N
NeMiRnA
Гостин
Stevo u biblioteka zlaten idi...offff....
Рабиндранат Тагоре
- Креатор на темата Misirkov
- Време на започнување
FrEaKy GiRL
...FaLLeN AnGeL...
- Член од
- 20 јули 2007
- Мислења
- 623
- Поени од реакции
- 28
- Возраст
- 33
- Веб-сајт
- sorrow-witch.deviantart.com
Зошто не се враќа???
ТОЈ ми шепна:"Погледни ме"
Грубо му реков:"Оди си!"
ТОЈ не се помрдна.
Застана пред мене.
Ме фати за рака.
Му реков:"Остави ме!",
но ТОЈ не замина.
Лицето го доближи до моево уво.
По погледнав и му реков:
"Срам да ти е!"
Но, ТОЈ не знаеше за срам.
Усните негови ми го допреа образот.
Затреперив и му реков:
"Си земаш премногу слобода!"
Но, ТОЈ не се загрижи.
Ми стави цвет во косата.Му реков:
"Ништо нема да ти помогне!"
Се насмевна.
Го извади цветот и си замина.
А ЈАС плачам и го прашувам срцето свое:
"Зошто не се враќа???"
Рабидант Тагоре
Песнава многу ја сакам и многу ми се допаѓа.Поетов е легендарен...
ТОЈ ми шепна:"Погледни ме"
Грубо му реков:"Оди си!"
ТОЈ не се помрдна.
Застана пред мене.
Ме фати за рака.
Му реков:"Остави ме!",
но ТОЈ не замина.
Лицето го доближи до моево уво.
По погледнав и му реков:
"Срам да ти е!"
Но, ТОЈ не знаеше за срам.
Усните негови ми го допреа образот.
Затреперив и му реков:
"Си земаш премногу слобода!"
Но, ТОЈ не се загрижи.
Ми стави цвет во косата.Му реков:
"Ништо нема да ти помогне!"
Се насмевна.
Го извади цветот и си замина.
А ЈАС плачам и го прашувам срцето свое:
"Зошто не се враќа???"
Рабидант Тагоре
Песнава многу ја сакам и многу ми се допаѓа.Поетов е легендарен...
Тајната на своето срце не ја задржувај за себе пријателе.
Верувај и на љубовта и тогаш кога задава бол. Не затварај своето срце, радоста е чувствителна како капка роса, додека се смее веќе умира, но јадот е јак и жилав, пушти ја љубовта полна со јад нека бдее во очите твои.
Никогаш не го кажувам потребниот збор.
Чезнеам да ти ги кажам најдлабоките зборови што имам да ти ги кажам, но се осмелувам, плашејќи се да не ми се смееш.
Прекрасни се
Верувај и на љубовта и тогаш кога задава бол. Не затварај своето срце, радоста е чувствителна како капка роса, додека се смее веќе умира, но јадот е јак и жилав, пушти ја љубовта полна со јад нека бдее во очите твои.
Никогаш не го кажувам потребниот збор.
Чезнеам да ти ги кажам најдлабоките зборови што имам да ти ги кажам, но се осмелувам, плашејќи се да не ми се смееш.
Прекрасни се
- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.592
Кога одам сам во ноќта
[SIZE=+1]WHEN I GO ALONE AT NIGHT[/SIZE]
[SIZE=-1]by: Rabindranath Tagore (1861-1941)[/SIZE]
WHEN I go alone at night to my love-tryst, birds do not sing, the wind does not stir, the houses on both sides of the street stand silent.
It is my own anklets that grow loud at every step and I am ashamed.
When I sit on my balcony and listen for his footsteps, leaves do not rustle on the trees, and the water is still in the river like the sword on the knees of a sentry fallen asleep.
It is my own heart that beats wildly -- I do not know how to quiet it.
When my love comes and sits by my side, when my body trembles and my eyelids droop, the night darkens, the wind blows out the lamp, and the clouds draw veils over the stars.
It is the jewel at my own breast that shines and gives light. I do not know how to hide it.
[SIZE=+1]WHEN I GO ALONE AT NIGHT[/SIZE]
[SIZE=-1]by: Rabindranath Tagore (1861-1941)[/SIZE]
WHEN I go alone at night to my love-tryst, birds do not sing, the wind does not stir, the houses on both sides of the street stand silent.
It is my own anklets that grow loud at every step and I am ashamed.
When I sit on my balcony and listen for his footsteps, leaves do not rustle on the trees, and the water is still in the river like the sword on the knees of a sentry fallen asleep.
It is my own heart that beats wildly -- I do not know how to quiet it.
When my love comes and sits by my side, when my body trembles and my eyelids droop, the night darkens, the wind blows out the lamp, and the clouds draw veils over the stars.
It is the jewel at my own breast that shines and gives light. I do not know how to hide it.
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 961
- Поени од реакции
- 43
И мене оваа ми е омилена. А гледав споменар на братучетка ми , 13 години има, и ја имаше напишано оваа песна во него.
- Член од
- 5 јануари 2008
- Мислења
- 532
- Поени од реакции
- 614
Навистина е убава. Ептен ми се допаѓа.
Исто така ми се допаѓа и 15та песна од Градинар
Трчам како што во шумската ладовина трча
бизон вознемирен од својата сопствена реа.
Ноќта е како во половината на мај, ветрето
подувнува од југ.
Одам и го губам својот пат; барам што не можам
да најдам, а наоѓам што не барам.
Од моето срце извира и игра сликата на мојот
сопствен копнеж.
Светлината појава се распливнува.
Се обидувам да задржам, но таа ми бега и ме
заведува.
Барам што не можам да најдам, а наоѓам што не барам.
бизон вознемирен од својата сопствена реа.
Ноќта е како во половината на мај, ветрето
подувнува од југ.
Одам и го губам својот пат; барам што не можам
да најдам, а наоѓам што не барам.
Од моето срце извира и игра сликата на мојот
сопствен копнеж.
Светлината појава се распливнува.
Се обидувам да задржам, но таа ми бега и ме
заведува.
Барам што не можам да најдам, а наоѓам што не барам.
- Член од
- 30 јуни 2008
- Мислења
- 2.802
- Поени од реакции
- 99
Lele kakov papucar , idi izlizi i gi stapalata radi vakvi asljaci sto gi krevaat picinjata u visini nema akcija po Skopjevo...ovoj treba na besilka da ide
- Член од
- 5 јануари 2008
- Мислења
- 532
- Поени од реакции
- 614
Prayer
Where the mind is without fear and the head is held high
Where knowledge is free
Where the world has not been broken up into fragments
By narrow domestic walls
Where words come out from the depth of truth
Where tireless striving stretches its arms towards perfection
Where the clear stream of reason has not lost its way
Into the dreary desert sand of dead habit
Where the mind is led forward by thee
Into ever-widening thought and action
Into that heaven of freedom, my Father, let my country awake.
Where the mind is without fear and the head is held high
Where knowledge is free
Where the world has not been broken up into fragments
By narrow domestic walls
Where words come out from the depth of truth
Where tireless striving stretches its arms towards perfection
Where the clear stream of reason has not lost its way
Into the dreary desert sand of dead habit
Where the mind is led forward by thee
Into ever-widening thought and action
Into that heaven of freedom, my Father, let my country awake.
FrEaKy GiRL
...FaLLeN AnGeL...
- Член од
- 20 јули 2007
- Мислења
- 623
- Поени од реакции
- 28
- Возраст
- 33
- Веб-сајт
- sorrow-witch.deviantart.com
Пред неколку месеци, еден другар за роденден ми ја донесе книгата „Градинар“, која ја немав цела прочитано дотогаш, туку само некои песни од неа... Откако ја прочитав...се заљубив во тагоре, неговиот стил на пишување, на таков лесен начин се приближува до читателот, и го приближува него до дејствието, разбудувајќи најнежни чувства. Од тогаш поетов дефинитивно влезе на листата на моите омилени и незаменливи
- Член од
- 2 август 2008
- Мислења
- 743
- Поени од реакции
- 460
Неспокоен сум. Копнеам за далечни нешта.
Голем свет;
Заборавам , секогаш заборавам дека немам крила за летање, дека сум прикован за парче земја .
Туѓинец сум во туѓа земја;
Заборавам, секогаш заборавам дека не го познавам патот
Неспокоен патник сум во своето срце;
A што ако јас ја затворам својата врата и сакам да се ослободам од овоземните врски?
Заборавам, секогаш заборавам дека сите врати се затворени во куќата во која престојувам сам;
Што дека мојата коса побелува?
Јас секогаш сум толку млад и толку стар колку и најмладиот и најстариот тука;
Едни ми се насмевнуваат слатко и просто; едни лукаво ми намигнуваат.
А на сите нив сум им потребен.
Со сите сум еднакво стар.
Рабиндранат Тагоре
Голем свет;
Заборавам , секогаш заборавам дека немам крила за летање, дека сум прикован за парче земја .
Туѓинец сум во туѓа земја;
Заборавам, секогаш заборавам дека не го познавам патот
Неспокоен патник сум во своето срце;
A што ако јас ја затворам својата врата и сакам да се ослободам од овоземните врски?
Заборавам, секогаш заборавам дека сите врати се затворени во куќата во која престојувам сам;
Што дека мојата коса побелува?
Јас секогаш сум толку млад и толку стар колку и најмладиот и најстариот тука;
Едни ми се насмевнуваат слатко и просто; едни лукаво ми намигнуваат.
А на сите нив сум им потребен.
Со сите сум еднакво стар.
Рабиндранат Тагоре
- Член од
- 6 јануари 2011
- Мислења
- 1.059
- Поени од реакции
- 2.684
Облаците доаѓаат лебдејќи во мојот живот, но нема повеќе да носат дожд и невреме туку ќе го обојат небото на зајдисонцето. ^^
- Член од
- 6 јануари 2011
- Мислења
- 1.059
- Поени од реакции
- 2.684
Копнеам да ти ги кажам најдлабоките зборови што имам да ти ги кажам;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да ме исмееш.
Затоа си се смеам самата на себе и тајната своја ја издавам на шега.
Лесно ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти
Копнеам да ти ги кажам најверните зборови што имам да ти ги кажам;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да се посомневаш во нив.
Затоа ги облекувам во невистина и зборувам спротивно на тоа што го мислам.
Оставам мојата болка да изгледа глупаво, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти
Копнеам да ги употребам најдрагоцените зборови што ги имам за тебе;
но не се осмелувам, стравувајќи дека нема да ми биде возвратено со иста мера.
Затоа ти давам грди имиња и се перчам со својата суровост.
Ти задавам болка, плашејќи се дека никогаш нема да дознаеш што е болка.
Копнеам да седам немо покрај тебе;
но не се осмелувам, зашто срцево ќе ми излета низ уста.
Затоа дрдорам и муабетам лесно, и го затрупувам своето срце со зборови.
Грубо ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти.
Копнеам да те оставам засекогаш;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да го откриеш мојот кукавичлук.
Затоа гордо ја кревам главата и доаѓам весела во твоето друштво.
Постојаните стрели од твоите очи прават мојата болка да биде вечно свежа
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да ме исмееш.
Затоа си се смеам самата на себе и тајната своја ја издавам на шега.
Лесно ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти
Копнеам да ти ги кажам најверните зборови што имам да ти ги кажам;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да се посомневаш во нив.
Затоа ги облекувам во невистина и зборувам спротивно на тоа што го мислам.
Оставам мојата болка да изгледа глупаво, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти
Копнеам да ги употребам најдрагоцените зборови што ги имам за тебе;
но не се осмелувам, стравувајќи дека нема да ми биде возвратено со иста мера.
Затоа ти давам грди имиња и се перчам со својата суровост.
Ти задавам болка, плашејќи се дека никогаш нема да дознаеш што е болка.
Копнеам да седам немо покрај тебе;
но не се осмелувам, зашто срцево ќе ми излета низ уста.
Затоа дрдорам и муабетам лесно, и го затрупувам своето срце со зборови.
Грубо ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можел да го направиш ти.
Копнеам да те оставам засекогаш;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можел да го откриеш мојот кукавичлук.
Затоа гордо ја кревам главата и доаѓам весела во твоето друштво.
Постојаните стрели од твоите очи прават мојата болка да биде вечно свежа
- Член од
- 17 април 2015
- Мислења
- 25
- Поени од реакции
- 34
Bilo je u maju. Zaparno podne izgledaše beskrajno dugo. Suva zemlja skapavaše žedna na žezi.
Tada čuh preko reke gde neko viče: ''Ljubimče, hodi!''
Ja zatvorih knjigu i otvorih prozor da vidim.
Kraj reke je stajao krupan bivo sa kaljavom kožom i pitomim, strpljivim očima, i dečko, do kolena u vodi, dozivaše ga da se napoji.
Ja se zadovoljno osmehnuh i osetih u srcu dah blagosti.
Tada čuh preko reke gde neko viče: ''Ljubimče, hodi!''
Ja zatvorih knjigu i otvorih prozor da vidim.
Kraj reke je stajao krupan bivo sa kaljavom kožom i pitomim, strpljivim očima, i dečko, do kolena u vodi, dozivaše ga da se napoji.
Ja se zadovoljno osmehnuh i osetih u srcu dah blagosti.