El 'Borracho
Riot Maker
- Член од
- 18 јули 2009
- Мислења
- 822
- Поени од реакции
- 238
Море би одбрал ама ако бидам ко Хајлендер
Инкарнацијата не е нов живот.Тоа е нефункционирање на едното тело па затоа сме приморани својата свесност да ја преместиме во друго тело.Ние сакале или не сме вечни и за секогаш ќе бидеме.Токму така...нови инкарнации носат нови искуства, дали одбираме краток живот не се знае...можеби само тие што се привилегирани(издигнати и кои се ослободиле од стегите на кармата)можат да бираат, но како и да е новите искуства се секогаш добредојдени...:smir:
Точно, се согласувам, ние сме вечни и ќе бидеме и свеста се прафрлува во наредното тело, но е скриена и не можеме да се сетиме како било и што било претходно, оправдано, иначе можеби не би се чувствувале како нови и освежени и воодушевени од новите возбуди и авантури.Инкарнацијата не е нов живот.Тоа е нефункционирање на едното тело па затоа сме приморани својата свесност да ја преместиме во друго тело.Ние сакале или не сме вечни и за секогаш ќе бидеме.
Тогаш зошто се самоубиваат? Јас мислам дека не секој секогаш сака да живее вечно, но секој сака да живее среќно и весело. Само сега кој како го тера нагонот да си го обликува животот. И да, се согласувам дека не е баш до суштеството што ќе биде со него.Секое створение сака да живее вечно и пајак и мравка и маче и куче, и луѓето секој да е до него нит би се разболел нит би остарел нит би умрел, ама не е до него!
Се самоубиваат не дека не сакаат да живеат, туку дека не сакаат да живеат така како што мораат, па од две зла го одбираат помалото, инаку кога би им било се по волја никој не би сакал да се самоубие.Тогаш зошто се самоубиваат? Јас мислам дека не секој секогаш сака да живее вечно, но секој сака да живее среќно и весело. Само сега кој како го тера нагонот да си го обликува животот. И да, се согласувам дека не е баш до суштеството што ќе биде со него.
Ќе видш се.Ќе знаеш се.Нема да бидес само „минлива единка“ и ќе гледаш како светот се менува, а ти ке останеш.Една единка која вечно ќе треба да се прилагодува на својата околина.Многу веројатно некој кој го прошетал цел свет и се стекнал со огромно знаење.И после? После неколку стотици години ќе ти се здосади, ќе ги знаеш сите работи ќе ги видиш сите места, ќе ги научиш маните на луѓето, едноставно нема да има веќе сто да дознаваш. А ако немаш ништо за дознавање и истражување, што ке ти е животот? Дали фактот дека ќе имаш можност да висиш се што ќе се случува во иднина ќе ти биде доволен да го продолжиш својот живот денес? Нели мислиш дека ќе ти се здосадаи од секогаш истите финти со луѓе во суштина исти, водејќи ги истите разговори по кој знае кон пат и уживање во секогаш истите работи?И да пробаш да направиш се вечноста е многу долга ќе иамш време за се. И што се случува откако ќе направиш се? Ништо. конечно ќе сватш дека убавината на животот е во тоа што не трае вечно. И џабе ти е вечност кога нема со да правиш со неа.Секако дека би одбрал. Не е исто да си минлива единка во универзумот и да останеш вечно, да видиш се што ќе се случи, а да знаеш дека другите нема да ја имаат таа можност. : )
Зошто тогаш плачете кога ќе умре некој?Ќе видш се.Ќе знаеш се.Нема да бидес само „минлива единка“ и ќе гледаш како светот се менува, а ти ке останеш.Една единка која вечно ќе треба да се прилагодува на својата околина.Многу веројатно некој кој го прошетал цел свет и се стекнал со огромно знаење.И после? После неколку стотици години ќе ти се здосади, ќе ги знаеш сите работи ќе ги видиш сите места, ќе ги научиш маните на луѓето, едноставно нема да има веќе сто да дознаваш. А ако немаш ништо за дознавање и истражување, што ке ти е животот? Дали фактот дека ќе имаш можност да висиш се што ќе се случува во иднина ќе ти биде доволен да го продолжиш својот живот денес? Нели мислиш дека ќе ти се здосадаи од секогаш истите финти со луѓе во суштина исти, водејќи ги истите разговори по кој знае кон пат и уживање во секогаш истите работи?И да пробаш да направиш се вечноста е многу долга ќе иамш време за се. И што се случува откако ќе направиш се? Ништо. конечно ќе сватш дека убавината на животот е во тоа што не трае вечно. И џабе ти е вечност кога нема со да правиш со неа.
А кој вика дека ќе научиш се за луѓето? Човекото психа секојдневно еволуира, победуваме стравови, создаваме нови стравови, комплекси. Од невини личности се трансформираме во злобни.Ќе видш се.Ќе знаеш се.Нема да бидес само „минлива единка“ и ќе гледаш како светот се менува, а ти ке останеш.Една единка која вечно ќе треба да се прилагодува на својата околина.Многу веројатно некој кој го прошетал цел свет и се стекнал со огромно знаење.И после? После неколку стотици години ќе ти се здосади, ќе ги знаеш сите работи ќе ги видиш сите места, ќе ги научиш маните на луѓето, едноставно нема да има веќе сто да дознаваш. А ако немаш ништо за дознавање и истражување, што ке ти е животот? Дали фактот дека ќе имаш можност да висиш се што ќе се случува во иднина ќе ти биде доволен да го продолжиш својот живот денес? Нели мислиш дека ќе ти се здосадаи од секогаш истите финти со луѓе во суштина исти, водејќи ги истите разговори по кој знае кон пат и уживање во секогаш истите работи?И да пробаш да направиш се вечноста е многу долга ќе иамш време за се. И што се случува откако ќе направиш се? Ништо. конечно ќе сватш дека убавината на животот е во тоа што не трае вечно. И џабе ти е вечност кога нема со да правиш со неа.