Струмикс
Еден...не го знаеш!
- Член од
- 9 декември 2005
- Мислења
- 13.811
- Поени од реакции
- 3.346
Сега вака:
Навивач на еден клуб во навивачка група навива на начин како што го правеа тоа Фемили. НЕ гледав се, гледав фрагментарно, но и тоа е дел од таа навивачка култура. Значи, инциденти, навредување, плукање, фрлање на предмети.
Тоа Фемили, или било кој друг (Ајдуци, Чкембари, ...) не го измисли. Така е насекаде. Друго е дали клубот трпи санкции поради таа група.
Од друга страна, оние „јадачи на семки“, кадешто спаѓам и јас впрочем, не се само театарска публика. Во поголем дел мирно следат натпревар, но често знаат да откачат и да направат понешто кое доликува на горенаведената група.
Типичен пример:
Вчера на натпреварот Ајдуци беа мирни скоро цел натпревар. Остатокот од публиката понешто дофрлаше, негодуваше, псуеше, викаше, а Ајдуците како да беа во театар.
Кога беше критично, Ајдуците се обидуваа да се вклопат во скандирањето „Струмица, Струмица“ и свирежите кон АМАК.
И од овие луѓе има такви кои клубот им значи се. Струмичани кои барем еднаш отишле на стадион на Беласица знаат кој е Петрето. Ова само како пример.
Оние кои доаѓаат на стадион (сала) на еден - два натпревари се само „јадачи на семки“ и вистинска театарска публика која доаѓа само кога има некој успех во клубот, помодари тешки...
Е, затоа во Македонија, сме мал број на луѓе кои мрзнеме на стадиони и во сали, најчесто осамени на некое седиште или дел од трибина, за кое се знае дека таму ќе бидеме на секој натпревар.
Навивач на еден клуб во навивачка група навива на начин како што го правеа тоа Фемили. НЕ гледав се, гледав фрагментарно, но и тоа е дел од таа навивачка култура. Значи, инциденти, навредување, плукање, фрлање на предмети.
Тоа Фемили, или било кој друг (Ајдуци, Чкембари, ...) не го измисли. Така е насекаде. Друго е дали клубот трпи санкции поради таа група.
Од друга страна, оние „јадачи на семки“, кадешто спаѓам и јас впрочем, не се само театарска публика. Во поголем дел мирно следат натпревар, но често знаат да откачат и да направат понешто кое доликува на горенаведената група.
Типичен пример:
Вчера на натпреварот Ајдуци беа мирни скоро цел натпревар. Остатокот од публиката понешто дофрлаше, негодуваше, псуеше, викаше, а Ајдуците како да беа во театар.
Кога беше критично, Ајдуците се обидуваа да се вклопат во скандирањето „Струмица, Струмица“ и свирежите кон АМАК.
И од овие луѓе има такви кои клубот им значи се. Струмичани кои барем еднаш отишле на стадион на Беласица знаат кој е Петрето. Ова само како пример.
Оние кои доаѓаат на стадион (сала) на еден - два натпревари се само „јадачи на семки“ и вистинска театарска публика која доаѓа само кога има некој успех во клубот, помодари тешки...
Е, затоа во Македонија, сме мал број на луѓе кои мрзнеме на стадиони и во сали, најчесто осамени на некое седиште или дел од трибина, за кое се знае дека таму ќе бидеме на секој натпревар.
