Делиме слични, ако не и исти ставови.
И јас го поддржував членството на Македонија во ЕУ, па дури и откако ЕУ почна да не условува барајќи да го решиме спорот со Грција околу името, кој е билетарален спор, а не меѓународен спор, чиешто решавање со Времената спогодба е забрането да се користи како услов за влез во било која меѓународна организација, сепак го поддржував членството на Македонија во ЕУ.
Пензионерите и постарите постојано повторуваат едно исто како расипани плочи:
Македонските политичари не сакаат Македонија да влезе во ЕУ бидејќи се свесни дека во ЕУ нема да можат да лажат и да крадат како што прават сега.
Ова е тотална глупост што ја слушам од пензионерите и постарите, бидејќи и актуелната власт и актуелната опозиција апсолутно го поддржуваат членството на Република Македонија во ЕУ, на крајот на краиштата, владата чиј што мандат траеше од 2002 до 2006 ја поднесе апликацијата за стекнување со статус држава кандидат за полноправно членство во ЕУ, а актуелната влада од 2006 па наваму, чиј што сегашен мандат треба да заврши во 2015, ги исполни сите услови и трета година по ред добива позитивен извештај од ЕУ со кој се потврдува дека Република Македонија ги има исполнето сите услови за добивање на датум за почеток на пристапни преговори со ЕУ, така да, теоријата дека македонските политичари не сакаат Македонија да влезе во ЕУ затоа што наводно во ЕУ немало криминал и корупција, паѓа во вода.
Но тоа што ме натера делумно да го сменам ставот не беа ни македонските политичари ни спорот со Грција околу името, туку Европскиот Устав, кој беше отфрлен на референдуми во Франција, Холандија и Ирска, за да подоцна само биде преименуван во Лисабонски Договор и наметнат, односно подметнат на државите членки на ЕУ, без истите да го ратификуваат на референдум, самиот факт дека неговиот неуспешен претходник, Европскиот Устав, не успеал да го помине референдумскиот филтер, ја става под знак прашалник ратификацијата и на Лисабонскиот Договор.
Но сето тоа се евробирократски глупости и политика и иако само делумно го сменив ставот околу полноправното членство на Македонија во ЕУ, сепак и понатаму се согласував дека Македонија треба да стане дел од ЕУ.
Но приказните на пензионерите и на постарите, според кои во ЕУ немало криминал и корупција, паднаа во вода со почетокот на светската економска криза кон крајот на 2008.
Ако во ЕУ навистина немало криминал и корупција, од каде тогаш оваа криза ?
Од тие кои не си ги плаќале долговите.
А зошто не си ги плаќале долговите ?
Затоа што некој не обрнал внимание на тоа, немало регулација на задолжувањата и на долговите, но уште полошо, гејците лажеле за сопствената економија и така успевале да земат најразни кредити, кои сега ќе ги враќаат со дебели камати, а тоа повеќе од доволно говори дека:
Нешто је труло у Европској Унији и болесно.
Ако ги додадеме на ова и европратениците на кои им открија најразни скандали, едни препишувале докторати, други примале мито, така да, теоријата на пензионерите и на постарите дека во ЕУ нема криминал и корупција паѓа во вода.
Лесно е да кажеме дека ќе има построга и поригорозна регулатива во иднина, но ова е Балкан, дувло на криминал и корупција, ако гејците успеале така да го излажат Брисел, тогаш и нашинците ќе успеат да го излажат Брисел.
Всушност, нашинците можеби веќе ги лажат европските банки, баш денес кога актуелниот министер за финансии Зоран Ставревски говореше за капитални инвестиции, се запрашав:
Кои се тие капитални инвестиции ?
Скопје 2014 го смета за капитална инвестиција ?
Од Скопје 2014 само градежните компании ќе си ги наполнат џебовите, а ќе се офајди бирократијата, која ќе си добие тазе нови седишта и фотељи.
За Чебрен и Галишта ќе одлучуваат во декември 2011, од Луково Поле се откажаа, коридорите 8 и 10 дремат недоградени, единствено за Бошков мост е најавено дека ќе почне да се гради во 2012.
Имаме доволно причини за да се сомневаме дека се даваат пари за глупости и дека можеби нашинците уште сега ги лажат европските банки, уште пред да станеме дел од ЕУ.
Јас мислам дека најдобрата опција за Македонија е да прифатиме привилегирано партнерство со ЕУ, помнам дека ЕУ ни го понуди тоа во 2005 или 2006, но нашите идиоти од политичари го одбија тоа, а кристално истото и го нудат и на Турција, мислам дека тоа е најдобрата опција за нас, ем ќе останеме надвор и од ЕУ и од евро-зоната, нема да го ратификуваме Лисабонскиот Договор, а сепак ќе тераме бизнис со државите членки на ЕУ исто како да сме дел од ЕУ.
