Книги имам за цела зима да ја пројдам во читање. Не сакам да се фалам ама си изнакупив книги нешто од Амазон и нешто од наши книжари така да спремен сум да ја "истерам зимава"
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Иако ДеНиро му е по мене најдобра, не е лошо да ја погледнеш и Лебарка. По малку на Кафка наликува, но егзистенционализмот му е главна тематика тука.
За Барико истотака Мистер Гвин, Новеченто (монолог) и Емаус, топла препорака.
Се двоумев меѓу Лебарка и Карневал ама се одлучив за Карневал ради описот на корицата. Од Барико следно најверојатно ќе одам со тоа што најлесно ќе го најдам, Мистер Гвин и Новеченто не верувам дека ќе ги најдам по книжари; ќе биде некое од изданијата на Антолог најверојатно.
Она кога пробуваш да постираш едно мислење и серверот ти покажува среден прст.
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Fuck you, I won't do what you tell me
Дефинитивно во топ 3 досега прочитани. Очигледно ми лежат четива од овој жанр.
Ептен ми се допадна начинот на кој раскажува Ерих. Очигледно е дека имал лично искуство затоа што тие мали ситници во служењето војска и борбите на фронтот кој он добро ги опишал е тоа што го прави овој роман извонреден.
Го имам гледано и филмот. Не оној стариот кој беше сега скоро во Филм Клубот на Кајгана туку оној на Нетфликс германскиот кој излезе скоро, и по завршување го пуштив малку да видам колку е прецизен зашто за мене филм кој го носи името на романот може да трпи ситни промени се со цел одредени делови да се доловат подобро, али во главно да се држи до оригиналната приказна. Ама човече овие не заслужуваат насловот на книгата и името на филмот да се исти. Во вакви ситуации, строго треба филмот да започнува со напомена дека е базиран на книгата а не дека е според книгата. Овие две се многу различни работи особено кога се работи за адаптација книга-филм.
Но да не замарам за филм, очигледно дека модерниве адаптации се кој како ќе му прдне па веќе нема ни да се мачам да гледам филмови кои се базирани на некоја книга. Можеби и ќе се мачам, но првин книгата па потоа филмот.
До сега најслабата нејзина. Кратки случаи налик на авантурите на Херкулес од грчката митологија. 2.5
15. Evil Under the sun - Agatha Christie
За нијанса подобро од гореспоменатиот роман. Класично убиство, по малку captain obvious ситуации. Се забележува периодот на Агата кога веќе инспирацијата ѝ е во застој. 3.5/5
16. Човекот по име Уве - Фредерик Бакман
Убаво ми дојде романов после маратонот од крими-мистерии. По прочитаната „Мојата баба ве поздравува“ очекував некое тро детско едноставно четиво. Ме изненади тоа што со таква едноставност и леснотија писателот успеа да допре до најдлабоките делови на душата на читателот. Знаев дека е доста ценета книгава, па не очекував дека на моменти ја оставав за да се соземам по малку. Убава, навистина убава книга. 5/5
П.С. И шведскиот филм истотака вреди да се погледне.
17. Чест - Елиф Шафак
Трета по ред прочитана од писателкава, се' уште го имам мислењето дека не постои лоша книга од неа. Шафак е прекрасен раскажувач на човековите судбини поврзани со носталгијата за родното огниште. 4.5/5
18. Единаесет жени - Снежана Младеновска Анѓелков.
Минатата година ми легна нејзината „Луѓето, а не градот“. Овој пат истото го искусив со единаесетте жени. Краток но доста храбар и продорен роман. Се работи за 9 жени кои влијаат на детството и созревањето на две најдобри другарки. Интересно е што тука жените не се опишани како „стандардната балканска жена со покорен став на машкото“ туку со вака прејудицирано да се изразам - со машки атрибути во нивните постапки. Едноставен но длабок роман. 4.5/5
Август беше доста интересен.
19. Молчи со отворена уста - Снежана Младеновска Анѓелков (114 стр - Или-или).
Имам одредена слабост за староскопските раскази, но што е тука е. Одлична е Жане.
4.5/5
20. Men without women - Haruki Murakami (Vintage)
Се навлеков на филмот Drive my car кога искочи пред некоја година. Смисолот е едноставен но длабок. Неколку кратки раскази за мажи кои живеат самски живот во кој некогаш продрела женска рака. И како се носат кога истите ќе останат повторно без неа.
Drive my car 4.5/5
Yesterday 4/5
An Independent organ 3/5
Scheherazade 4/5
Kino 3.5/5
Samsa in love 3.5/5
Men without women 3/5
Final score 3.5/5
21. Memoirs of Sherlock Holmes - A. C. Doyle (Kindle)
Чим ја препрочитувам по трет пат оваа колекција на случаи има нешто што ми има западнато во очи. Книгава е класика за крими роман, тука се разглабаат едни од најдобрите случаи на Шерлок, а меѓудругото и еден каде го јаде подебелиот крај.... Оттука и држи константна оцена 5/5.
Silver blaze - 4/5
The yellow face 5/5
The stockbroker's clerk 4/5
The Gloria Scott 4.5/5
The Musgrave's ritual 5/5
The Reigate squire 4.5/5
The crooked man 5/5
The resident patient 5/5
The Greek interpreter 5/5
The naval treaty 5/5
The final problem 5/5
22. Прво лице еднина - Харуки Мураками (Три)
Кога станува збор за Мураками имам заклучено дека од него не треба да се има некакви големи очекувања за да се ужива во неговите писанија. Ако се пушти мислата да тече, се постигнува многу поголемо задоволство него ли да се запира, мозга, размислува што сакал писателот да каже. Затоа поучен од претходно прочитаната негова, тука не очекував богзнае што но добив многу многу повеќе.
Cream 4/5
On a stone pillow - 4.5/5
Charlie Parker plays bossa nova 5/5
With the Beatles - 5/5
Confession of a Shinagawa monkey 4.5/5
Carnival 4,5/5
The Yakult Swallows poetry collection 3.5/5
First person singular 4/5
Final verdict 4.5/5
Убаво, навистина убаво патешествие.
Никогаш ја немам посетено Босна и голема желба имам да го видам Сараево ама ете, сега ќе морам и до Вишеград да ја видам касабата. Мора едноставно да се види и тој мост со свои очи, да се доживее подобро секој збор во книгата за него. Вака на слики многу делува сличен на камениот во Скопје. Ако не се лажам и двата се со 11 лакови и многу слична должина од околу 200 метри.
Видов, има и апартмани кои го носат името Лотика. Не знам дали е на истото место како и првиот хотел ама се надевам ќе ми текне да прашам кога ќе бидам таму (ако бидам).
Одличен роман иако ми зазема малку повеќе од планираното и заостанувам од замислената бројка ама се гејмаше активно периодов и се нишкаше бебе па книгата не ми беше приоритет.
Никогаш ја немам посетено Босна и голема желба имам да го видам Сараево ама ете, сега ќе морам и до Вишеград да ја видам касабата. Мора едноставно да се види и тој мост со свои очи, да се доживее подобро секој збор во книгата за него. Вака на слики многу делува сличен на камениот во Скопје. Ако не се лажам и двата се со 11 лакови и многу слична должина од околу 200 метри.
Видов, има и апартмани кои го носат името Лотика. Не знам дали е на истото место како и првиот хотел ама се надевам ќе ми текне да прашам кога ќе бидам таму (ако бидам).
Одличен роман иако ми зазема малку повеќе од планираното и заостанувам од замислената бројка ама се гејмаше активно периодов и се нишкаше бебе па книгата не ми беше приоритет.
По препорака на Саладин ја купив Five Little Pigs и како по обичај, до пола глумам опасен детектив за на крај да останам пак подзинат.
Затоа и сакам детективски романи.
Одличен. Уште еднаш благодарност до Саладин. Он и филмчиња добри препорачуваше на времето кога бев дел од Филм Клубот.
По препорака на Саладин ја купив Five Little Pigs и како по обичај, до пола глумам опасен детектив за на крај да останам пак подзинат.
Затоа и сакам детективски романи.
Одличен. Уште еднаш благодарност до Саладин. Он и филмчиња добри препорачуваше на времето кога бев дел од Филм Клубот.
Давно беше тоа кога гледав саглам проекции. Забите на работната машинерија ми ја имаат изглодано креативната мисла и ме имаат доведено до минимален егзистенционализам.
Кога го читав Шеки, луѓе што ја имаа читано Агата макотрпно ме замараа да почнам и јас, но тогашниот светоглед на нештата друкчие ме наведуваше во светот на криминалистиката. Агата и ден денес иако е писателка на детективски романи, пак повеќе обрнува внимание на психолошкиот дел за разлика од Дојл кој е сконцентриран на материјалниот. Но и двајцата се извонредни и задолжителна литература за читатели што сакаат добра мистерија.
Никогаш немав прочитано книга од Еко и го одбрав неговиот последен роман, кој изгледа не му е еден од подобрите, барем од тоа што сум ги прочитал критиките. Ова е роман во кој дејството е сместено во 90-тите, кога весниците се уште беа главно средство за информирање, покрај телевизиите. Се оформува весник поинаков од класичните. Односно, се пишува за стари настани, како да се напишани во реалното време на нивното случување (што остава простор новинарите да ги знаат главните причинители или последици од некој настан и да фантазираат при пишувањето користејќи познати факти). Но, намерата на уредникот не е весникот да се објавува, туку со скандалозни вести да се уценуваат политичките партии во корист на газдата на весникот. Како главни протагонисти се уредникот, Колона како главен новинар и уште неколку најмени новинари кои треба да го направат весникот да изгледа што пореалистичен, без воопшто да ја знаат главната идеја на газдата на весникот, мислејќи дека составуваат пробен број. Еко ги исмејува весниците, како и постапките на луѓето. Ударна тематика е и разгледувањето на теориите на заговор поврзани со смртта на Мусолини. Паралелна теорија дека бил убиен негов двојник, а он бил чуван во Ватикан, по што безбедно избегал во Аргентина. Делото е океј за читање, но ништо спектакуларно.
5. 100 години самотија - Габриел Гарсија Маркес (4,5/5)
Прекрасно дело. Тешко за читање, но уживав во преводот на Ванѓа Чашуле. Стар превод од 80-тите (можеби и претходно?), но се гледа разликата во квалитетот на преводите од тоа време и сега. Прва книга во која сум видел да се користи на пример "беше надвор до ДВАТА", место "беше надвор до два часот". Ако не се лажам, уште има градови каде што часот се изговара на овој начин. Во двата, во трите...
Книгата е мајндфакинг, да изгубиш чувство за време. Имаш впечаток дека некои ликови во книгата се стари повеќе од 200 години. Дејството се одвива во фиктивното колумбиско село Макондо, прикажувајќи ги неговите подеми и падови низ приказните на неговата основачка фамилија, фамилијата Буендија. Приказна за самотијата, за прифаќањето на судбината, копнежот, неостварените сништа, семејството... Нема да пишувам повеќе, делото е едно од најпознатите на Маркес и вреди да се прочита. Ќе дадев и највисока оценка, но некогаш ме преморуваше и ми создаваше вистински маки да ги разликувам ликовите од нивните предци со исти имиња
6. Читачот на трупови - Антонио Гаридо (4/5)
Ми ја провалија книгава во Матица, затоа што продавачката знае дека сакам историски книги. Историски роман (на крајот на книгата има интересна поделба на типовите историски романи, направена според Умберто Еко), за писателот на првиот форензичарски трактат во светската историја. Кинезот Сунг Ци со првото навлегување во тајните на форензиката објавено во 1247 година, во пет тома. Анотнио Гаридо завршил ооооодлична работа, детално проучувајќи ги петте тома, за да формира една фиктивна приказна за животот на Сунг Ци, во која се вклучени и некои ликови од реалноста, како еден од царевите на средновековна Кина (династијата Сунг), неговите советници, академијата Минг итн. Низ шест глави се опфатени тешкотиите со кои се соочувал Ци за да го формира својот финален трактат, а искористени се неколку негови случаи на анализа на тела на мртовци, за да се состави еден одличен роман во кој ќе се запознаеме со првичните методи во форензиката. Воглавно не сакам многу брзочитачки книги, бидејќи лесно ја заборавам тематиката, само ги голтам страните затоа што ме копка што ќе се случи следно. Но и дадов шанса на оваа и не згрешив. Оценката не е највисока, бидејќи сакам многу подетални описи на дејствата. Мураками на овие приказни ќе обрнеше многу поголемо внимание и на деталите и на чувствата на протагноситите, па книгава место 600 страни, ќе имаше 6000
7. Романот за моето заминување - Божин Павловски (3/5)
Кога ја купив книгата, не знаев дека всушност ќе биде лична приказна за иселувањето на Божин од Македонија. Еден бид автобиогравска приказна од периодот на распадот на СФРЈ до новиот милениум. Мислев ќе открие некои интересни работи, за еден период кога го избркале од Мисла, редовно бил на тапет на колумни во Нова Македонија, после долго време беше и предмет на лустрација, ама цело време кружи со објаснувањата, никогаш не ги открива конкретно оние кои му го свариле гравот. Некако премногу фалба имаше за себеси, константно потенцирање како бил над нив, иако имал желба за одмазда (сакал дури и да застрела некого), на крај им простил. Опишано е делувањето на некои ликови од политичката сцена од тоа време, стравот од можна војна во Македонија, потчинетост кон Милошевиќ итн. За периодот поминат во Америка, тешка депресија, никогаш не се снаоѓа, синот е тој кој ги издржува, алчноста на дијаспорските здруженија и потврда за сликата која ја имаме за нив (водени од некои забегани фаци кои немаат допир со реалноста, кои се богатат на сметка на сеење лажен патриотизам). Опфатен е и еден сензитивен период каде што има срцев удар, а потоа починува жена му по тешко боледување. Океј книга.
8. Павел, душа моја - Алексеј Варламов (3,5/5)
Ја земав, поради името на книгата, кое се надевам за брзо време ќе има убаво значење во мојот живот
Класична приказна од СССР во годините кога комунизмот пука по сите шевови. Пављуша е наивно момче кое доаѓа од еден тип затворени градови, за какви што имам читано повеќе пати, во кое живеат "одбрани" луѓе, во далеку подобри услови од другите места од државата. Продавници во кои се' е достапно, пропаганда на максимум, затвореност кон остатокот од светот. Ги губи родителите, успева среќно да се запише на филолошкиот факултет (со партиска поддршка), но уште пред да почне со студии завршува на работна акција во некое земјоделско селце. Темата во натамошниот дел е неговата затеченост од негативните ставови на останатите студенти кон комунизмот, нивните прозападни желби, стремежот за поголема слобода, желба за иселување надвор од комунистичкоте граници, како и неговата борба да го покаже спротивното. Многу алкохол, дебати, лоши услови за живот, неправедност, прва љубов итн.
9. За кого бијат камбаните - Ернест Хемингвеј (5/5)
Трета книга што сум ја прочитал од Хемингвеј. Одамна се мислев да и дадам шанса, ама некако ми се чинеше многу долга за читање. На крајот, ја прочитав во еден здив. Заљубен сум во ваков тип на книги. Бавно дејство, 3 денови опишани во 530 страници. Обрнување внимание на секој детал, на секоја емоција на главните протагонисти. Детално опишување на еден напад на републиканците врз фашистите, во шпанската граѓанска војна. Хемингвеј бил известувач во оваа граѓанска војна, а и некој период работел во брзата помош (може грешам), па им дава доста реален изглед на овие фиктивни приказни. Роберт Џордан, американски платеник на страна на комунистите во шпанската граѓанска војна, има за задача да разнесе еден мост на територија контролирана од фашистите на Франко, а за таа цел минува три денови на планина, со герилска чета која се бори на страна на републиката. Дозволува да го понесат емоциите, да се зближи со герилците, за прв да почувствува вистинска љубов, да одлучи да биде се' присутен во сегашноста за да ги ужива максимално последните мигови од животот. Војните се гадна работа, опишани се детално убиствата и измачувањата на некои кои до вчера ти биле комшии, но сте се нашле на две различни страни, поради различното убедување. Тежината која ја има еден обичен човек во моментот кога треба да одземе нечиј живот и леснотијата со која некои други го прават истото. Мислите кои ти се вртат во главата во моментот на изведувањето на дејството, соочувањето со смртта. Една поента ми се допадна најмногу, нешто во стилот: "Лесно ни е нам кои војуваме, ќе изведеме некоја акција и ќе се повлечеме на сигурно. Тешко е на оние кои ни даваат логистичка поддршка, кои не засолнуваат за време на акциите, живеејќи на територијата под туѓа опсада, а кои потоа се оставени на милост и немилост на противникот, кој цела одмазда ќе ја истури врз нив".
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.
