Јас кога имав 5 години моите работеа за јас да не просам. Исто како и твоите. Не ме пуштиле на улица да питачам за тие да лежат.
Доаѓа еднаш Циган, бара пари, проси, викам: "Ај бе, еве, поработи заедно со нас, ќе ти дадам 500 денари".
Вика: "Аааа, неее" и кидна.
Полесно е да се проси, отколку да се работи. Барем за амалска работа секогаш можат да најдат, ама неее...полесно е да ги пуштат деците да собираат за нив.
На стари и оние кои се неспособни за работа, да, сум да им се даде. Ама на курајбери и пијаничишта, мало морген. Поголеми дневници лапаат и од мене и од тебе.
А и не е никаво решение. Цел живот ли ќе проси?