ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Темава ја отворам во овој подфорум затоа што се фокусира на емоција/чувство, што е психолошка категорија.
Значи, лично сум убедена дека патриотизмот, односно чувсвото на припадност и љубов кон одредена земја/нација/народ е нешто вродено и сосема нормално.
Како што се идентификуваме со нашето лично име, со нашето семејство и сл. така се идентификуваме и со змјата во која живееме и народот на кој му припаѓаме.
Ок, не отсекогаш постоеле нации. Но, од денот кога човекот почнал да се собира во групи, од тогаш почнал и да се поистоветува со нив. Па, како се проширувале тие групи и се развиле до нација/држава, така и поистоветувањето на индивидуите се префрлало на нив.
Поради тоа, сосема ми е очекувана и нормална реакцијата да сакаш да ја заштитиш и надградуваш својата земја. Како што го штитиш и љубиш своето семејство, така си го љубиш и му посакуваш се најдобро на својот народ. И тука нема ништо лошо.
Имено, без осознавање и прифаќање на својот народ, не можеш да ги прифатиш ни другите. Исто како кога не се сакаш себе си, па не можеш вистински да ги сакаш ни другите. Дополнително, националниот идентитет е нераскинлив дел од нашиот примарен, личен идентитет. Кога го губиме националното чувство на припадност, губиме дел и од сликата за самите себе.
А, и космополити, или "граѓани на светот" не можеме да бидеме, без да бидеме прво луѓе на својот народ и земја. Затоа што без да се спознаеш себе си, не можеш да ги спознаеш ни другите.
Она што ме интересира пак, е вашето мислење околу тоа што всушност е патриотизмот? Дали воопшто постои како вродена емоција или е наметната измислица? Каде е линијата која го дели здравиот патриотизам од нацизмот?Дали може да бидеш и патриот и космополит?...итн.
едит:
Како дополнително прашање на темава, се поставува и: "Како да станам патриот?", или поконкретно:
http://forum.kajgana.com/showpost.php?p=2103325&postcount=192
Значи, лично сум убедена дека патриотизмот, односно чувсвото на припадност и љубов кон одредена земја/нација/народ е нешто вродено и сосема нормално.
Како што се идентификуваме со нашето лично име, со нашето семејство и сл. така се идентификуваме и со змјата во која живееме и народот на кој му припаѓаме.
Ок, не отсекогаш постоеле нации. Но, од денот кога човекот почнал да се собира во групи, од тогаш почнал и да се поистоветува со нив. Па, како се проширувале тие групи и се развиле до нација/држава, така и поистоветувањето на индивидуите се префрлало на нив.
Поради тоа, сосема ми е очекувана и нормална реакцијата да сакаш да ја заштитиш и надградуваш својата земја. Како што го штитиш и љубиш своето семејство, така си го љубиш и му посакуваш се најдобро на својот народ. И тука нема ништо лошо.
Имено, без осознавање и прифаќање на својот народ, не можеш да ги прифатиш ни другите. Исто како кога не се сакаш себе си, па не можеш вистински да ги сакаш ни другите. Дополнително, националниот идентитет е нераскинлив дел од нашиот примарен, личен идентитет. Кога го губиме националното чувство на припадност, губиме дел и од сликата за самите себе.
А, и космополити, или "граѓани на светот" не можеме да бидеме, без да бидеме прво луѓе на својот народ и земја. Затоа што без да се спознаеш себе си, не можеш да ги спознаеш ни другите.
Она што ме интересира пак, е вашето мислење околу тоа што всушност е патриотизмот? Дали воопшто постои како вродена емоција или е наметната измислица? Каде е линијата која го дели здравиот патриотизам од нацизмот?Дали може да бидеш и патриот и космополит?...итн.
едит:
Како дополнително прашање на темава, се поставува и: "Како да станам патриот?", или поконкретно:
http://forum.kajgana.com/showpost.php?p=2103325&postcount=192