И ја да го повторам она што е напишано во претходните постови...Авторот на темата меша егоцентризам, себичност, ароганција со гордост. Првите три се као негативни, а последното е позитивно.
Човек без самопочит и здрава доза на гордост е обично искомплексирана индивидуа, која има тенденции да стане полтрон, сплеткар, лицемер итн...значи, подеднакво, ако не и исто, деструктивна ко некој што е опседнат со своето јас.
Потоа, истотака не држи дека само луѓе со комплекс на повисока вредност, кои се обожаваат себе си, се егоцентрични. Меѓу себичните и претерано гордите има итекако особи кои се силно несигурни во себе и кои се сметаат за недоволно вредни како луѓе. Сакајќи, потсвесно, да ја маскираат таа не-самодоверба и ранливост, ставаат маска на супериорност и се опседнуваат со себе. На тој начин се штитат од туѓи критики, разочарувања, обезвреднувања.
Но, да бидеме реални...Сите сме егоцентрични. Секој, сакал или нејќел, тргнува од себе, од своето јас. Едноставно, така е создаден човекот. И тоа не е нешто лошо. Моментот на јас, пречи единствено кога не претвора во безкруполозни, садистички индивидуи, кои не знаат да сочуствуваат, помогнат и сл. поради опседнатоста со своето его. Во другите случаи е сосема во ред.
Лично, сум егоцентрична и горделива. Прилично многу. И од тоа највеќе патам лично јас. Горделивоста ме лишува од многу нешта и придобивки. Најповеќе во личните односи.