Сега побитна е фризурата од фудбалот, квалитетот е опаднат страшно и затоа се гледа ради реда, а порано се мерак се гледаше.
Физички не се спремни не можат да издржат едно полувреме, а има 5, 6, 7 измени не знам колку не можам да ги добројам, а до пред короната имаше 3. Гатузо на времето спринт трчаше во продолженија, овие 30та минута папсани се ѕвездите.
Ќе изгубат и в соблекувална одма ќе се фатат за телефоните, а во гатузово време кршеле се хаос и пепел оставале.
Сега надвор од умот е да останат после тренинг да се усовршат, или порано да дојдат, немаат време треба да се рекламираат, инфлуесираат, купуваат скапи коли, да шмркаат, да се педерастрираат. А видат тренинг посериозен, потежок кој бил нормален до пред 20 30 години, одма повраќаат и умираат, не можат да станат како тој кај Симеоне во Атлетико новото засилување пред неколку години не знам кој беше.
Порано се знаеше и чест и одговорност кон клубот и репрезентацијата, сега нема такво нешто, па турци играат за германија, косовари за швајцарија, африканци за сите.
Порано газдите не жалеле пари да вложат да го издигнат клубот, го сакале како чедо, ги болело кога не одело, Берлускони пред да го продај Милан доби срцев удар заради лошата игра, сега не им е гајле, го гледаат како бизнис, да стекнат профит или да исперат пари, не е битно дали победил или изгубил, дали испаднал, нула приврзаност за клубот, некои не ни знаат како се вика ни кој е слоганот.
Тоа е тажната реалност денес.