Ја имам голем проблем... кога куцам со македонска поддршка. Постојано ги мешам ш, ч, ќ и ж (куцам ч место ш и сл), док за ѓ ми треба некое време да го најдам. Пробав да го надминам проблемов со вежбање, ама не оди. Што да правам?:kesa: Друго шо ме мачи-Кога куцам латиница секогаш сум у недоумица како да ја напишам буквата Ш (s ili sh), пример sise или shishe?
Кајгана психолог
- Креатор на темата FLiX
- Време на започнување
Serpico
Сковинистратор / I'm Batman
- Член од
- 25 јануари 2007
- Мислења
- 11.167
- Поени од реакции
- 702
- Возраст
- 39
Стануваш Волк Самотник, во модерната култура познат и како Волверин. Кај и да е ќе ти пораснат шилци меѓу прстите и ќе си опасен за сите на полна месечина
Друже, созреваш. И нормално е да праиш селекција на тоа што ти се допаѓа и не ти се допаѓа. Природно е. Не е страшно, тоа е фаза во која минале многу од нас. Некои сеуште минуваат. Поентата е, впрочем како и на секој солиден психилошки проблем, да допреш до себе и да се запрашаш зошто се однесуваш така.
Јас играм на картата „замор“ и потреба за нешто ново. Не е страшно, пак ќе речам, само ти треба некакво „прекрасно ослободување“ кое - за волја на вистината - никој не може да ти го даде, освен ти, сам на себе, бидејќи е едно од највредните работи кое единката може да си ги овозможи лично за себе.
И не, не реков дека е лесно. Ама ако беше лесно, немаше да е интересно, нели?
Shape up, главата горе и - само напред!
Вистинските пријатели ќе ти останат, а ти ќе ги вреднуваш по заслуга. Предизвикот на излегувањето како сеприсутен, не мора секогаш да го прифаќаш. Ама не заборавај дека од само седење дома „ни Господ не може да ти помогне“.
Верувам дека ќе смогнеш сили и ќе продолжиш како што е ред.
За се останато, со повеќе детали, обрати се тука. По мое лично мислење, покрај плевелот, ќе најдеш и по некој бисер кој ќе ти донесе ќеиф.
Можеш да напишеш и pushi go и pusi go. Kaко сакаш. Како и да е, баниран/а си од темава.
- Член од
- 24 септември 2009
- Мислења
- 41
- Поени од реакции
- 3
Стануваш Волк Самотник, во модерната култура познат и како Волверин. Кај и да е ќе ти пораснат шилци меѓу прстите и ќе си опасен за сите на полна месечина
Друже, созреваш. И нормално е да праиш селекција на тоа што ти се допаѓа и не ти се допаѓа. Природно е. Не е страшно, тоа е фаза во која минале многу од нас. Некои сеуште минуваат. Поентата е, впрочем како и на секој солиден психилошки проблем, да допреш до себе и да се запрашаш зошто се однесуваш така.
Јас играм на картата „замор“ и потреба за нешто ново. Не е страшно, пак ќе речам, само ти треба некакво „прекрасно ослободување“ кое - за волја на вистината - никој не може да ти го даде, освен ти, сам на себе, бидејќи е едно од највредните работи кое единката може да си ги овозможи лично за себе.
И не, не реков дека е лесно. Ама ако беше лесно, немаше да е интересно, нели?
Shape up, главата горе и - само напред!
Вистинските пријатели ќе ти останат, а ти ќе ги вреднуваш по заслуга. Предизвикот на излегувањето како сеприсутен, не мора секогаш да го прифаќаш. Ама не заборавај дека од само седење дома „ни Господ не може да ти помогне“.
Верувам дека ќе смогнеш сили и ќе продолжиш како што е ред.
За се останато, со повеќе детали, обрати се тука. По мое лично мислење, покрај плевелот, ќе најдеш и по некој бисер кој ќе ти донесе ќеиф.
Blagodaram na sovetot
:smir:
Ada?
мјаууууу
- Член од
- 4 април 2009
- Мислења
- 490
- Поени од реакции
- 54
Еве и јас имам проблем со моите домашни уствари само со мајка ми татко ми кажи речи само навечер е дома и единствено што се грижи е да ми даде пари и ништо друго многу ретко да позборува со мене и тоа единствено по иницијатива на мајка ми. А таа многу ме нервира у последно време едвај ја поднесувам и повеќе сакам да сум било каде од колку дома. Не оди да работа цел ден седе дома и е толку насочена кон мене шо сака да го живее мојот живот место мене и сака да се однесувам 100% одговорно а имам само 17 год. не смеам да згрешам или закаснам на пример во петокот и кажав дека имам 5 часа а не сум видела дека имам 6 и шо закаснав еден саат дома ме маеше со влечките оти не сум и пишала порака дека ќе каснам:nesum:и кога почнам да се карам со неа таа ми говори само како таа го посветила живото на мене и сестра ми а за возврат добила само изневерување лажење дека сум била мн глупава и проста а сум најодлична ученичка у клас и за сите др сум личност за пример ...е сеа не сум совршена малце сум мрза а и сум личност со слаб имунитет а она што сакам да кажам е дека таа е секогаш тука за викање и цркање кога згрешам а никогаш да ме пофали или награди за одличната отценка или добрата постапка ...во последно време сум разочарана налутена не и обрнувам мн внимание единствено зборуваме кога се караме и одлучив да не се замарам и знам дека life sucks тоа е
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.788
- Поени од реакции
- 34.446
Денес зборевме за моето здравје. И јас онака саркастичен, хипокритично реков: Дај боже да се разболам. Е сега, јас верувам дека сум атеист. А ми наметнаа став дека сум рекол така дека потсвесно сум верник. 
Како да определам што сум? Внатрешната поделба ме убива! А најмалку сакам да сум агностик.
Како да определам што сум? Внатрешната поделба ме убива! А најмалку сакам да сум агностик.
ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Денес зборевме за моето здравје. И јас онака саркастичен, хипокритично реков: Дај боже да се разболам. Е сега, јас верувам дека сум атеист. А ми наметнаа став дека сум рекол така дека потсвесно сум верник.
Погледни длабоко во себе, слушни го срцето и ќе го најдеш одговорот.
Или, како што викаше насловот на една книга...Оди кај што срцето те води
*звук на пулсирање на срце, додека излечен те испраќаме од ординацијава*
*The end*
Next?
- Член од
- 31 јануари 2009
- Мислења
- 258
- Поени од реакции
- 12
Денес зборевме за моето здравје. И јас онака саркастичен, хипокритично реков: Дај боже да се разболам. Е сега, јас верувам дека сум атеист. А ми наметнаа став дека сум рекол така дека потсвесно сум верник.
искрено едно е да веруваш а друго е да си, верувам дека во оваа ситуација си го сватил тоа.
нормално е сите од нас да сме верници ( не зборам за религиозни да веруваме во исус,буда или алах ) , јас искрено верувам во себеси и знам дека што и да постигнам ќе се должи на мојата заслуга но сепак постојат и оние случајности кои неможеме да си ги објасниме( се решаваш да најдеш работа истиот ден некој ти се јавува и ти вели еј случајно да не си заинтересиран за тоа и тоа работно место - ова ми се има мене случено), но сепак и тие случајности се должат на нас т.е. ти си го посакал тоа и со помош на " универзумот( како сила ) " таа желба ти била остварена. јас искрено сум мн под влијание на овие движења или идеи што се презентираат како моќта на потсвеста или пак " the power of attraction " и до некаде ме буни истото но сепак успевам да најдам заедничка " религија " на која ќе и бидам верник. така си се определувам во што ќе верувам овој живот со мојата физичка и духовна конструкција.
најлошо нешто што можеш да направиш во вакви ситуации е да се вознемируваш т.е. да неможеш да размислуваш трезвено. така никогаш нема да го најдеш одговорот на прашањето " во што јас верувам ?"
а духовна храна мене ми е љубовта, сум кажал милион пати и пак ќе повторам. Од љубовта ја црпам цела позитивна енергија што ми треба за моите обврски, идеи или пак мојата креативност. кога сум разочаран од неа едноставно цел оптимистички свет ми се урива и останувам во бездната на нерасположеноста и депресијата. сум зборел со стручно лице баш за овој проблем и сите психолози ќе ти речат позитивна енергија треба да ја црпиш од самиот себеси или пак како што спомена ada од своето срце ( својата душа ). верувам дека ќе си го пронајдеш одговорот од самиот себеси . се најдобро, и само смирено така се решаваат сите психолошки прашања и проблеми.
bounty_hunter
Фатенко
- Член од
- 13 октомври 2009
- Мислења
- 1.268
- Поени од реакции
- 322
Денес зборевме за моето здравје. И јас онака саркастичен, хипокритично реков: Дај боже да се разболам. Е сега, јас верувам дека сум атеист. А ми наметнаа став дека сум рекол така дека потсвесно сум верник.
Вака сега. Значи никој не може да ти каже што си ти. Дали верник или атеист или не знам што. Самиот треба да почувствуваш како можеш понатака да го продолжиш животот. Дали ке бидеш посветен на религијата или не. Ако само напразно мислиш, дека си верник а со никакви дела и постапки не го потврдуваш тоа, џабе си се лажеш.
Јас го имав истиот тој проблем пред 5-6 месеци, се чувствував како најдолен ништожник. Пробав слично како тебе да побарам совет на форум, од лица кои се поупатени од мене и добив различни мислења. Затоа ти викам мора самиот да си процениш, кое решение е најдобро за тебе и кои чекори ќе ти донесат душевен мир. Конкретно за во мојот случај, порано јас бев посветен верник, се молев, одев во црква, постев и духовно и телесно. Е сега со тек на време, разбрав дека религијата не тера на слепи верувања, кои што не можат да се објаснат, кои што се такви затоа што така Господ проповеда, или така е запишано во црковните закони. Така во мене се ствараше конфликт на верувања и расудувања, од друга страна ми беше криво и се чувствував лошо затоа што сум ја запоставил мојата вера. Како што и самиот рече "Внатрешната поделба ме убива". тоа е најтешкото, од една страна е дел од твојата личност што е изневерена на некој начин, личноста што верувала и живеела по тие правила во досегашниот твој живот, а од другата страна другиот дел кој сака ново, сака промена.
На крајот да ти кажам, одбрав да верувам дека човекот е најсовршеното суштество, дека се што ни се случува се случува како последица на нешто што предходи, дека за секое зошто постои затоа, дека ние самите си ја кроиме судбината. Живот без религија и живот без Господ.
Немаш посочено, што има придонесено за менување на твојот став, затоа тешко некој конкретно ке ти одговори што и како треба да правиш. Мој совет ти е, да седнеш и постави ги сите прашања што ги имаш, пробај трезвено да размислиш за тоа како стојат работите, стави се ти во прв план, одбери го тоа што срцето и душата чувствуваат дека е правилно и прифати ја таа одлука без ронка вина. Затоа што сите имаме право на избор.
Се надевам дека ти помогнав. Поздрав
- Член од
- 25 јануари 2009
- Мислења
- 45
- Поени од реакции
- 2
Луѓе помагајте веќе не можам да ги трпам моите дома, цело време ми кажуваат што да правам во животот а што не затоа што сум единствено дете и денес ми дојдоа преку глава па почнав да фрлам со ствари по нив. Дај кажувајте кај да бегам негде во странство да студирам, да можам да си најдам работа и да ги баталам више...
D
DimoK
Гостин
мене ме мачит то шо мојве родители во шо колку и да сум добар(пр школо)тие од мене не се задоволни и очеквет да сум уште подобар????и сеа дури намалив и успех и баталив пријатели!!!
Гладиус
notusually
- Член од
- 14 август 2008
- Мислења
- 5.508
- Поени од реакции
- 1.728
Секогаш може подобро. Па дури и од најдоброто може подобро. Види, иако понекогаш навистина знае да депресира фактот дека колку и да си добар, очекуваат подобро, тоа всушност ако го сфатиш правилно е многу паметно од нивна страна. Сакаат да ти дадат на знаење дека иако се задоволни од досега направеното, очекуваат да постигнеш повеќе со што сам себе ќе се надоградиш. After all, не учиш за твоите, учиш за тебе. А сè што они сакаат да постигнеш е нешто повеќе од она што го имаш постигнато до сега. Ако ти искажат неизмерно задоволство, ти би престанал да напредуваш. А со тоа би изгубил многу од процесот на формирањето и усовршувањето на себе како личност.
Се разбираме, нели?
GoD.HateUSaLL
Фар акрос д диштанс
- Член од
- 30 март 2008
- Мислења
- 8.339
- Поени од реакции
- 8.238
Денес зборевме за моето здравје. И јас онака саркастичен, хипокритично реков: Дај боже да се разболам. Е сега, јас верувам дека сум атеист. А ми наметнаа став дека сум рекол така дека потсвесно сум верник.
Видов доста обемни постови напишани како би ти помогнале..
Ја ќе бидам краток и ќе преминам на главното:
Дали кога ги изговори зборовите *Дај боже да се разболам* помисли на семоѓна небесна силуета која има моќ да те разболи коа сакаш и да те излечи ако се молиш?
Доколку да, Верник си.
Доколку го кажа тоа пошо узречиците *Дај боже/Недај боже/Господ да чува и да брани* ти останале како навика при дневно лаичко говорење, ондак, не, не си верник.
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.788
- Поени од реакции
- 34.446
Благодарам. Но, веќе одбрав страна страна. Iam already on santas naughty list.
Ако постои нешто после смртта, не сум некој идиот од гејмер, па сакам потешкото и поинтересното сценарио креирано од god & devil inc. Значи потпишав за подземјето и сулфурниот.
B
bLiZanaCi
Гостин
ма у курац ова родителиве аман се:uvo: преку глава ми појдоја стварно
скоро многу ретко кога седнуваме заедно да се собериме,ама ко ќе се собериме,е тогаш е вистински хаооооооооос
за некои обични глупости кавга почнуваат и толку многу се конзервативни што на моменти ми иди да си заминам некаде и да не се вратам.Јас требало да ги слушам нив и несакаат кога му објаснувам,обратно се свајќаат како бебиња мали се како деца 5 годишни,стварно се за грев.Сепак јас сум си јас....НАРЦИС голем кој знае да испровоцира и да ги трпи и во последно време одбегнувам и да ги слушам и им велам ај сега замини си готово доста е и тогаш се палат уште повејќе и пак се одново почнува.....и се врти во круг и на крај прашувам зошто почнал проблемот со викање и сами незнаат и бараат изговори за однесувањето мое од порано....цело време јас ги нервирам в соба додека сум јас сум била нерозна на никој внимание не сум му обрнувала,а воопшто и не ме интересираат зошто да му обрнувам јас нив внимание незнам.....Едноставно ги нервира моето присуство оти јас многу сум си у себе како двајца,доволна сама на себе и нејќам никој да ме замара и се ми е глупости,освен она стварно што ме интересирааааа :smir: свака ми част :baeh::helou:
му има спас некако нив?оправдано ми е однесувањево или.....?
скоро многу ретко кога седнуваме заедно да се собериме,ама ко ќе се собериме,е тогаш е вистински хаооооооооос
за некои обични глупости кавга почнуваат и толку многу се конзервативни што на моменти ми иди да си заминам некаде и да не се вратам.Јас требало да ги слушам нив и несакаат кога му објаснувам,обратно се свајќаат како бебиња мали се како деца 5 годишни,стварно се за грев.Сепак јас сум си јас....НАРЦИС голем кој знае да испровоцира и да ги трпи и во последно време одбегнувам и да ги слушам и им велам ај сега замини си готово доста е и тогаш се палат уште повејќе и пак се одново почнува.....и се врти во круг и на крај прашувам зошто почнал проблемот со викање и сами незнаат и бараат изговори за однесувањето мое од порано....цело време јас ги нервирам в соба додека сум јас сум била нерозна на никој внимание не сум му обрнувала,а воопшто и не ме интересираат зошто да му обрнувам јас нив внимание незнам.....Едноставно ги нервира моето присуство оти јас многу сум си у себе како двајца,доволна сама на себе и нејќам никој да ме замара и се ми е глупости,освен она стварно што ме интересирааааа :smir: свака ми част :baeh::helou:
му има спас некако нив?оправдано ми е однесувањево или.....?