Дали би одбрале вечен живот?

[HCL]

Многу податоци фалат околу изборот за вечен живот. Пред се на кој начин вечен?

Вечен во смисол дека не старееме или вечен во смисол дека неможеме да умреме или двете? Ако старееме а не можеме да умреме, тогаш како ќе изгледаме пример после 200 години? Природна смрт не е ништо повеќе од одкажување на органите поради старост. Затоа треба повеќе да се продлабочи за тој вечен живот. Какви анатомски пореметувања ќе има во организмот пред се? Пример ако неможат да те убијат, тогаш што осеќаш кога на тоа место смртникот осеќа физичка болка? Ако неможат да те убијат (да му наштетат на твоето тело), тогаш ни физичка болка не би постоело бидејќи таа болка ти сигнализира дека има некоја оштета во телото. Какви психолошки пореметувања би имало? Ако под вечен живот подразбирате да не старееме тогаш во која година да ни застане животниот раст? Ај ако не вечно да живееме како ембриони. Фалат многу медицински податоци за како би требало да се однесуваат нашето тело и ум во таа состојба.

Сите што пишавте дека е себично да се сака вечен живот: Нема ништо посебично од тоа да се одкажеш од животот и конечно да почиваш во мир. Вечно да се живее е вечна одговорност, а има ли посебично нешто од избегнување на сопствени одговорности.

Сите што пишавте дека неќете вечен поради тоа дека неќете да гледате како умираат вашите блиски: Сте чуле за психолошко пореметување? Идете прашајте некој воен ветеран нека ви каже како се осеќа после војна, после толку глетки на умирање на неговите пријатели и после толку убивања. Како ли тие живеат? На се можеш да се навикнеш, затоа психата ни е флексибилна, се адаптира.

Сите што пишавте дека вечна живот ќе ви здосадело, дека ќе сакате да умрете еден ден: Идете прашајте некој стар над 80 години. Прашајте го дали му е досаден животот и дали сака да умре. Без разлика што и да ви каже, тој сепак се бори за својот живот. Или што да кажеме за Edna Parker, моменталниот најстар човек на светот, таа веќе 30 години не може сама да движи повеќе од 5 метра, она зашто не се убила? Зашто иако е како статула сепак одлучува да живее и понатаму?

 

[Сатори]

Токму тоа и јас го велев во своите постови.
Дека, штом не бираш вечен живот, тогаш одбираш, само и единствено смрт.
А, дека тоа би го избрала просечна индивидуа, мало теже ќе поверувам.

За да не се повторувам со претходните реплики, еве накратко...Освен ако не страдаш од клиничка депресија и имаш сериозни суицидални интенции, тогаш, без исклучок, сакаш да живееш што е можно подолго. Факт.
Никакви романтично/емотивно/поетски оправдувања, во стилот на што ќе ми живот без моите сакани, ла,ла,ла, не палат. Со нив само се залажуваме себе си.
Нашиот најјак инстинкт, инстинктот за преживување секогаш надвладува кај просечната, нормална особа. Без исклучоци. Заедно со најјакиот наш страв, стравот од смрт.
Тие прават да копнееме по вечен живот, и не ги слушаат многу, многу рационалните оправдувања околу тоа зошто можеби не треба да живееме така долго.
Они не водат и го прават конечниот избор.
А, ние може само да си продаваме филмско/лирски бајки.

И филмовите се за вампири.

 

[ada]

И филмовите се за вампири.

Ок...И?
Елаборирај околу тоа како се поврзани филмовите кои ги гледаат вампири и изборот на вечен живот?:icon_neut

 

[Сатори]

Ок...И?
Елаборирај околу тоа како се поврзани филмовите кои ги гледаат вампири и изборот на вечен живот?:icon_neut

Ти ги потенцирав филмските бајки кои што наводно некои ги презентираат, ама поентата е дека во голем дел од нив, сите вечно и среќно живеат.
Мала контрадикција и неповрзаност, тоа е се.
Вампирите се вечни + многу голем ќеиф ми прават, тоа е се.

 

[HCL]

Вампирите се вечни + многу голем ќеиф ми прават, тоа е се.

Види, има разлика меѓу вечниот живот на вампирите и вечниот живот што е во темава. Колку и да ни изгледаат закон вампирите и да мислиме дека им е супер, дека се семоќни и не умираат, никој всушност не кажува дека по правило вампирите вечно патат. Оригинално (по многу стандарди) вампиризам се смета како клетва.

 

[Almala]

Ај, колку погрешно сфаќате....или ја погрешно се изразив.

Нормално дека секој се бори да живее. И баба ми имаше преку 80 години, па на смртна постела кажа дека не и се умира. И баба му на маж ми има скоро 90, па уште се бори.

Зборот ми беше највише за децата. Не сакам да се урочувам со упорно спомнување, ама страв ми е да закопам мое дете. Знам, знам, ризикот сум си го зела на грб одма чим сум ги родила. Ама пре ја би умрела, него ли да дозволам они. Тоа.

 

[dusicka]

pa vecen zivot.......... ubavo e ama koga ke ti se smaci da mozes da go prekines

 

[BliND]

Вечен .. Неможеш да го прекинеш.. Тоа е проблемот... Инаку и јас би избрал во секој момент вечен живот...

 

[Quark]

Bi odbral vecen zivot samo togas koga nema da znam deka moze da ima i ogranicen zivot. Znaci koga nema da bidam svesen za ovoj tip na zivot koj sto realno go ziveeme t.e. koga vecnosta ke mi bide normalna i racionalna kako sto momentalno mi e ogranicenosta, a ogranicenosta ke mi bide nepoznata i dalecna kategorija kako sto momentalno mi e vecnosta.

 

[Raziel]

Ма не.
Кога ќе се соочиме со нашата природа и ќе излеземе од бајките,многу лесно ќе го впиеме фактот дека мора да се умре,а тоа само по себе ќе ни го генерира инстинктот за преживување.

Кога те соочуваат со дилемата дали сакаш вечен живот или не,ти мораш коренито да излезеш од структурата на твоето битие и природата која си ја добил од раѓање.

Најдоа компензација во облачна патетика верниците со нивниот афтерлајф,па сега за нив добро е на оваа земја да сакаш да живееш,да си го ограничиш своето постоење со наметнати неисполниви услови,оти потоа следува продолжување на постоењето.Таа теорија мора да се одбие.Смртта останува факт во твојот земски живот.А тоа е тема на дискусија.

Добро кажа Шорт,а и многу пати сум го гледал фамозниот Хајлендер....не сакам да ги надживеам моите деца.Не сакам само јас себично да ги јадам плодовите на оваа земја,додека сите кои ги сакам тонат во заборав.
Од друга страна пак,ако сите успееме да го достигнеме тој стадиум и да мора да превземаме мерки за да не дојде до преголема земска популација.....тогаш не сакам да не му се даде шанса на новиот живот.Не сакам свет во кој нема да можам да го штипнам своето дете,да му раскажувам приказни и да гледам како расте и го зема моето место на чело на масата,додека јас бледнеам во староста,задоволен дека сепак,иако благопатетично,ќе продолжам да живеам.Го сакам овој круг.Се додека историјата постои и додека хартијата не вене и мислата се пренесува,дел од нас живее.Нашата енергија.Нашиот печат.

Од антрополошки аспект,значи,без размислување ја прифаќам смртта.Кога ќе и дојде редот.

 

[Mac))]

Премногу идеолошко размислување,преполно со некои наметнати ставови од општеството...
Секој си ја извртува темата на свој начин,а во твојов случај конкретно,ти си земаш за право да изиграваш фин и добар тип,кој ќе сака да дава шанса на нов живот.
Нашите деца,колку и да ни е тешко да го прифатиме фактот,без разлика дали ние ќе бидеме живи да го видиме тоа или не,тие сепак во еден момент ќе умрат.

И кој тука сеа се лаже со илузијата дека ако умреш,полесно ќе ти биде,зашто нема да го видиш детето како умира?
Сфаќам дека мора секаде да се вмешаат некои општествени сфаќања,кои не се ништо повеќе од генералното мислење на масата,што не значи дека тоа е правилно и точно.

Од друга страна,кој ви гарантира дека ако и во овој наш мал просечен живот,нема да ги надживеете своите деца?
Мислам,сите кои тоа го спорат со децата,имаат по 19 и 20 години (освен Short1),и не сфаќам јас вие од каде пак ја разбирате таа болка?
Или се плашите од непознатото?

Ако тоа ви е единствената причина да не изберете вечен живот,тоа значи дека си контрирате самите себе со живеењето.
Како?
Бидејќи постои веројатност и во овој живот вашите деца да умрат,и да ги надживеете...
Но сепак,вие го живеете овој живот,надевајќи се дека тоа нема да се случи,а ако се случи,ќе се справите тогаш со тоа...
И оддеднаш излегувате како дилетанти,односно не се плашите од веројатноста,туку само од сигурноста која доаѓа со вечниот живот.

Никој не ви гарантира дека во просечниот живот дека нема да ги надживеете вашите деца.
Ако ви е толку страв од тоа,зашто живеете?
Зашто не го скратите кругот,прекрасниот круг на животот со еден дијаметар,бидејќи нели,и смртта е прифатлива.

И само поради оваа причина,ве сметам сите поддржувачи на "надживување деца" теоријата,за тешки дилентанти.
Едноставно,не си стоите до крај со ставот.

 

[Almala]

Мац, кога ќе имаш дете ќе разбереш. Иди прашај ги тие на кои тоа им се десило дали во тој момент, ако би имале избор, би мењале место со своето дете. Они сигурно ќе ти кажат дека, да е можно, они би одбрале да умрат за да му дадат на детето свое шанса да живее уште.

И преку глава ми е од тие - чим си ги родил веќе има ризик да умре пред тебе бла, бла, бла.....Деца, родете свое, па ќе праиме муабет за болката за закопување свое дете. Не е исто како пријател, мајка, татко, дедо, баба.....ееее, не е исто.

И многу голема арогантност искача од тие твои зборови - па зошто живеете сега? Што не го скратите? Дете, ДЕЦАТА!!! И пак ќе ти кажам дека никој не рече дека животот им смета. Само дека гледаме доволно во иднината, со рационалност и чувства и можеме да претпоставиме како ќе биде.

И шо е со тоа - а, се плашите од природниот циклус. Не бе брат. Ние што викаме дека неќеме вечно да живееме не сме тие со стравот. Ние сме го прифатиле циклусот на recycling, вие не.

И што толку напињате! Ако ние правиме еден избор, а вие друг, што туку сте се фатиле као слеп за сламка да ги анализирате нашите животи, демек, само на вас ви е арно! Наш избор си е наш. Ич да не ви чуе зошто и како.Туку се цепкаат тука, исправаат криви дрини. Мора да се анализираат причините ЗОШТО до молекулно ниво? НЕ. Мојата причина е моја. Прифати ја and go on with your life

 

[Mac))]

И што толку напињате! Ако ние правиме еден избор, а вие друг, што туку сте се фатиле као слеп за сламка да ги анализирате нашите животи, демек, само на вас ви е арно! Наш избор си е наш. Ич да не ви чуе зошто и како.Туку се цепкаат тука, исправаат криви дрини. Мора да се анализираат причините ЗОШТО до молекулно ниво? НЕ. Мојата причина е моја. Прифати ја and go on with your life

Ова е форум за дискусии.
Ако јас сметам дека вашиот став е идеалистичен,неиздржан или едноставно кажано,неразмислен и избрзан,смеам да го анализирам и до пост-молекулно ниво.

За се друго,ќе ти напишам утре,стварно немам време сеа

 

[~~БоЖиЦа~~]

Абе колку и да сакаме немт да имаме вечен живот,и да ни го даде некој тоа таа среќа ќе ја имаме..крај на светот ќе дојди..

 

[The Mummy]

Мислам дека не би избрал вечен живот, бидејќи самиот таков избор повлекува со себе многу прашања. Ако остариме и живееме така вечно што ќе ни е живот без можност за спортување, уживање во благодетите на животот и сл? Ако останеме млади од друга страна можеби ќе се замориме по некое време и ќе сакаме одмор од се. Затоа најдобро е да се живее овој што го имаме дадено и да не се мисли премногу за вечноста.