-Ти (ни) се разболува некој член од семејството,да претпоставиме дека е нашето дете,состојбата е е крајно сериозна,крајно критична,и покрај тоа што сме го однеле во болница,и покрај тоа што му е дадена помош,лекарите направиле се,тоа паѓа во кома, се губи, почнува да не напушта.......
Кого тогаш повикуваме на помош?
-Се наоѓаме на летен одмор, на море секако...

Наеднаш морето се избезумува брановите почнуваат да раснат,Цунамито доаѓа,ние сме избезумени, се обидуваме и правиме се за да се спасиме,но шансите ни се мали.........
Кого тогаш повикуваме на помош?
-Се возиме во ауто,по убав автопат,со брзина 150 км/ч. Одненадеш налетува друго ауто во спротивен правец,во нашата линија....судирот е неизбежен....Еден од нас е тешко повреден,крвави....другиот избезумен бара помош од луѓето кои се затекнале тука, тие се обидуваат да направат се за да помогнат,но,....но, не можат да сторат ништо......
Кого тогаш повикуваме на помош?
И уште илјадници слични примери......
Поентата мие зошто во такви моменти сите,ама баш сите и верници и неверници го повикуваат Бога?
П.С. И немој да речеш дека ти поинаку би постапила, зошто знам дека свесно ќе лажеш.
Имај убава ноќ!