Поставеноста и дејствувањето на секоја државна организација е зависна од државните интитуции во нејзините рамки, и од процесот на нивното функционирање, при што треба да биде обезбедена максимална, историски можна ефикасност и ефикасност на државното управување со општеството. Но, поставеноста и дејствувањето на државната организација на Република Македонија, за жал, често пати е подредена на потребите за реализација на „умоболни“ планови, кои можат да бидат и ништовни за македонската самобитност, и кои со нивната меѓусебна подреденост можат систематски да ги урнат темелите на кои се потпираме како народ и како нација. Притоа, на државните институции на нашава татковина, им се одтуѓува стручноста и нивното работење се става во функција на таквите планови. Меѓуинстутиционалните односи, се темпираат да бидат онакви, какви што им се потребни на креаторите и реализаторите на ништовните планови кои во Македонија некои структури решиле или им било наложено да ги спроведат, за да можат во целост да имаат контрола врз држаното управување со општеството. Ефикасноста на државното управување со општеството, се става во рацете на оние кои ја водат стратешката политика на ваквите планови, чија висока цена ќе ја плаќаат и моите внуци и внуците на моите врсници. Сега, кога го анализирам воениот конфликт во 2001-та година од сите негови аспекти, заедно со сето она што му претходеше и она што се смета за последица од неговото случување, доаѓам до заклучок дека многу важна улога во стратешкиот план на оние кои го режираа, на оние кои го предизвикаа и на оние кои го реализираа, зазема и периодот кога истиот започна. Тоа е истата година кога во Република Македонија требаше да биде срповеден Попис на населението, домаќинстава и становите. Беше создадена слика според која „мирот“ во земјата беше условен со потпишувањето на Рамковниот договор во чија суштина резултатите што требаа да се добијат од истиот тој попис, беа вметнати како клучен фактор за спроведување на двојазичноста во општините, кои би се добиле со новата територијална поделба предвидена со истиот. Од тука, можам да констатирам дека под менторство на Меѓународната заедница, и покрај дадените човечки жртви, и мокрај солзите на расплаканите македонски мајки и покрај разурнатите манастири и куќи, а и покрај тоа што македонската почва беше натопена со крв, а душата на МАКЕДОНЕЦОТ фрлена во пламен, актерите на македонската политичка сцена, одлучија да ги жртвуваат интересите на МАКЕДОНСКИОТ НАРОД и да ја одиграат својата улога во планот за ширење на албанизацијата во Македонија, а со тоа и создавање нова слика на Балканот. Љубчо Георгиевски и неговите доработници во Владата, започнуваат со реализација на планот за спроведување на Попис со лажни, односно фалсификувани резултати. Најпрвин, за прв човек на институцијата која го спроведува пописот - Државниот завод за статистика, ја поставува Благица Новковска, сопруга на министерот за образование и наука во неговата Влада. Новковска, со тоа, пред македонската јавност излезе од анонимноста, но не како докажан експерт кој на Македонија и беше потребен, туку како личност со чии постапки ќе можат да раководат согласно со потребите и со чија позиција ќе можат да го реализираат планот за фалсификат. Сопругата на Ненад Новковски ја проценија како човек од најголема доверба, онаков каков што им беше потребен за да не изреагира на нивното свесно предавство на Македонија. Со таквата постапка, Георгиевски институцијата ја става во функција на „болните“ планови на кои, по преговорите во Охрид, по се изгледа беа согласни и тој и Бранко Црвенковски, за да ги остварат своите лични интереси. Иако целата јавност беше свесна дека во 2002-та воздухот во Македонија сеуште ке „мириса“ на барут, дека меѓуетничката тензија сеуште ќе резултира со напнатост и дека безбедноста нема да биде на посакуваното ниво, Новкоска и владата на ВМРО-ДПМНЕ и ДПА одлучи пописот да биде спроведен. Едноставно, беа свесни дека кога Македонија е во таква состојба полесно се манипулира со целокупниот процес на пописот и со целокупната пописна документација, а меѓу останатото гарнитурата на Георгиевски сакаше да си ја заврши својата задача од планот, бидејќи беше свесен дека на 15-ти септември ќе ги изгуби изборите од Бранко Црвенковски, со кој се претставуваа како противници, но кога беше во прашање лажирање на пописот и двајцата го сватија како заедничка задача. Пописот беше спроведуван со пописен формулар, кој лесно можеше да биде фалсификуван и без соодветна заштита на неговата оригиналност (пр. бар-код или сл.). Уште во текот на пописот се правеа груби фалсификати, но за многу од нив се молчеше, затоа што повеќето новинари, познавајќи ги состојбите, се плашеа да се спротистават. Затоа, многу од нив ги премолчија и случувањата во Гостивар. Поконкретно, комплетните пописни материјали во Гостивар не беа доставени до реонските пописни комисии, по официјалното завршување на пописот на 15 ноември.Во истиот тој период, не беа доставени и пописните обрасци и од некои пописни кругови од скопската Општина Чаир. Од македонската извршна власт молчеа, и даваа банални изјави, ниту пак кажаа што точно се случило во овие реони, иако експертите на кои им беше познат податокот дадоа коментар дека тоа е направено од политички причини, односно со цел да се изврши пописен фалсификат. Тоа беа случаи кои успеаа да допрат до јавноста, но тврдам дека имало и многу други кои ги познаваат само оние кои тогаш преку пописот си дозволија во своја рака да го земат „печатот на македонската судбина“. Во реонот на кој припаѓаше Гостивар, државен инструктор кој требаше да ја понесе одговорноста беше Дочно Герасимовски, лојален кадар на крилото на Бранко Црвенковски. Тој човек не се чувствуваше доволно морален, да ја понесе одговорноста за податоците од тоа подрачје. Документацијата се појави, на 22 ноември или нешто подцна, а нејзината веродостојност не беше проверена, и без ниту една процедура се сметаше за важечка, односно секој формулар беше вклучен во пребројувањето на населението и одредувањето на неговите карактеристики меѓу кои и етничката припадност, иако сите знаеа дека тоа е само еден составен дел од фалсификатот. Улогата на Дончо Герасимовски очигледно не беше случајна, затоа што тој наместо да биде повикан на одговорност, беше награден. Кога дојде до промена на власта, и кога на кормилото на македонскиот брод што тонеше застана Бранко Црвенковски, токму него го избра за свој човек од доверба, и го назначи за прв човек на Државниот завод за статистика, со што му ја довери задачата, до крај да го реализира фалсификатот на пописниот резултат. Морам да нагласам дека според сигурни извори, имам сознанија дека тогашниот премиер Бранко Црвенковски и неговата партија „во функција на претседателските избории“ ги прифатија и притисоците на ДУИ, кои уште една ги потсетија на задачата од Охрид, но и со нејзиното исполнување го условија и неговиот претседателси мандат. Црвенмковски знаеше дека со резултатите од пописот треба да се прикаже поголем број Албанци. Имам сознанија дека постоел притисок во обработката на податоците да се прикаже повеќе население во Струга, Куманово, Арачиново и во скопските општини Чаир и Центар. Спротивно на критериумите од пописот, било побарано само во Струга да бидат евидентирани околу 7.000 лица. Имам и сознанија дека и многу други ќе ја понесат моралната и историска одговорност. При внесувањето на податоците во компјутерите се менувале пописните кодови, па лица кои се изјасниле како Македонци се запишувале како Албанци или припадници на друга заедница. Сметам дека неодамнешните процени на тогашниот директор на Заводот за статистика Дончо Герасомовски, темелени на пописот од 1994 година и природниот прираст, дека Албанците не можат да бидат под 20 отсто, се исто така дел од тенденциите на тогашната власт да прикаже повеќе Албанци. Герасимовски, намерно изнесе такви процени, иако како експерт знаеше оти податоците од 1994 година не може да бидат основа за споредба, бидејќи тогаш се броеа и државјаните кои се повеќе од една година во странство.
zbruvame za procent na etnickite zaednici vo makedonija? ili kolkav procent na ucenici ima po skolite ?akko se drzis na verodostojni oficijlani brojki , togas treba da znaes edna rabota deka posledniot popis e napraven vrz baza na ramkoven dogovor .a toa znaci deka realnata brojka ne e soodvetna so taa na popisot.popis sto sluzi za samo za ramkoven dogovor i ispolnuvanje na nego.osven kaj albanskite kojse i te kako sminkani i nekoj predhodno kaza deka ke letat od rabota a mzoe i glava da zagubat ako gi iznesat faktite za site ostanati brojkata e realna.
vo drzavava ima najmalku 600 000 iljadi albanci sega ziveele ovde ili ne tie si imaat drzavjanstvo i normalno se racunaat i tie.. neznam dali se sekavate po statistika na mobimak kolku albanci so makedosnko drzavjansto se korisnici na toj operator izleze 700 000 jbg sega nekoj laze ama koj? sigurno vie znaete?
