За жал.
Mora da vezbame no po koja cena. Dijalogot ima za cel da ne naravi i ednata i drugata i tretata strana i popametni i porazbrani i posilni.Во некои ситуации, некои Македонци веројатно чувствуваат анимозитет према појавата која не се согласува со нивната лична замисла, идеја за некоја појава или движење - кое според нив треба да е заедничко за сите сродни по националност или пасош единки.
Нормално, тоа е неможно априори. Е сега, колку знаеме да го користиме говорот како елемент за разбирање или за други цели, е друг муабет. Ама, да вежбаме мора, и ќе сфатиме кога тогаш.
Офф, се надевам не спамирам
Свесна сум дека распоредот ти е ептен кнап, ама ако можеш, би те замолила да продолжиш да ја разубавуваш темава со вакви прекрасни искуства.Кралот од Хунза, не следеше сите, и му баци рака на нашиот Архиепископ охридски и македонски Стефан.
Воедно посетивме денеска многу цркви, и се фасцинирани од иконостасот на Св.Спас.
А и анегдоти има еден куп...кога го видоа гробот на Гоце Делчев, ме прашаа „Тебе овој дедо ти е?“
А истотака, денес ја добив и најдобрата мисла од нив која ми го разубави денот: „Замисли човек, кој оди во сранство на 2-3 месеца...кога се враќа дома е пресреќен, се му е убаво, на се е весел...замисли како ми е мене што се чувствувам дека сум бил во странство 23 века...Уште во секундата кога стапнав на ова тло, во себе си реков...Јас сум дома!“
Razgovarano li e mozebi so ovie luge, pretpostavuvam deka sepak kako kral/princ ima nekakov status vo pakistanskoto opstestvo. Razgovarano li e dali imaat nekakvo vlijanie, vrski, odnosi so pakistanskata vlada.Кралот од Хунза, не следеше сите, и му баци рака на нашиот Архиепископ охридски и македонски Стефан.
Воедно посетивме денеска многу цркви, и се фасцинирани од иконостасот на Св.Спас.
А и анегдоти има еден куп...кога го видоа гробот на Гоце Делчев, ме прашаа „Тебе овој дедо ти е?“
А истотака, денес ја добив и најдобрата мисла од нив која ми го разубави денот: „Замисли човек, кој оди во сранство на 2-3 месеца...кога се враќа дома е пресреќен, се му е убаво, на се е весел...замисли како ми е мене што се чувствувам дека сум бил во странство 23 века...Уште во секундата кога стапнав на ова тло, во себе си реков...Јас сум дома!“
Кралот од Хунза, не следеше сите, и му баци рака на нашиот Архиепископ охридски и македонски Стефан.
Воедно посетивме денеска многу цркви, и се фасцинирани од иконостасот на Св.Спас.
А и анегдоти има еден куп...кога го видоа гробот на Гоце Делчев, ме прашаа „Тебе овој дедо ти е?“
А истотака, денес ја добив и најдобрата мисла од нив која ми го разубави денот: „Замисли човек, кој оди во сранство на 2-3 месеца...кога се враќа дома е пресреќен, се му е убаво, на се е весел...замисли како ми е мене што се чувствувам дека сум бил во странство 23 века...Уште во секундата кога стапнав на ова тло, во себе си реков...Јас сум дома!“