војна во рамките на антифашистичката коалиција, Народноослободителното движење на македонскиот народ за прв пат бил третирано како равноправен сојузник.
Учествувајќи во антихитлеровската коалиција, македонскиот народ дал силен придонес во победата над фашизмот.
Човечките жртви од околу 33.000 лица и вонредно големите материјални штети го стават македонскиот народ во групата народи кои уште од почетокот на Војната јасно се определиле против фашистичкото ново уредување.
Притоа, тој се борел и за национално ослободување и за создавање на сопствена држава.
Слободата и државата што македонскиот народ ги стекнал по завршувањето на Војната и со одлуките и решенијата на Првото заседание на АСНОМ, претставуваат оживотворување на неговата повеќевековна борба се до конечната победа над фашизмот во 1945 година.
По започнувањето на востанието се засили теророт на ослободителите во Македонија, кој се карактеризираше со масовни апсења, судски процеси, интернирања и сл. Само во Вардарскиот дел на Македонија, според бугарски (судски и полициски) документи, во текот на 1941 година, беа уапсени 1 537 лица. Дел од нив беа ослободени, поголем дел интернирани во сто и трите логори формирани на територијата на Бугарија. На 134 комунисти, членови на СКОЈ и симпатизери, кои беа изведени пред «военополевите» судови, на судските процеси одржани во Скопје, Охрид, Битола и Куманово, им беа изречени 38 смртни казни. Деветнаесет лица беа ослободени и веднаш депортирани, додека на другите 63 лица им беа изречени временски казни во траење од 3 до 20 години строг затвор, или само во текот на 1941 година беа изречени казни во вкупно траење од 578 години. Напоредно со репресалиите на ослободителjат, и отпорот на народот стануваше се’ поразновиден и поотворен. Со тоа бугарската власт целосно се разобличи како ослободителска.
Бугарски ѕверства во Тиквешко
Бугарскиот окупатор има убиено 11 родољуби од Кавадарци, Шивец и Неготино на 13.06.1943 година
Фруса Чедимирова, Кавадарци
Рајна Соколова, Кавадарци
Илија Костов, Кавадарци
Милан Зафиров, Шивец
Вано Гунев, Кавадарци
Атанас Лазов, Шивец
Блажо Кузманов, Шивец
Ѓоре Јанчев, Шивец
Душан Јуруков, Неготино
Александар Аџи Илов, Неготино
Илија Зарев Јанаќиев, Неготино