Не фиксирам ништо, велам дека не можеш секоја реформа во светот да ја препишеш на либертаријанизмот, особено на места како Скандинавија каде државата е мајка татко и вујко, нема никаков лесе фер таму, туку моќна и ефективна држава со ефикасно оданочување која отстранува непотребни регулативи, промовира претприемаштво, образува граѓанини, ги штити од негативните ефекти на слободниот пазар и се прилагодува на сегашниов глобален економски систем. Толку.
За приватни школи се слагам, се додека се непрофитни и независни може државата да ги финансира но пак ќе треба да регулира и да промовира компететивност за да не станат школите бескорисни цицачи на државно млеко... Исто може и со приватно здравство, нека биде и со профит, но нека трошоците бидат сразмерни со примањата, секој да си плаќа од џебот at point of service, но например доколку здравствените трошоци надминуваат 10% од годишните примања на граѓанинот/семејството, државата да дополнува тогаш. Ем индивидуална одговорност, ем достапно квалитетно здравство за сите... Што ќе речете?
За LVT исто се слагам, личи на ефикасен и ефективен данок, иако сам по себе мислам не е доволен, само чудно е зошто е толку малку распространет низ светот и со толку скромен процент...
Проблемот со богатите е самата концентрација на моќ, еве ќе ја искористам дебилната аналогија на Bafra (ништо персонално Бафра, џаст бизнис
) но овојпат со растечки планети кои како стануваат покрупни така расте и тежината, силината на гравитационото поле и така наместо планетите да се вртат околу Сонцето во стабилна орбита, најголемата планета почнува да им ги изместува орбитите оние помалите и тие почнуваат да се вртат околу алфа-планетата и настанува таков неред и судири и уште поголеми окрупнувања и целиот систем накрај имплодира и завршува како
супермасивна црна дупка...
За монополите, наместо приватизација или национализација, мислам подобра би била граѓанизација, секој граѓанин да добие 1 акција и 1 глас, да се почне со демократизација на капитализмот и да не остане никаков меанс оф продакшн во рацете на политичарите или олигарсите...
Бидејќи во денешната форма капитализмот очигледно работи само за најбогатите, мислам дека треба да се смисли некаков систем за рециркулација на богатството, да се има отворен пат и јасна прогресија од работник на минимална плата до богат инвеститор, државата да финансира квалитетно образование, професионална надградба и вештини за тие што работат на минимална, за да можат да се протнат во средната класа, потоа да се намалат даноците на приход за плати и да се воведе данок на богатство, да се збогати и поттикне средната класа да премине во инвеститорската класа, да се зголемат даноците на конзумеризам, пороци и луксуз, но мора тука малку Робин Худ држава и еден добар прогресивен данок на богатство кај инвеститорската класа, и нормално за сето ова е потребно човечен народ кој го има на ум и општото добро а не само сопствените предаторски животински нагони...
А за паразитите решението е да распишете тендер за изградба на концентрационен логор и да ги фрлете сите паразити таму, вклучително и одредени малцинства со паразитски преференции, исто ставете натпис „Работата може да ослободи“, онака во духот на либертаријанизмот и екуалити оф апарчјунити нели...
ОК да не претерувам но со нив треба некои специјални мерки... Една би била Христијанизација, на пример во Библијата пише - кој не работи, нема да јаде
Искрено не е едноставен проблем, за тоа е потребно лична психолошка и опшествена културна преобразба, но дотогаш сепак се нужни некакви мерки за отчетност, малку страв и намалена сигурност на работно место и некакви бенчмаркови и мерила за ефикасност на администрација... Сепак фокусот треба да биде декомунификација, не либертаријанизам.
За социјалната кохезија таму мислам сепак најзаслужна е религијата, Лутеранизмот, можеби донекаде и климата, ги сплотува ко пингвини на Антарктик
Либертаријанизмот можеби е само симптом на недостаток на социјална кохезија... За успешниот капитализам пак најголема заслуга најверојатно има
протестантската етика. Еве за религијата и нордискиот модел:
Some academics have theorized that
Lutheranism, the dominant religious tradition of the Nordic countries, had an effect on the development of
social democracy there. Schröder argues that Lutheranism promoted the idea of a nationwide community of believers and therefore led to increased state involvement in economic and social life, allowing for nationwide welfare solidarity and economic co-ordination.
[48][49][50] Esa Mangeloja claims that the revival movements helped to pave the way for the modern Finnish welfare state. During that process, the church lost some of its most important social responsibilities (health care, education and social work) as these tasks were assumed by the secular Finnish state.
[51] Pauli Kettunen presents the Nordic model as the outcome of a sort of mythical "Lutheran peasant enlightenment", portraying the Nordic model as the end result of a sort of "secularized Lutheranism".
[50][52] However, mainstream academic discourse on the subject focuses on "historical specificity", with the centralized structure of the Lutheran church being but one aspect of the cultural values and state structures that led to the development of the welfare state in Scandinavia.
[53]
Туку остај Шведска не е толку интересна она, кажи нешто за Норвешка и статизмот таму:
The state of Norway has ownership stakes in many of the country's largest publicly listed companies, owning 37% of the Oslo stock market
[45] and operating the country's largest non-listed companies including
Equinor and
Statkraft.
The Economist reports that "after the second world war the government nationalised all German business interests in Norway and ended up owning 44% of Norsk Hydro's shares. The formula of controlling business through shares rather than regulation seemed to work well, so the government used it wherever possible. 'We invented the
Chinese way of doing things before the Chinese', says Torger Reve of the Norwegian Business School".
[45]
The government also operates a sovereign wealth fund, the
Government Pension Fund of Norway—whose partial objective is to prepare Norway for a post-oil future, but "unusually among oil-producing nations, it is also a big advocate of human rights—and a powerful one, thanks to its control of the Nobel peace prize".
[46]
Norway is the only major economy in the West where younger generations are getting richer, with a 13% increase in disposable income for 2018, bucking the trend seen in other Western nations of
Millennials becoming poorer than the generations which came before.
[47]
Еве за споредба со миленијалците во либертаријанската Америка:
The intergenerational wealth gap is big, but it’s nothing compared to the division between the “Haves” and the “Have-nots”
medium.com
The boomer takes it all...