Мислењата во 18-19 век беа дека човекот од животните се разликува по “моралноста“, но не е така. И животните ја имаат таја особина, Набљудувањето на животните и нивниот “социјален“ живот ни кажува дека и тие имаат свои правила, норми на понашање, размислувања, кавги, љубов, љубомора, одмазда (Бабунот кој што бил задеван од својот чувар еден ден истурил вода во дупка со земја направил кал, и ја истурил врз истиот чувар, долго време по тоа триумфално скокал кога ќе го здогледал чуварот), мајчинство, татковство... имаме “државни удари“, борба за власт, дволични игри (“кога господарот бабун се сврте, неговата женка на брзина му се подаде на друг бабун, кога господарот ја виде, таја веднаш поита назат кон него, квичеше и цикаше, ползеше на стомак, се вртеше кон “швалерот“ му се закануваше со удари на дланките се додека господарот не го нападна), игри, пеење на песни, депресии (звечерка која ќе изгуби во ритуална битка со друг мажјак се повлекува, не покажува никаков интерес за околината и се повлекува пред било кое животно), еуфории, комуникации (Вервет мајмунитее имаат три различни звуци да ја алармираат групата за опасност од орел, леопард или змија). Имаме и типови на уредувања внатре во групата, од демократски, преку олаигархии, па и наследни аристократии. Ред во општеството базиран на силина, големина, храброст... криминал, убиства, тепања, силувања.... (она што ќе го најдиш во весник во црна хроника кај човекот, го има и во животинскиот свет), посредувања (Кога во колонијата Арнхем, мажјаците на шимпанзата се готвеле за меѓусебна борба , собирале камења, женките се вмешувале нежно им ги отварале рацете и ги земале камењата и дури посредувале кога двајца спротивставени мажјаци “не комуницирале“ - се игнорирале меѓусебе, си ја чуваат територијата (Шимпанзите патролираат околу својата “земја“ внимателно тивко дури и избегнуваат да газат на суви лисја или гранчиња, мирисаат дрвјата, земјата, набљудуваат фекалиите, со цел да откријат дали некој “странец“ им навлегол во земјата.
