OP is fag. Фатил врски за враќање од абисот.. овај од канта, темата. На еден прст се бројат темите што се вратиле од таму.
Него, cross my heart and hope to die, Џимеј ми е сведок, Magnolia го симнав 7 гигови, уште кога интернетот идеше со 200 максимум.
Му помина модата и зборување на форумот, кај америте ти кога беше изгледа. A исто мислење делам за Avatar, дека го хејтаа тие што го симнаа 700мб или гигаидваесе. Филмот ако не во приказна (што и немаше ни намера) од аспект на аудио, видео и се тоа проследно (мислам дека сум јасен, не треба линкови од wiki) беше ептен иновативен и квалитетен. Да имавме едно IMAX кино, повеќе ќе ценевме многу филмови.
1. Ваш омилен филм за кој пријателите ви викаат: „Ти си немал појма од филмови!“
Fight Club. Не бе, не сум толку очигледен, после 7мото гледање, толку ги испотив жалниве со рецензии, цитати, слики and whatnot што мораа да го засакаат. Така да неможам овде да го сместам. Драстично се разликуваме во вкусови, неам болни другари. И скоро за секој ми го велат ова. Гледаат филмови кои маркетингот им завршил повеќе од работата, акција со коли, пи4ки & пукање и претежно (најважно) нови филмови. Освен еден, кој има вкус и е отворен за стари (пред се) квалитетни филмови. Така да ќе го земам него во споредба и критериуми. На мое изненадување, ме исхејта за
Pulp Fiction. Значи ги изолирав другиве, така да не ме потете со не го сфатил. Зборувам за човек кој го има како аватар Daniel Day-Lewis, кој го обожава Full Metal Jacket, кој го гледал One Flew Over a Cuckoo's Nest, Taxi Driver, et cetera. Значи со океј вкус. Можеби малку луѓе би ми го рекле тоа за филмов, али хеј се деси, плус морам да го ставам во моите топбилоколку филмови. Сепак збориме и за најомилени топ не само за кои пријателите те исмевале. Плус, еден од филмовите кои најмногу ги цитирам. Како и да е, let's not start sucking each other dicks quite yet, одам понатаму.
2. Филм за кој мислите дека мора да ја преживее апокалипсата, дури и ако мора да ја жртвувате Грција за да го спасите: Drag me to Hell би го сејвнал и би живеел со истиот ако е у прашање жртвување Гејлада. YEAH MAN погрешно канализиран патриотизам и HELL YEAH мешам патриот со националист!! Ретко кој ја гледа разликава деновиве. Kaко и да е, знам ќе се согласи Psyside:
The Green Mile,
ако го немаш гледано овој филм, ти препорачувам одма, ОДМА да одиш на замунда (не знам дали го има таму) и да го доунлоадираш. Moжно е многумина да не го гледале на форум, дека никогаш не сум сретнал некој да има пишано за филмот. lol u mad ОP?
Значи пак да напоменам, меѓу критериумите сепак треба и најомилени, затоа е листата тешка, и не е темата уште една lame wannabe top10 листа. Правам склоп на едно со друго. И мислам дека човештвото не би требало да биде без филмов. Како прв аргумент, опфатено има повеќе жанрови така да е наменет за поширока маса, не таргетирана група гледачи, па е скоро совршен за пост-апокалипса. Има глума, има приказна.. мислам if this one does not make your skin crawl, it's prolly on too tight! Kaко втор аргумент, јас така велам.
3. Филм кој би им го покажале на „малите зелени“ кога ќе дојдат, во надеж дека ќе им се допаднеме и нема да не истребат. Јас не би одел со Signs, плашење и закани. Повеќе сум passive-agresive kinda guy. Нешто као емоционална уцена, дека луѓето заслужуваат да живеат и дека се способни да се променат. Тука веќе би променил жанр и пак би вклучил еден од омилените (ако не друго барем меѓу анимираните ми е прв, плус и Појол стави цртан уште во првиот дел):
Wall-E. I mean think about it, колку дијалози има во филмот, или ај да преформулирам, колку и да има колку би сфатиле ејлиениве? Овој е СОВРШЕН за тоа. Само преку симболика и мимики опишува се' вредно за зачувување на планетава, од тие емо стварите, како еве рецимо, хм.. љубов? Да. Mислам дека совршено ќе се поврзат со робот4ево, ќе се пронајдат како extraterrestrials во необична околина. Плус боите ќе ги шармираат, слушнав дека се into lasers and shit. Ќе им го пуштам во 480п минимум, знае Мац оти.
4. Филм од кој сте научиле многу, категорија Ретко Интелегентен Филм: Pam Anderson goin down on two gu.. oh, не порно. Fuck. Незнам овде кој да ставам, ретко интелигентен филмови имам премногу, али првичната замисла е филм од кој сте научиле многу па ќе се ориентирам околу ова. Fuck уште еднаш, ретко учам од филмови, еве ако морам да одберам некој од кој нешто сум научил и ми е барем во топ50 е филмот кој ме научи да не се дрогирам.
Trainspotting. Или ако почнам, дека тешко би престанал. Филмов со Requiem for a Dream и Candy (aj и за девојките еден) oбавезно да се воведат низ школите, како што имаат секс семинари иликакоидае. Овој изобилува со реалност од која секое влакно ќе ви добие ерекција. Доста језив, and yet полн со горчлив британски хумор. Изгледа утнав, ај нема веза, movin on..
5. Филм кој откако завршил сте зјапале пет минути во екранот со WTF??? израз на лицето:
Fight Club.
Нема да лажам, незнаев ништо за филмов, рандом го одбрав за гледање еден ден и можете да замислите резултатот. До ден денес гледан 7 пати. И секојпат дијалозите ми имаат повеќе и повеќе смисла. Култен филм, али што е тука е. Сега веќе overused е цел тој шаблон, али ипак мене ми остави доста голем импакт. Сам би се лажел дури и да помислам дека некој барем стигнал да измами WHAT THE FUCK фаца како овој. Досаден сум, deal with it.
6. Филм што ве натерал да смените некакво мислење, сваќање или предрасуда за 180 степени, не целзиусови:
Enter the Void. Ah, кај да почнам.. о, aтеист сум. А филмов ме замисли јако, дури на денови.. Нема да пишам моја рецензија, се надевам дека Јове нема да се лути ако ја стаам неговата, цитирам; Сериозна мелодрама, засега филм на 2010 според мене. Изборот за годинава е тежок, како ретко кога страшно добри филмови излегоа годинава на мое задоволство морам да признаам.
Филмов не е за секого, не е воопшто лесен. Дури и ако сте гледале трилери, драми, психолошки филмови пак ќе се почувствувате изморени и излудени после филмов. Долг е, вулгарен, навлегува во сите пори на денешното изопачено општество и смрди на трулост и грев. Ќе ви ги измеша чувствата, ќе отвори прашања, ќе ве инспирира, ќе ве остави без зборови. Го ставам во ранг со A Clockwork Orange од аспект на "скокотливоста" која ќе ја предизвика.
Искрено режисерот пред овој филм и не ми беше баш познат, читајќи рецензии на интернет сфатив дека човекот навистина има еден брилијатно изопачен ум и класа кога станува збор за режирање филмови. Брилијантноста на Кјубрик, изопаченоста на Линч, паранојата на Скорцезе, класата на Иствуд, ако успее да воспостави континуитет во снимање на филмовите може да стане уште еден во низата на споменатите великани. Не претерувам бидејќи во време кога сите се обидуваат да внесат што е можно повеќе компјутерски генерирани ефекти, маестрово со еден феноменален пристап во поглед на кинематографијата прави едно мало ремек дело и воведува еден нов стил во снимањето на филмови. Силни контрасти, невообично реалистичен кадар од прво лице, психоделични трипови зачинети со постојани премини меѓу животните портали. Можеби кинематографијата малку потсетува на онаа од 2006та Children of Man, но сепак според мене е далеку подобра и пореволуционерна. Границите на смимањето филмови се поместени, со пристапот кој го завзема Гаспар Ное, шокантен, насилен, вулгарен, луд, екстремен и провокативен. За разлика од Српски Филм, за кој слушав толку многу а го прекинав после 15 минути поради нечовечката, изопачена и дебилна суштина, немањето сценарио и поента овој го изгледав до крај и се импресионирав.
Дејствието е сместено во Токио, приказната е за младиот Оскар, кој во потрага по забава и заработка станува дилер на дрога. Постепено започнува да конзумира дрога, се додека не заврши на оние најопојните и евентуално е фатен во тесно од страна на полицијата кога треба да дила во еден клуб наречен Void. Полицијата го застрелува, ликот умира и тука започнува се. Неговиот дух го напушта неговото тело, се потсеќа на целиот негов живот, на неговата сестра, на неговите родители, на сообраќајката, на тоа како стигна до Токио, на дрогата. Филмот отвара прашања поврзани со Будизмот, задгробниот живот, реинкарнацијата, реалноста, семејството и неговата улога, инцестот и Едиповиот комплекс, психоделичните трипови, психотропните супстанции. Брилијантно е претставено она out of body искуство, главниот карактер додека е жив е претставен со кадар од прво лице со повремени кратки прекини за да се симулира трепкањето, говорот и движењата на истиот е феноменално симулирани а и трип-визијата за психоделичниот секогаш осветлен Токио е неопислива. Се на се, филмот вреди да се погледне јас само ќе ве испровоцирам со овој краток вовед па она другото останува на вас.
. Овој филм мора да преживее апокалипска, затоа што нема никаде подобро опишано за тоа какви всуштност сме ние луѓето. Не е тип на филм како Black Swan, онака глуп и дегенски (што збори талахасе бе?), (без да спојлерисувам) нешто како Crash/Love Actually е, само што све за човештвото е опфатено, ако продолжам да пишам само ке спојлерисувам нешто.
