Мака ми е од многу нешта,али имам сватено дека ужвотот посерен, као што е има секогаш борба меѓу доброто и злото. Значи човек колку и да се труди да биде добар,да биде исполнет со љубов и со позитивни работи,да гледа на светлата страна на животот,секогаш ама баш СЕКОГАШ, ке му наиде зло на патот. Несакам да бидам песимист,песимистите де факто се мртви луѓе, без смисла за живот,и иднината,али многу работи водат во надолна линија,на која и нема крај,едноставно не се гледа крајот.
Мака ми е кога ќе сватам колку само неправди има на овој свет,колку само злоба денес може да ти нанесе оној од кој најмалку се надеваш и од кого највеќе боли,мака ми е кога ке сватам дека живеам у еден свет,полн со лицемерие,љубомора,идиоти кои ти стојат на сред пат од кои неможеш да живееш како човек
Мака ми е и од општествово,државава,таква никаква као што ја имаме,од мојот град(КУ)од сивилото што секој ден го гледам,од мрачните лица..
Мака ми е од љубовта(љуби за да бидеш љубен) фразава ТОТАЛНО не држи у ова време. Она што царува денес е љуби за да те боли уште повеќе,љуби за да те боли срцето,душата. Тотално сум разочаран од љубовта,и почнувам да верувам дека таа само носи болка и тага и ништо повеќе од тоа. мака ми е...
али сепак издржувам до крај,ваљда има некоја причина поради која сум овде на ова место и во ова време..причината ќе севиди на КРАЈОТ:icon_neut