Hatred
save.exit.planet
- Член од
- 17 мај 2010
- Мислења
- 83
- Поени од реакции
- 4
драга..
не ми се живее нешо посебно у последно време..
ако ми каже уште еден ќе биде подобро ќе се убијам..
неможам више..сакам да фатам некој бус шо прв пат го глеам да ме однесе негде уџум да не слушам веќе никој ништо..ни мсн ни моб ни девојка ни матури ни родендени НИШТО..само да лежам и да слушам музика..и некој до мене шо ме сваќа..
заеби и тебе не ти е лесно..поз
не ми се живее нешо посебно у последно време..
ако ми каже уште еден ќе биде подобро ќе се убијам..
неможам више..сакам да фатам некој бус шо прв пат го глеам да ме однесе негде уџум да не слушам веќе никој ништо..ни мсн ни моб ни девојка ни матури ни родендени НИШТО..само да лежам и да слушам музика..и некој до мене шо ме сваќа..
заеби и тебе не ти е лесно..поз


Вчера беше 01.09.2006, влегов во училница и ја запознав најдобрата професорка која некогаш ќе предава на светот. Пола од соучениците ги познавав така од прв ден почнавме се шеги. Седевме, што седевме, саат време, па на по тост до кај Диче и накај дома, да се пофалам дома дека математика не ми предава Стојчо. Си легнав вечерта и заспав изморен од новото доживување. Се будам сабајле и гледам на календар 20.05.2010. Се мијам, моите ми честитаат, ми посакуваат дипломска, гледам испеглани панталони и кошула, а сеуште не знам што тоа значи. Кога се свестив видов дека од вчера до денес изминале 4 години. А мислев дека ги сонувам, часовите, натпреварите, запивките во салата, операцијата “Бела Вода“.