сакам да ти кажам незнаеш какви ги има...ке биде најнежниот и најдобриот што го познаваш се дур не се венчате е тек послем ке се променат работите...ме разбираш? а ако планирате да се верите нема тоа да се слуши освен ако не се познавате добро и добар дел да некажам сите од паровите што одат долго се постојано заедно така да и често заедно спијат кај едниот од партнерот така да одприлика се се знае ))
Ааа да да. Кога ќе го донесам потенцијалниот зетко дома, мајка ми ќе ми рече: Браво ќерко, кога свадба?!? Татко ми ќе рече, кој е овој бе?!? Од улица ли го собра да преспие?
Сакам да кажам, не сите партнери си преспиваат по дома. И да речеме дека ќе дојде кај мене и ќе преспие. Еднаш, два пати, дваесет пати...
Да не стане да избрише прашина, да ми помогне да исчистам, да оди по леб, да направи ручек?!? Па, па, па...Никад не би. Се додека не се одделат партнерите од дотогашното живеалиште, каде што нема да има тато носи, мама меси ( односно се на готово ) нема да го познаваш баш така добро партнерот.
Муабетот ми е дека таквото преспивање едни кај други не наметнува скоро никакви обврски. Која ќе бидете сами, свои на своето, тогаш ќе се почувствува каква е иднината на заедничкото живеење.
Всушност ова е само мој став и не мора никој да се согласува со мене. Сепак јас така гледам на работите, не значи дека и другите го мислат истото:smir: