Замисли ситуација имаш неколку тригодишни деца, и во таа ситуација немаш авторитет, немаш никакви правила од тој авторитет да ги поучи што е добро, а што лошо. Значи тие деца ги затвораш во една соба и им велиш правете што ви е воља и сами одлучете што е добро а што лошо, знаеш што ќе се случи? Во процесот на нивното сознание и одлучување што е добро а што лошо ќе ја руинираат таа соба, ќе чепкаат во струјата, ќе се повредат себеси и другите. Значи човек не мора да направи нешто за да увиди дека е лоша заради тоа се Божјите закони, јас нема да пробам да си го одсечам малиот прст од левата рака за да увидам дали е тоа добро или е лошо, знам дека не чине. Ако нема авторитет да ги научи што е добро а што лошо тоа ќе се случи, и ќе живеат во илузија дека луѓето го имаат измислено Господ како авторитет и тој е дел од нивната фантазија. Па одат наоколу религиозните луѓе и религијата се глупи, заостанато нешто, па се спречува напредокот бла, бла, бла......