И мене ми се случи од минатата недела да бидам под депресија..особено кога ќе станам на утро...Се чувстувам мн разочарано,ми се плачи секоја втора секунда.. не знам зошто...се чувстувам како да се губам...ништо не ми е интересно..не можам да се концетрирам на ништо,само негативни мисли ми идат и никако не можам да ги избркам...се исто ми е..добивам поддршка само од мајка ми некако ми помага...ех другарките каде се?? ги нема...само ТОЈ по малку ми помага,срце е..ми прави смешки за да се насмеам..ФАЛА БОГУ ШТО ГО ИМАМ..но пак сум дома..моментално сама можда заради кавигите што беа со него и заради гастритисот( ми се лоши насабалје и преку цел ден) Што ми се случуваа???Ова не сум јас,не можам да се препознаам самата...Си ја сакам старата ЈАС весела и ведра...ахххх...не можам да си помогнам..некако се ми е монотоно..а и времево е катастрофално.. ПООООООММОООООШШШШ!!!! :nesum:
Значи запомни никому не му е се розево,има и полоши работи на светот.На никој не му е мед и млеко животот.
И сите сме имале период на разочарување,период во кој мислеме дека е се завршено во нашиот живот.
Како сакаш да ти е интересно
кога ти самата не си го правеш така животот.
Не можеш да чекаш вечно и да ти падне од небо тоа што ке посакаш.
За пријателите,не се ни чуди.Вистинските ги има многу ретко.
Го знаеш ова нели:Кога ти си им потребна сите те бараат а кога тие на тебе ги нема никаде,така е нели.
Во врска со твојот дечко,едно време поставуваше прашања што да правиш со проблемите во темата за љубовни проблеми.
Мора да признаам дека лошо си се однесувала,без навреда.
А и времето некогаш влијае на нашето расположение но потруди се да не бидеш песимист.
Тешко е знам.Но потруди се.