Мислам дека треба да се прави разлика помеѓу лично мислење и мислење кое влијае врз општото мислење. Значи друго е некој на форум да ги каже своите ставови а друго е некој да се представи како новинар и да пишува неточни или извртени информации.
Според мене треба дефинитивно да се стави ред особено во новинарството и медиумите кои имат поголемо влијание во етерот. И тука не зборам само за интернет порталите туку и за телевизиите.
Неможе некоја телевизија како Сител или Канал 5 да си дозволот „шпиц„ термините да ги поминуват со Индиски, Турски и не ти знам какви сапуници. За тоа според мене исто треба да има регулатива. Треба исто да се регулират и информациите кои не се точни и кои ни ги палсират некој квази новинарчиња, најдобар пример за вадење информации од контектс беше на времето сега веќе покојниот А1 а по негови стапки продолжија порталите Скај и инфо плус. Според мене секој новинар треба да биде професионален во својата област и кога информира тоа треба да биде коректно и врз база на сигурни податоци, а не рекла казала како на улица. За тоа треба да се носи одговорност и тоа е така секаде во светот. Кај нас е проблемот тоа што демократијата често ја сфаќаме како анархија, па така секој обид да се стави ред се оквалификува како диктатура.
Единствената потребна регулатива околу новинарското известување, е новинарите да бидат обврзани да ги прикажат целосно информациите кои ги објавуваат и да го посочат изворот од кој дошле до конкретните информации, а за тоа како новинарите ги сфаќаат тие информации, тоа веќе е заштитено со правото на независно и слободно самоопределување и независно, слободно и јавно самоизразување.
Доколку новинарите ги објавуваат информациите целосно, а не само делумно за да предизвикуваат збунетост и за да ја испревртуваат вистината и манипулираат со неа, и доколку новинарите ги објават изворите од кои дошле до таквите информации, се ќе биде во ред во новинарството.
Кога сме кај турските и индиските серии, тоа е работа на уредувачката политика на конкретниот медиум, а ако добро помнам, во Македонија со закон телевизиите се обврзани одреден процент од нивната дневна програма да биде на македонски јазик, така да, што ќе емитуваат телевизиите и во кој временски период, е нивна работа, а колкав процент од програмата е на македонски јазик е работа на државата.
Јас мислам дека најдобро решение за независност на македонските медиуми е решението кое летото 2011 го предложи Александар Чомовски на една јавна дебата организирана од страна на ЗНМ ако добро помнам:
Сите медиуми да бидат акционерски друштва, нивните акции да се продаваат на Македонската Берза и така независно да се финансираат.
Но кога сме кај Интернетот, неговата цензура во било која форма не доаѓа во предвид.
Додека телевизијата во Македонија сеуште не е дигитална, поради што некои граѓани можат да си дозволат, а други граѓани не можат да си дозволат некои канали да им бидат достапни доколку сакаат да ги гледаат, а други канали да им бидат недостапни бидејќи не сакаат да ги следат, Интернетот од друга страна е целосно дигитален и секој од нас може да си воведе цензура дома, никој со сила не не тера да ги читаме информациите и коментарите кои се објавени на одреден веб сајт.
Интернетот е библиотека со неограничени количини на информации, да го објавиш своето лично мислење за било што на некој Интернет портал или на приватен блог или слично, е исто како да пишуваш книга, и исто како што никој не може да ги забрани продажбата и читањето на твојата книга, така и твоето мислење на Интернет никој не може и не смее да го цензурира.
Мојата борба од Адолф Хитлер денес е достапна за продажба во македонските книжарници и за читање во македонските библиотеки, а претставува многу поопасно средство за ширење на национална омраза, раздор и нетрпеливост, во споредба со ставовите на одредени луѓе објавени на Интернет.
