Како да сакам да идам во таа шитхол држава, преплавена со криминал и имигранти од Африка/Азија, и со цркви културни споменици преправени во џамии, и сето тоа изгор скапо... Хаха, какви имбецили човече. Црнчугиве и циганите им влагаат како сакаат, овие ги ставаат во хотели им даваат социјални бенефити неколку пати поголеми од просечните плати овде. Но за туристи кои оставаат пари во таа усрана држава, за нив данок за влез, и правење отпор за повеќе да се одлучат да не отидат. Па после ќе продаваат капитални пловила од морнарицата. Епа ќе продаваат (и уште многу работи ќе продаваат).
Многу ми е кеиф што уште повеќе се усеруваат самите себе, иако на повисоко ниво знам дека обичниот народ е манипулиран како и сите луѓе, да се согласуваат со работи што се против нивните интереси. Британците, Англичаните посебно, се невидено надмен и недопадлив народ... Сега се на одличен пат да станат малцинство во сопствената држава, „империјата каде сонцето не заоѓа“.
Се` што пиша е чиста вистина, но има еден фактор кој не го имаш земено во предвид: Англичаните играат на картата на асимилација, уверени се дека тоа што го трпат денес ќе се исплати во иднина.
Британците, исто како и евробрисељаците, поучени од брановите на имигранти кои ги имаат запоседнато САД после американската граѓанска војна во втората половина на 19-от век, веруваат дека асимилацијата ќе си го направи своето и денешните странци утре ќе бидат примерни Британци, Германци, Французи, Италијанци и останати евробрисељачки космополити.
Ваквиот заклучок го вадат од масовните имигрантски бранови кои ги имаат запоседнато САД после американската граѓанска војна во втората половина на 19-от век, при што милиони Ирци, Италијанци, Евреи и припадници на други националности своеволно емигрирале во САД во потрага по подобар живот, а нивните денешни потомци не знаат каде да ги најдат Ирска, Италија или Израел на мапата на светот, а не па да знаат по некој збор ирски, италијански или еврејски јазик. За волја на вистината, ирскиот јазик е во изумирање во сопствената матична земја Ирска, каде што помалку од 10% од населението го говори, а не па во странски земји во кои живее ирската дијаспора.
Истото го имаш и со кубанската дијаспора во САД, тие кои до денешен ден го плукаат Фидел Кастро иако од поодамна не е повеќе меѓу живите, појма немаат од кубанската национална кујна или од кубанската историја, а едвај знаат по некој збор шпански јазик и тоа не по заслуга на нивното кубанско потекло, туку бидејќи мнозинството латиноамериканци живеат во јужните сојузни американски држави, а на сите мајчин јазик им е шпанскиот, па кога соседите ти се од истото говорно подрачје, мали се шансите дека нема да бидеш барем во минимален контакт со нивниот мајчин јазик.
Заедничко на сите овие народи кои емигирале/емигрираат во САД, е тоа што после 2 до 3 генерации, повеќе се сметаат себеси за американци отколку за Ирци/Италијанци/Евреи/Кубанци/Мексиканци/Колумбијци/Венецуелци и така натаму. Не штедат ниту време, ниту зборови за да кажат дека се гордеат со своето потекло, а во пракса појма немаат од историјата на матичната земја од која потекнувале нивните предци имигранти, а уште помалку па да ја имаат посетено па да видат каков е вистинскиот живот во таа земја. Имаш цела една епизода во Сопранови: Комендатори, во која ваквата реалност ти е најубаво опишана.
Играјќи на ваквата карта, Британците и евробрисељаците веруваат дека денешните жртви кои ги прават со увезување на имигранти ќе вродат со плод во иднина бидејќи асимилацијата ќе си го направи своето, притоа заборавајќи на еден многу важен фактор: европските и латиноамериканските имигранти во САД се христијани, и тоа претежно протестанти или католици, така што барем имаат некакви заеднички точки со американците врз основа на кои би можело да има асимилација, но имигрантите кои Велика Британија и ЕУ ги примаат денес во 21-от век, не само што немаат никакви допирни точки со европскиот континент врз религиска основа, туку исто така немаат никакви допирни точки ниту врз културна основа, ниту врз било каква историска соработка, поради што шансите ваквите странци доброволно да се асимилираат се далеку помали во споредба со асимилацијата на европските и латиноамериканските имигранти во САД.
И се разбира, тука е и бројот на новопечени увезени гласачи за било кои наредни избори, со кои се задушуваат гласовите на домашното мнозинство.
Секој што влегол илегално после 1ви јануари 2022ра ќе биде пратен таму да му ги разгледаат документите.
