- Член од
- 27 ноември 2008
- Мислења
- 1.433
- Поени од реакции
- 341
Ako ima nekoj sostav ili pismena za Crnila ili za Paradoskot na Diogen (na tema Moralnoto propaganje na covekot) ve molam pisete go itno mi treba
Или ако толку ти е тешко да ја прочиташ, сигурно занеш да користиш гоогле.
Ова за 5 мин го најдов пошто неможам да пишам нов за Парадоксот на Диоген . Побарај има други на нет. :uvo:
Честопати луѓето не се свесни за една голема вистина, која секојдневно на сите нам ни се случува. Имено, станува збор за добивањето и губењето, за маката и радоста. Сите ние треба да сме свесни дека секогаш кога нешто добиваме, во исто време со тоа и нешто (друго) губиме и обратно, секогаш кога нешто губиме, со тоа и нешто (друго) добиваме. Иако, вака не ни изгледа во реалниот живот, верувајте дека е тоа така, само што ние честопати не сме свесни, што губиме со добивањето на нешто, и што добиваме со губењето на било што. Е, тука дојдовме до исполнувањето на желбите (поинаку кажано-добивањето) и до губењето. Значи, со исполнувањето на некоја желба, по нешто губиме, а исполнувањето на сите желби (за релативно кусо време), според многумина е исто што и добивање билет за во Пеколот.
Тој мотив на извонреден начин го искористил писателот Томе Арсовски и прекрасно го интерпретирал во неговото дело Парадоксот на Диоген . Имено тој таму пишува за еден млад човек, кому за релативно кусо време му се исполниле најзначајните желби што ги имал во неговиот живот (добро се оженил, напредувал во кариерата како што посакувал, го решил своето станбено прашање, купил убава кола и сл.). Но, тогаш наместо да биде среќен и да ужива во тоа, животот почнал да му станува неподнослив и безмислен, за на крајот да заврши трагично. Таа сага од брзиот успех и кусата среќа, до трагедија, велемајсторски ја опишал Томе Арсовски и создал траен споменик за македонската литература и култура, но и споменик кој има трајни и универзални вредности. Тоа дело ( Парадоксот на Диоген ) е создадено за да биде траен потсетник за сите дека не секогаш, исполнувањето на желбите кои ги имаме, помага за да бидеме среќни. Туку токму обратното, исполнувањето на нашите (посебно - најважните) желби, како законитост за своја последица донесува пустош и несреќи во животот. Накусо, таквото брзо задоволување на голем број желби, е експресна влезница за во Пеколот. Дека е тоа така, на многу интересен начин е прикажано и во следната прикаска.
Си бил некој човек кој си живеел на Земјата, па како и сите имал остварени, но и многу неостварени желби. Но, оддеднаш се нашол во некој меѓупростор и во некое меѓувреме. Се чудел каде се наоѓа. Некој глас му шепотел: Ако нешто ти треба, ако имаш некоја неостварена желба, слободно само помисли на неа и таа ќе ти биде исполнета. И ако нешто ти треба ти само дојди до оваа врата почукај и побарај, па ќе ти биде исполнето. И навистина, само што човекот помислил дека цел живот сакал да живее во убава куќа, пред него се создал прекрасен замок, за каков само можел да сонува. Го гледал и се чудел, а гласот му потврдил дека тоа е сега негова сопственост. Влегол се шетал низ него и неможел да се изначуди на раскошот и на убавината на замокот. Потоа, тамам помислил дека убаво би било да има добра лимузина, во истиот миг пред него се појавила најубавата лимузина што во текот на својот живот ја посакувал. Исто така било кога си замислил колку би било добро да има убава жена за сопруга. Пред него се појавила убавица, како од бајките. И така, тоа продолжило извесно време – штом ќе помислел на некоја желба, таа одма му се остварувала. Тоа така траело незнајно колку, можеби со месеци, можеби со години. Еден ден човекот отишол до вратата за која му споменал гласот и почукал. Вратата се отворила и се појавил еден лик (да речеме чуварот на вратата) и го прашал што сака. Човекот рекол: Право да ти кажам, ми се смачи овде. Се што ќе помислам ми се остварува. Веќе ми се здосади. Би сакал да те замолам да ме испратиш малку за промена – во Пеколот. А ликот му одговорил дека е тоа неможно и разговорот го завршил со прашање: А ти што мислиш, каде се наоѓаш?
Едукативниот аспект на прикаската и поуката е многу јасна: нема поголем пекол за најголемиот број од луѓето, од исполнувањето на сите нивни желби. Затоа ги молиме родителите, учителите и сите други кои се во било какви релации со децата, а и со повозрасни луѓе, да бидат крајно внимателни во исполнувањето на желбите на другите (посебно на децата и младите). Ако не внимаваат на тоа, многу лесно може да им го претворат животот во Пекол. А ако притоа имаат добри намери, тоа воопшто нема ниту да помогне, ниту да ги оправда, затоа што не треба да се заборави дека Патот до Пеколот е поплочен со добри намери.
