И јас до пред една година не верував во љубов, ама сега верувам:wink:Сте го кажале ли некогаш ова?
Не верувам во љубов...
Зашто и која била причината за тоа?
Дали ве повредиле,сте се разочарале од некого или едноставно не сте нашле никој, па сте помислиле дека нема љубов?
Дали се уште стоите на зборот дека не постои љубов т.е дека не верувате или го сменивте мислењето?
Извинение за оф-топиков, ама ова е може 5ти пост кај што читам за некое време кај што си била „млада“ или „незрела“. Сатори, 18 години имаш жено, не постои време кога си била млада, сега го живееш тоа време, замени го со „мала“, „копиљ“, било што. Не се прајте стари со сила, ќе плачеш после за времето кога СТВАРНО си била млада.Бев премлада и пренезрела...
ЕЕЕ зш так???Сигурно некој многу те повредил па штом така размислуваш!И не вели дека нема да веруваш,ке видиш порано или подоцна пак ке поверуваш,и ке сесмееш на ова што си го рекла,само треба време,кога ке ја сретнеш вистинската љубов,се ке се смени,веруј ми!Ја порано си бев ливадинка и верував...
Сега не верувам веќе...и нема ни да поверувам, нема потреба од тоа...
Ама ако можеш,да бираш ок,ама неможеш!!!Срцето сие сам шофер на нашите чуства,кое за жал понекогаш вози пребргу,фака нагли кривини,а ние неможеме да направиме ништо против него!Неможеме да му наредуваме во кој да се заљуби.еднаш бев заљубен ама не заврши ич убаво
сега ќе се заљубам само во таа која вистински ќе вреди
А во каква љубов не веруваш? Во онаа дечко-женска, или пак во онаа мајка-ќерка, татко-ќерка, мајка-син, татко син?Ne veruvam vo ljubovta odamna i spored mene i voopsto ne postoi,toa ti e relativna rab koja e svedena na dobar sex i nekoja hemija koja postepeno preminuva vo navika,i koga po nekolku god se zapraas i vidis do kaj si i so si se ke se svedi na nekoi 4 meseci uzivanje drugoto bilo sve bezveze ...............
Сум го кажала тоа но не сум го мислела... поточно го кажав во нервоза кога бев многу повредена.Сте го кажале ли некогаш ова?
Не верувам во љубов...
Зашто и која била причината за тоа?
Дали ве повредиле,сте се разочарале од некого или едноставно не сте нашле никој, па сте помислиле дека нема љубов?
Дали се уште стоите на зборот дека не постои љубов т.е дека не верувате или го сменивте мислењето?
А ако не сте го искусиле,што мислите зашто се случува оваа појава? Дали навистина не веруваат во љубов или едноставно тоа лутината и разочараноста зборат?
Што е тоа што ги тера луѓето да ја губат вербата во љубов?
И дали има врска тоа со годините?
Дали помладите почесто се затрескуваат,мислејќи е љубов,па кога ќе се разочараат,викаат љубов не постои или годините немаат врска со тоа?