Во единствената и неслиена пресвета Троица, никој од никого ништо не крие, туку напротив: непрекидното советување меѓу ипостасите, ја има следнава последица, како пример: она кое Бог Отецот го промислува, тоа, промисленото, Богот Син го исполнува а Богот Свет Духа на исполнетото му дава живот и благодатна енергија. Така, ипостасите ги задржуваат своите непреносливи особини од еден на друг, а делувајќи, се надоврзуваат еден на друг, од кое надoврзување произлегува складност во нивната заедница: просто кажано, се работи за тимско делување, каде секој член од тимот ја врши својата улога, онака како му е зададена и не се меша во улогата од другите членови, а крајниот резултат од ота тимско делување, е прозизвод од колективот/тимот, а не производ од некој од членовите на тимот, како засебна и независна акција.
Православниот Симбол на верата, тоа јасно и едноставно го објаснува: Отецот промислува, Синот создава според промисленото од Отецот, а Духот Свет создава живот од она кое Синот го создал.
