Протести и бојкот на високи цени, маржи и не ти знам што друго, а од друга страна пазарување како улави, купување расипливи работи во големи колични (кои потоа се фрлаат) при секое влегување во маркет, купување нешто што не им треба само заради тоа што е на попуст, трупење, трошење, трупење и така се до бескрај.
Сите се фаќаат за лесните и брзи чекори, а многу малку луѓе (од кои речиси никој релевантен) не кажува дека пред било што друго треба едукација, едукација и уште едукација за управување со лични финансии, планирање трошоци, спречување на прекумерено трошење и еден тон други работи кои е тешко да се постигнат на краток рок, но се единствено решение за стурктурни промени.
Многу контрадикторен народ сме, многу. 40% од годишните трошоци за пензии ги покриваме од централен буџет, број на вработени лица (кои фактички го полнат ПИОМ со пари за да ги плаќа тие 60%) во стагнација, со речиси никаков потенцијал за зголемување, а од друга страна 5000 денари зголемување по пензионер во рок од само 6 месеци, со дополнително барање од некои си синдикати за минималната плата да оди на 31 500, а пази богати придонесите да останале во ист износ како на досегашниот минималец (22.500)
. Како мали џокица замислува дека функционира економијата.
Нејсе, вакви иницијативи, препишани од некаде каде што можеби тоа е поголем проблем, се апсолутна глупост кај нас. Цените во маркетите се можеби на 10то место, ние имаме една прва и основна работа - ебено загаден воздух и тоа е прво и најпросто за кое треба да се бара решение. Другиот проблем се нарекува управување со јавни финансии, третиот образование, четвртиот светото дуо коцкарница-брз кредит и така натаму и така натаму.