Во еден свој постар пост, дадов православно видување за „светоста„ од римокатоличките „светители„ па незнам колку е мудро да се преповторувам,. Едноставно, римокатоличките „светители„ се поединци кои живеат во т.н. прелест. односно во состојба на духовна самоизмама, сметајќи се себеси за достојни да го имитираат Христа и Неговите рани па дури и директно да Му се обраќаат. На пр., „светиот„ Фрањо Асишки до таа мера се поместил од умот, што почнал да им проповеда и нарастенијата (!!!). Една од “светителките„ ( не и го памтам името) одлепила скроз, па во своите записи ги опишува своите сензуални доживувања со наводниот христос....
Православието не ги признава стигматите па кога би се појавиле кај некој од правосалвните верници, сигурно би биле оценети како демонско влијание.
Патем кажано, научните видувања на стигматите се негативни: ниеден здраворазумен научник не ги прифаќа тие рани како релани, туку како самонанесени. Праославието вели дка стигматите се демонска измама. за да може „стигматичарот„ да ја засили својата гордост и мислење дека неговото живеење е токлу многу правдено. што се удостоил да наликува на Христа на крстот. Ајде да се потсетиме како беше распнат Апостолот Петар во Рим...