Петтоодделенка сакала да скокне од прозорец оти добила четворка

[*Lovely*]

Мамо, тато ,знајте дека многу ве сакам. Се надевам дека ќе се видиме во другиот свет.

Проштално писмо со ваква содржина оставило девојче од петто одделение, кое пред два дена се обидело да скокне од прозорец, од вториот кат на училишната зграда, откако видело дека на тестот по англиски јазик добило четворка. Ова се случило во познато скопско основно училиште, додека траел часот по англиски јазик. Девојчето, кое е одлична ученичка, откако го добило својот тест, почнало да го пишува писмото во тетратката и побарало да појде во клозет. Излегло од училницата, а други нејзини другарчиња го виделе како го отвора прозорецот во училишниот ходник и како се прекачува. Ги викнале наставниците, педагогот и психологот, кои спречиле трагедија.

Родители чии деца учат во истото училиште револтирано коментираат дека вакви деца произведоа сите притисоци на кои тие се изложени поради сите испрашувања и сите тестови што ги полагаат за да се подготват за „големото“ екстерно тестирање што треба да се одржи во јуни.

Зарем вака наставниците и институциите ги планираа подготовките за едно обично тестирање, кое не е ништо друго туку еден обичен тест како и секој друг што досега се правел во училиштата? Кој им става во главите на децата дека само петката е оценка, а секоја друга е катастрофална? И на крајот на краиштата, кој е индиректниот креатор на црни мисли и црни намери во главите на единаесетгодишни деца?

Ова е апел за внимание

Со влегување во пубертет почнуваат игрите на смрт, тоа е автодеструкција што си ја носиме од раѓањето, сметаат психолозите и психијатрите.

- Ваквото однесување можно е да се должи на преголемите очекувања што ги имаат родителите, кои создаваат чувство на притисок и страв кај децата, кои си мислат дека нема да се доволно способни да ги исполнат тие очекувања. Овој обид за самоубиство на девојчето, оваа промоција на истакнување е апел за внимание и помош - смета Мирослав Пендароски, психолог и едукатор во здружението „Големи и мали“.

Според него, очекувањата од наставниците се друга приказна, иако е поважно влијанието на родителите. Како што објаснува тој, и во минатото се случувало децата да имаат чувства на анксиозност и страв дали ќе се биде добар.

- Денес живееме во ера на постмодернизам и е многу постресно да се живее, а не дај боже да не се биде успешен. Шансите се помали, а притисокот сè поголем. Но ваквото однесување би можело да е резултат и на личната структура, темперамент, карактер на детето - додава Пендароски.

Сите психолози се согласни дека обидот за самоубиство кај толку мало дете е резултат на целиот стрес и од семејството и од наставниците. Благица Л’скова од советувалиштето „Гешталт солушнс“ вели дека детето реагира на начин што смета дека е најлесен начин за да се решат работите.

Тестовите ги исцрпеа децата

Од 1 септември досега сигурно имаме направено повеќе од 100 теста и исто толку пати секој од нас бил испрашан, вели Ангела Медаровска, ученичка во втора година во гимназијата „Никола Карев“.

- Навистина е стрес кога сенешто мора да се полага, постојано да се испрашува, а како резултат, добиваме пониски оценки. Тоа уште повеќе иритира и нервира. Исплашени сме и ние и професорите, се однесуваме како да ни зависат животите од тоа екстерно тестирање. Сите сме исцрпени. Барем да имавме добри резултати наместо тројките и четворките - вели Медаровска.

Учениците треба да сфатат дека нема тие да бидат загрозени со екстерното тестирање, туку ќе се проверува работата на наставниците, вели Весна Хорватовиќ, директорка на Бирото за развој.

- За тоа дали по ваквиот немил настан ќе се укине ова тестирање или не треба да одлучи Министерството за образование и наука (МОН). Најважно е родителите да сфатат дека не е само петката оценка и да не ги заплашуваат децата. Не мислам дека многуте тестови се притисок врз нив, напротив, тестот се применува одамна и со цел да се следи постигањето на ученикот - смета Хорватовиќ.

Виновни се родителите

За нагонот за самоубиство кај детето училиштето е најмалку виновно, вели Убавка Бутлеска, училиштен педагог.

- Порано децата ги казнувале со најсурови казни, па никој не се обидел да се самоубие. Притисокот не е во оценката, тестот и, воопшто, во барањата од децата. Менталниот склоп на детето и како е тоа третирано во семејството е главната причина за неговото однесување. Во главата си создава шема на размислување и ако дома му рекле дека мора да добие 5-ка, за него сите други оценки се удар - смета Бутлеска.

Извор: http://novamakedonija.com.mk/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=2&fCat=1&EditionID=352&top=1&ArticleID=21235

 

[курајбер]

ја во 5то кога ќе однесев четворка дома татко ми ме викаше “сине’’ а мајка ми ми правеше ручек по избор.

 

[Реј]

Мамо, тато ,знајте дека многу ве сакам. Се надевам дека ќе се видиме во другиот свет.

Само незнам, дали родителите ја оптеретуваат толку многу со учичиштето на тие години, или самата. ( за кое неверувам дека е ) Нели е лошо? Значи дете 5-то одделение да се фрли за оценка и тоа многу добра т.е четворка, колку драматично би излегло, и колку на подруг начин би размислувале родителите кога би се случило тоа, но среќа, девојчето е спасено, и се надевам дека ова е опомена за родителите. :nenene: Лично мене, ептен ми зборуваат за училиштето, а јас не учам. А и претеруваат во оваа гимназија... (барем според мене ):nesum:

 

[^Exotic^]

Тоа е...
Тоа што на децата им садат во мозокот дека само 5-та е оцена е многу грешно.И во мојот клас има такви, кои што плачат зашто физичко добиле 4ка, а не се цапнати на час, ама морало да имаат 5-ка затоа што математика имале 5, а тоа бил потежок предмет.


Сине, учи, сите 5-ки да ти бидат оти нема ништо да станеш, и ќе јадеш ќотек!Учи, само тоа е.Глуп е сиот овој притисок што им го прават, треба да ги остават децата да го учат тоа што сакаат и да се истакнат во некои области.Не може да бидат со сите 5-ки и да брилјираат во се, никој не го бива подеднакво добро во сите области.Жално е што многу деца учат заради тоа што ги тераат од дома, а не поради нивната желба.

 

[Спенсер]

хах, родителите наши глупави....нонстоп сум под притисок ,учи учи и само учи,а ја па не учам, 1ва у Карев 4.00 просек...јбг,со малце учење,дури и премногу е тој просек,иначе познавам деца шо по грешка им стајле 4ка у дневник, готови биле,за малце плачење....па у пм бе,ако треба да се убијам за една оцека,и тоа 4ка,што е мн добро, а замислете,што би се десило ако истово девојче добие 1 на тест????пфффф самоубиство без проштално писмо, ке сече вени со шестар:pos2::pos2:...кај отиде светов алоооо?????

 

[devojka111]

страшно е ова, имам слушнато и за вакви случаи кои завршиле за жал трагично

но во кого е проблемот? јас мислам дека е во родителите и во притисокот кој можеби тие го наметнале врз девојчето, да учи, да биде послушна, да има само петки
едно 10 годишно дете не е способно само да одлучува што да прави, но врежано е во него дека ако не ги задоволи желбите на родителите ќе биде казнето, можеби и тепано, па затоа помислуваат на вакви работи
веројатно девојчето во случајов затоа ставило писмо да им се извини (дека ги изневерило нивните очекувања)
тоа е, само родителите се криви, а не тоа дека писмените се претешки и слично

а мерка да се спречи ваквата појава е задолжително советување со психолози (барем во основните училишта) да се изгради еден добар однос меѓу психологот и детето, па покрај класен час, еден ден барем во неделата да имаат час за советување со психолог
можеби ќе речете дека детето нема да сака да се искаже на психологот, но ако се изгради една пријатна атмосфера, низ игра може да се оствари комуникацијата (сепак тоа најмногу ќе зависи од личноста и карактерот на психологот)

 

[Reve0ke]

Брат не е баш тоа многу смешно...притисок има од родителите за осамостојување .....поголем притисокот е за тоа....зошто во нашава земја со овие глави зелени кои што ги имаат децата тешко нив ќе биде...јас ги гледам другарите од мојава генерација а и помладите и гледам дека нема напредов за земјава и понатаму....зошто сите чекаат од дома само...сите си сакаат само мама и тато да рабати а тие да лежат....

 

[КиреМали 1911]

Сметам дека во овој ретко загрижувачки случај, главна улога игра возраста на девојчето. Сопствените амбиции, пренабилдани од страна на родителите, кои најверојатно сеуште (зарем сеуште ги има такви?) се водат по онаа старата и крајно неоправдана девиза „Учи, за да не работиш“, во вакви случаи делуваат прилично дестимулирачки врз детето. Во многу случаи, ваквиот однос може да предизвика обратен ефект и стагнирање на интелектуалниот напредок на истото поради појава на дестимулација. Во тој случај, родителите, сметајќи дека ќе помогнат, го зголемуваат притисокот, и доведуваат до психички пореметувања кај детето, кои мжат да останат како трајни последици - некои од нив добиваат доживотна аверзија према образованието и назадуваат за цело време, други се кријат позади лажна амбициозност и стануваат „бубалиците на генерацијата“ - работат механички, чувствувајќи мачнина, но истовремено и потреба да го сработат наложеното.

Во однос на оценката како вредност... Сметам дека во нашите училишта генерално (викам генерално, да не ми се нафрлите дека сум навредувал) не постојат професори со реални критериуми и со некорумпирани сфаќана по однос на оценките. Вредноста и образовниот капацитет на една личност добива на релативно реална слика дури во времето на крајните години на високото образование, кога единката е комплетно развиена како личност со свои животни ставови. Лично, познавам многу мои колеги, кои до средно биле просечно оценувани, па на факултет се покажале како доста квалитетни студенти.

Ова го кажувам со цел да ги побијам застарените ставови на родители, погоре споменати. Со цел иницирање на поинаков однос кон децата, полиберален и секако - интерактивен... Дури и дете од петто одделение има свое мислење кое треба да се сослуша. А родителите се тие кои се обврзани да го сослушаат и прифатат, во одредени граници. За да не доаѓа до вакви инциденти.

 

[Кирца]

Добро а во кое школо е ова?

 

[Реј]

Сметам дека во овој ретко загрижувачки случај, главна улога игра возраста на девојчето. Сопствените амбиции, пренабилдани од страна на родителите, кои најверојатно сеуште (зарем сеуште ги има такви?) се водат по онаа старата и крајно неоправдана девиза „Учи, за да не работиш“, во вакви случаи делуваат прилично дестимулирачки врз детето. Во многу случаи, ваквиот однос може да предизвика обратен ефект и стагнирање на интелектуалниот напредок на истото поради појава на дестимулација. Во тој случај, родителите, сметајќи дека ќе помогнат, го зголемуваат притисокот, и доведуваат до психички пореметувања кај детето, кои мжат да останат како трајни последици - некои од нив добиваат доживотна аверзија према образованието и назадуваат за цело време, други се кријат позади лажна амбициозност и стануваат „бубалиците на генерацијата“ - работат механички, чувствувајќи мачнина, но истовремено и потреба да го сработат наложеното.

Во класот во кој учам, имаме ваков случај, веќе со години сите знаат на кој принцип функционира неговиот живот... Значи нема да поверувате... и уште повеќе сваќам, колку можат да згрешат некои родители.

 

[Viktoranius]

Самите родители си ги убиваат децата што им поставуват само една оценка како успех на децата. Па нели учиме за нас, не за оценки?

Иначе јас да се убивав за секоја оценка што е помала од 5ка, требаше да се убијам уште во градинка.

 

[Reve0ke]

Бубалиците го движат светот а ние сме само спектатори..да добиеш пониска отценка е добро зошто?...па зошто ти дава сила и охрабрување да се докажиш дека знаеш повеќе и дека можиш да научиш повеќе...

 

[Чак Норрис]

Укор за бабарогите на училиште и дома

Ако училиштето вели дека не вредам, тогаш јас навистина не вредам.“ Ова, е во главите на 90 отсто од децата, сметаат психолозите што се обидоа да ни објаснат зошто децата помислуваат на најлошото – да кренат рака на себе кога се поттикнати од ниските оценки што ги добиле на училиште. Еден таков обид неодамна се случи во скопско основно училиште, кога петтоодделенка сакала да скокне од прозорец затоа што добила четворка на тестот по англиски јазик.

Родителите гневни обвинија дека притисоците што ги наметнува новиот систем на образование, конкретно полагањето екстерни тестови, прави децата постојано да се под притисок и да помислуваат и на најлошото. А не помислуваат дека можеби и тие самите се виновни што упорно им ставаат во главите на своите деца дека само петката е оценка, а двојките и тројките се за „губитниците“ и нив никако не смеат да си дозволат да ги добијат.

Треба ли да се случи трагедија како опомена дека децата не смеат да ги изложуваат на постојан притисок, кој секојдневно им се случува и на училиште?

Притисокот и стегите, како и големите очекувања, на детската нежна психа можат да влијаат само контрапродуктивно и да предизвикаат комплекси, да остават траги и во подоцнежниот развој. Позитивните ефекти од таквата тортура не само што ќе изостанат туку во исклучителни ситуации можат и погубно да дејствуваат на младиот живот.

Желбата на возрасните да се постигнат резултати со заплашување предизвикува искривена слика на детето за себе, односно дека тоа не е доволно добро за своите родители, за учителката, другарчињата. А тоа предизвикува уште една нереална претстава - дека никогаш нема да биде како Јана или Бојан, кои сите ги фалат и ги сакаат оти дома носат само петки.

Магичниот круг на преценети вредности е претежок за детската психа и помислата да се побегне од тешкиот товар со посегнување по сопствениот или по туѓиот живот во таквите моменти се јавува како единствен излез.

Кога тоа што се случува и бунтува во детската глава ќе допре до возрасните обично е предоцна, иако можеби тие со своето претходно однесување (повлеченост, затвореност, замисленост) ни испраќале пораки за помош и апели за поголемо внимание. Но кој да ги слушне во трката по егзистенција и кој да ги види во забрзаниот ритам на животот.

Тука секако дека за укор се и нивните наставници, кои речиси повеќе од половина од денот поминуваат со учениците. Со нив се да ги научат, да ги образуваат, но и да ги слушнат нивните големи или мали маки.

Тоа мора да биде дел од секојдневниот образовен процес. И тоа мора некој да го контролира, иако на многумина им одговараше како досега, да нема ревизор, без разлика што некои подаруваа петки, а за возврат чекаа каква било услуга од родителот.

Преплашени од екстерното оценување, наставниците можеби и не забележуваат дека наставниот час, не сакајќи, го претвориле во мачилиште (учениците сведочат за закани и за многу поголеми притисоци). Плус стегите од дома. Премногу е.

Она што најмногу загрижува е односот на институциите - на Министерството за образование и наука, кое не помислува сè уште (не знам што чекаат) да ги седне и да ги смири наставниците, да им објасни дека екстерното оценување не е бабарога, која ќе им изеде платите на сите или, пак, работните места. Оценувањето е само една контрола, која треба да придонесе за поквалитетно образование и мотивација за наставничкиот кадар да го подобри наставниот процес.

Пишува:Антонија Поповска

 

[DracevoTheCity]

овде верувам дека не се криви наставниците...тука родителите играат главна улога....верувам дека детето имало страв од тоа шо ќе му кажат неговите коа ќе отиде дома....бар ја така мислам..па сеа.....

иначе ја сеа да добијам некоја петка ќе се фрлам низ прозор.....најсериозно.....али од среќа...не сум добил...пуууу не се сеќавам коа последен пут сум имал 5ка на некој тест

 

[DimitarMK]

Оценката е најголемо дискриминирачко срање што се има десено во светов.