ај малце онака нешо скопско(-генџерско)-пеерски сленг:
Муабетот ми беше... а, ова разглабањево за зборот “пеер“ на Гејнмет се вртеше по мејлови сеа скоро, ми се деси да ми го пратат поише пути, стара доскочица е.
Пеери, ај малце полајт со муабетиве, ужифчнет да не речам. Шо се напињате? Си се заебааме сите. Преку куров више со ова Охриѓани-Скопјани-вакви сме-такви сте. Ме напнавте. Аман више.
Еве ја, прва признаам дека ова сленгов не е уопште океј за увце. Не дека сеа треа сите да почнат нешо као литературно да зборат него само онака малце од малце да не се изобличуе јазикот, ти текиња? И да не се вика “пеер, пеер“ со сила после секој збор колку само да се попунуе речник. Еве, ја не викам “пеер“ на рандом познаници (не ми е уопште тоа културно), него само на блиски луѓе коа им објаснуем нешо, коа ќе се унесам у зборење. И не ми е тоа страшно, сфаќаш, пошо секој вика “пеер“, општа узречица е станата, само да не се претеруе. Пошо, многу е глупо онака, на пример, глеаш некоја типка таква нешо средена нешо дотерана нешо а-у перверзии, и само отвара уста и почиња “Браат, дој бе пеер идеме сеа у Колосеум!!“ Или не знам шо таму. Ко некоја дромфула. Ти текиња? Не личи. Све треа со усул да се праи. И така. Ај се глеаме, се уморив више