Секогаш другите. А, ти?

[ada]

Постојано приметувам како сите ние,игнорираме мани и недостатоци кај себе, а секогаш сме спремни да ги посочиме и судиме истите кај другите.
Toa е очигледно и на форумув, на пример. Имено, секогаш кога се разговара за некоја негативна карактеристика, никој не вели дека ја има (иако е многу веројатно е дека на некој начин ја поседува), туку се става на позиција на "совршенство" и оттаму суди и критикува.

Лично, верувам дека мани и доблести, добро и зло, правилно и погрешно, не се мерат така лесно и дека се секогаш испреплетени во индивидуата/ ситуацијата/околината.
Секој од нас греши, и тоа дебело, и на себе си и на другите. Секој од нас "утнува" многу пати и на многу начини. И тоа е ок. Луѓе сме.
Исто, и нештата никогаш не се апсолутно правилни/погрешни, добри/лоши...Микс се, како што е и човекот.

Оттаму, зошто толку лесно трчаме да ги осудиме и критикуваме другите?
Зошто не погледнеме колку "лошо" и "погрешно" носиме и во себе, пред да поплукаме на истото кај другиот?
Во суштина, не сме особено подобри ни од оној "најлошиот" меѓу нас. Грешки, "гревови", утки има кај СЕКОЈ од нас на тони..и тоа со прилично иста суштина...само делумно се разликуваат во манифестацијата.

Затоа, нели би било подобро прво искрено да се спознаеме и прифатиме себе, пред да судиме за другите?
Всушност, кога би го направиле тоа не би се залетале ни така лесно да критикуваме и даваме осуда.
Но, ќе пишам нешто повеќе околу ова понатаму во темата...

Сега би сакала да ги прочитам вашите мислења

 

[bucio]

Моја мана и не чини тоа што кога секогаш влегувам во дебата се правам мутав, не сум мутав не ме подценувајте . Тоа го правам за да ја видам реакцијата на противникот и да ги отвори картите пред мене. Па после рушење стабилни податоци и докажување на моја вистина . Ама не го правам тоа со лоша намера, добра ми е намерата а тоа е рушење на предрасуди и предвремено утврдени мислења. Секако ако видам дека сум претерал знам да се извинам, ама тоа не ми е мана доблест ми е .

 

[marsovka]

Хм..овде е за мани пишување?или за нашето потценување на другите луѓе се со цел да се осеќаме подобро кое има ефект како хероин го земаш си хај па пак паѓаш па имаш потреба за повеќе па земаш пак и тонеш се повеќе и повеќе излез?
Убаво трескање на земја криза губење пријател ,но колку што сватив за хероинската криза може да те убие шокот ако не ти дадат метадонска терапија истото и за ова

 

[Гладиус]

Постојано приметувам како сите ние,игнорираме мани и недостатоци кај себе, а секогаш сме спремни да ги посочиме и судиме истите кај другите.
Toa е очигледно и на форумув, на пример. Имено, секогаш кога се разговара за некоја негативна карактеристика, никој не вели дека ја има (иако е многу веројатно е дека на некој начин ја поседува), туку се става на позиција на "совршенство" и оттаму суди и критикува.

Лично, верувам дека мани и доблести, добро и зло, правилно и погрешно, не се мерат така лесно и дека се секогаш испреплетени во индивидуата/ ситуацијата/околината.
Секој од нас греши, и тоа дебело, и на себе си и на другите. Секој од нас "утнува" многу пати и на многу начини. И тоа е ок. Луѓе сме.
Исто, и нештата никогаш не се апсолутно правилни/погрешни, добри/лоши...Микс се, како што е и човекот.Оттаму, зошто толку лесно трчаме да ги осудиме и критикуваме другите?
Зошто не погледнеме колку "лошо" и "погрешно" носиме и во себе, пред да поплукаме на истото кај другиот?
Во суштина, не сме особено подобри ни од оној "најлошиот" меѓу нас. Грешки, "гревови", утки има кај СЕКОЈ од нас на тони..и тоа со прилично иста суштина...само делумно се разликуваат во манифестацијата.

Човекот никогаш нема да биде спремен да се осознае себе си комплетно. Па дури и да го направи тоа, никогаш нема да ги согледува своите карактеристики онолку објективно колку што може да го направи тоа некој од страна. Затоа на сите им е полесно да кажат за другите отколку за себе.

Совршенството е стимул за понатамошен напредок и желба за остварување на соновите, па дури и подалеку отколку што првично сме си ги зацртале.

Ова е дел од мое мислење во врска со совршенството кое потполно одговара на погорниот болд од твојот пост. Можеби токму поради тоа и одредени луѓе ја завземаат таа позиција за да ги занемарат своите лоши особини и да пробаат да ги изразуваат само добрите. Нажалост ова не успева.

Затоа, нели би било подобро прво искрено да се спознаеме и прифатиме себе, пред да судиме за другите?
Всушност, кога би го направиле тоа не би се залетале ни така лесно да критикуваме и даваме осуда.
Но, ќе пишам нешто повеќе околу ова понатаму во темата...
Сега би сакала да ги прочитам вашите мислења

Искреното спознавање на самите себе, значи и потполно прифаќање на се’ она кое не’ возвишува но и не’ прави подоле од измет. А како што веќе напоменав (превземено од реченица на моја драга пријателка), никој не е спремен да се прифати себе потполно. Јас ако сум дрзок, а свесно не сакам да бидам, ќе гледам таа особина да ја испишам од описот на мојата личност. На тој начин сите ги запоставуваат своите негативни обележја. А пак ова доведува до формирање на една лажна утопична слика за самите себе која не’ заслепува и не ни дозволува да видиме дека и ние не сме подобри од оние кои ги критикуваме.

 

[.:TINA:.PINK]

Maana, i toa golema mi e toa sto nekogas sum nezna kako cvekence nekogas ostra kako negovite bocki..cesto lugeto se plasat kako ke reagiram ili izbegnuvaat da razgovarat so mene (ova e za onie sto ne me poznavaat), a seto toa se dolzi na promenlivoto raspolozenie, kolku i da se trudam da go kontroliram...

btw

Човекот никогаш нема да биде спремен да се осознае себе си комплетно. Па дури и да го направи тоа, никогаш нема да ги согледува своите карактеристики онолку објективно колку што може да го направи тоа некој од страна. Затоа на сите им е полесно да кажат за другите отколку за себе.


Ова е дел од мое мислење во врска со совршенството кое потполно одговара на погорниот болд од твојот пост. Можеби токму поради тоа и одредени луѓе ја завземаат таа позиција за да ги занемарат своите лоши особини и да пробаат да ги изразуваат само добрите. Нажалост ова не успева.

Искреното спознавање на самите себе, значи и потполно прифаќање на се’ она кое не’ возвишува но и не’ прави подоле од измет. А како што веќе напоменав (превземено од реченица на моја драга пријателка), никој не е спремен да се прифати себе потполно. Јас ако сум дрзок, а свесно не сакам да бидам, ќе гледам таа особина да ја испишам од описот на мојата личност. На тој начин сите ги запоставуваат своите негативни обележја. А пак ова доведува до формирање на една лажна утопична слика за самите себе која не’ заслепува и не ни дозволува да видиме дека и ние не сме подобри од оние кои ги критикуваме.

GO GLADIUS...imas pravo za se sto si napisal..

 

[Сатори]

Оттаму, зошто толку лесно трчаме да ги осудиме и критикуваме другите?

Хех, човекот е интересна машина, склоп, микс, како сакате наречете го сепак е машина, само што оваа за разлика од сите други кои што ги познаваме е роб не на програма туку на емоции и некое наводно рационално размислување кое што секогаш на крајот потфрла.
Зошто сакаме да навредуваме, да газиме и да уништуваме?
Зошто ни е во срж бре!

Луѓето си се родени со црн превез пред очите кога станува збор за нивните недостатоци и грозотии, кој е доволно самокритичен да се погледне во огледало и да си признае на сам себе дека е погрд од кур или поглуп од точак.
Но ... егоцентризмот ги прави луѓето среќни, весели и расположени за бркање пеперутки, а кога можат на другите луѓе истото тоа да им го одземат тогаш се најсреќните луѓе на светот.
Иронија на продажба.

Кога не би биле само ништожни форми на егзистирање би можеле да го правиме овој муабет, вака, пусти желби далечни.

 

[Ankica]

Големо спокојство поседува оној кој не се грижи за тоа што другиот зборува,прави или мисли,туку само за сопствените дела,кои треба да бидат праведни и чесни.Не му прилега на добар човек да ја бара темната страна кај другите ,туку треба да се стреми право кон својата цел.

 

[delfybuba]

Големо спокојство поседува оној кој не се грижи за тоа што другиот зборува,прави или мисли,туку само за сопствените дела,кои треба да бидат праведни и чесни.Не му прилега на добар човек да ја бара темната страна кај другите ,туку треба да се стреми право кон својата цел.

Според ова напишаново,јас воопшто не поседувам спокојство...
секогаш ја барам темната страна на другите.
Зошто е тоа така -незнам,секогаш мислам дека некој сака да ме повреди..затоа секогаш гледам се што се случува околу мене,и со тоа ја губам мојата цел и самата себе-гледајќи кон лошата стана на другите.
Овој пост вреди многу,а уште повеќе ке вреди доколу се примени.

 

[bucio]

Според ова напишаново,јас воопшто не поседувам спокојство...
секогаш ја барам темната страна на другите.
Зошто е тоа така -незнам,секогаш мислам дека некој сака да ме повреди..затоа секогаш гледам се што се случува околу мене,и со тоа ја губам мојата цел и самата себе-гледајќи кон лошата стана на другите.

Гледај го тоа што го гледаш, а не тоа што мислиш дека го гледаш.
Не гледај и не барај темна страна кај луѓето, не гледај и не барај светла страна кај луѓето, туку само едноставно гледај. Секогаш имало добронамерни луѓе, и секогаш ќе има луѓе кои што сакаат да те повредат, иако нивниот процент од добронамерните е многу помал. Сепак со едноставно нешто наречено набљудување без претходно утврдени мислења и предрасуди, полесно се препознаваат намерите кај другите луѓе .

 

[RAYTHEON23]

ne potcenuvam..se trudam da se izrazam kulturno..iako i jas imam biseri..poto;no site gi imame

 

[Тиња]

se obiduvam da bidam cesen kon sebe i okolinata. ako sum zgresil, da popravam i da se izvinam.

ne deka ne ja gledam vinata i vo drugi, me nerviraat koga ne si ja priznavaat i nemaat tri cisti, tuku lazat ili se obiduvaat od pozicija na sila. e toa me vadi od takt. nit baram sovrshenstvo, nit se pretstavuvam za takov, treba da se bide realen. valjda e se do vospituvanjeto, mene nikad ne me jacale deka vredam, cak i koga zasluzuvam, a za karanje obratno, prvo po mene se vikalo, a posle po drugite makar i da ne sum mrdnal so prst. a i sum bil nemiren, shto e pravo pravo e, mozda im vlegla navika? mora sekoj da si ja sfati matricata u glava koja mu e. mene moze da mi se svigja nesto ili ne, ama ako sakam nesto da postignam ne e poentata samo da se menjam, tuku da se smenam na nacin na koj bi gi postignal sakanite rezultati. e sea, tie rezultati ili celi pak se varijabilni od covek do covek, nekoj gleda daleku napred, drug go interesira za utre shto ke ima za rucek i tolku. nema NZS

 

[Крусер]

"I know that I am here in this world to serve and protect others. I just don't know what they аre here for" (c) не-знам-кој :smir:

 

[***РЕНАТА***]

Луѓето не се способни да ја согледаат вистинската слика за себе бидејќи делумно се заслепени од суета,а можеби уште повеќе ги ограничува стравот дека ќе видат нешто што нема да им се допадне и ќе им ја разниша самодовербата.

Секогаш е полесно да бегаш,одошто да се соочиш и иако можеби на некое ниво се свесни за своите слабости,грешки и недостатоци,најлесно е да ги игнорираат или да се самоутешат дека не се единствени и дека има полоши од нив,да се трудат да ги најдат и да се фокусираат на нив.Тоа им го оттргнува вниманието од себе или ги теши дека никој не е совршен.

 

[~~БоЖиЦа~~]

Па фала богу дека и ние си имаме свои мани,ама пак како ќе ја истакнеме нашата супериорност над другите,ако не преку нивните.Знаеш недостатоците на другите луѓе ги имаме пред очи,а нашите зад грб,но ако ги прикривме,не значи и дека истите не постојат...Сите знаеме дека е потешко да се биде подобар,од добриот,отколку подоар од лошиот...Односно вториот начин е полесен...Но исто има и една друга добра поговорка која има малку вистина во нејзе,а таа е дека најповеќе мразиме нешто што имаме длабоко во себе..Значи кога плукаме на некого,плукаме и нешто што го носиме и во себе,но го криеме подалеку од сите,со тоа што за истото посочуваме на некој друг...

 

[Антоние]

Целава работа гледана од подлабок аспект се сведува на следново :

Твоето его нема да превземе вина за работите за кои што е виновно затоа што со тоа би се уништило себеси како ентитет, но наместо да превземе вина тоа ке се насочи на одрекување (во генерална смисла) и/или рационализирање на целата ситуација (превземање на таканаречен victim-identity) и ќе се стреми кон понатамошна емотивна болка која што со текот на времето создава шема во потсвеста на повторување на гореспоменатите методи и уште поголема болка.
Вистинското просветлување (а воедно и решение на овој проблем) е целосно отфрлање на егото и прифаќање на нов ентитет - сегашноста.
Меѓутоа ова е мое мислење и можете да го земете или да го оставите ...