- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.592
Кога се распадна Советскиот Сојуз, Америте воспоставија теза дека тоа е “крајот на историјата’’ (демек демократијата глобално победила). Гледаме дека сме далеку од некаков крај, баш напротив, светот стана уште покомплексен и по ранлив на разните тоталитарни шеми и махниции.
Истовремено, во САД веќе петнаесетина години зборуваат дека им дошол “крајот на мажите’’, а деновиве пак прогласија дека “жените победиле’’:
http://www.avoiceformen.com/2010/12/18/women-declare-victory-over-men/
Победава доаѓа по неколку-децениска “позитивна дискириминација’’ во образованието и вработувањето, при што жените денес водат во речиси секое поле, почнувајќи од бројот на дипломци до бројот на докторанти, до бројот на запослени (вкл. специјализирани професии како лекари, адвокати, итн.) до бројот на менаџери, власници на приватни фирми, итн.
Кај младите девојки постои масовна и јасна определба за кариера наместо за брак во 20-тите и 30-тите години од нивниот живот, со идеја дека некогаш, можеби и ќе се омажат за да створат семејство (во кое тие ќе доминираат).
Жените водат и во иницирање на разводи на бракови (над 70% од разводите се иницирани од жени), а процесот на огромниот процент разводи е механизам за масовно префрлање на материјалните добра во женски раце.
За држава што претендира на владеење на правото, јавна тајна е дека во САД сите не се еднакви пред законот: жените се привилегирани на суд како и на работното место.
3а разлика жените, добар дел од мажите како да се откажуваат од традиционалните норми на живот и се однесуваат како да не се дел од општеството (пракса која што се нарекува “ghostng’’ - однесување како да си дух).
Проблемот е што се очекува овие тенденции да продолжат во иднина, иако ваквата поставеност носи се поголемо отуѓување меѓу мажите и жените.
Како што економијата им пропаѓа без производство и се одржува преку печатење пари, навистина е чудно, дури перверзно, да има вакви изливи на радост. Ниедно општество не опстанало кога има радикален дисбаланс во него, а посебно не во односите мажи-жени.
Мислења? Споредби со Македонија/Балканот и со ЕУ?
Истовремено, во САД веќе петнаесетина години зборуваат дека им дошол “крајот на мажите’’, а деновиве пак прогласија дека “жените победиле’’:
http://www.avoiceformen.com/2010/12/18/women-declare-victory-over-men/
Победава доаѓа по неколку-децениска “позитивна дискириминација’’ во образованието и вработувањето, при што жените денес водат во речиси секое поле, почнувајќи од бројот на дипломци до бројот на докторанти, до бројот на запослени (вкл. специјализирани професии како лекари, адвокати, итн.) до бројот на менаџери, власници на приватни фирми, итн.
Кај младите девојки постои масовна и јасна определба за кариера наместо за брак во 20-тите и 30-тите години од нивниот живот, со идеја дека некогаш, можеби и ќе се омажат за да створат семејство (во кое тие ќе доминираат).
Жените водат и во иницирање на разводи на бракови (над 70% од разводите се иницирани од жени), а процесот на огромниот процент разводи е механизам за масовно префрлање на материјалните добра во женски раце.
За држава што претендира на владеење на правото, јавна тајна е дека во САД сите не се еднакви пред законот: жените се привилегирани на суд како и на работното место.
3а разлика жените, добар дел од мажите како да се откажуваат од традиционалните норми на живот и се однесуваат како да не се дел од општеството (пракса која што се нарекува “ghostng’’ - однесување како да си дух).
Проблемот е што се очекува овие тенденции да продолжат во иднина, иако ваквата поставеност носи се поголемо отуѓување меѓу мажите и жените.
Како што економијата им пропаѓа без производство и се одржува преку печатење пари, навистина е чудно, дури перверзно, да има вакви изливи на радост. Ниедно општество не опстанало кога има радикален дисбаланс во него, а посебно не во односите мажи-жени.
Мислења? Споредби со Македонија/Балканот и со ЕУ?
