За тука ли сум?

[Troublemaker]

Многу пати... А посебно оваа реченица: Добро на сите околу мене им фали нешто во глава или само мене ми фали?
Сум се почувствувала така во средно, на факс, со бивши другарки. Сепак се трудам да се вклопам иако тоа тешко ми оди бидејќи секогаш гледам да не кажам нешто грешка и не се опуштам лесно.

 

[Intex]

Па ја цел живот се мислам дека не сум за тука, ама мора да се прилагодувам кон средината. Јбг, таков е животот. Не бираме кај ќе се родиме или кај ќе живееме.

 

[AtoM-AnT]

Ми се случило неколку пати тоа, да бидам таму кај што не припаѓам и цело време барав начин како да избегам ама да не приметат другите дека не ги обожавами дека не ми се погодени.
Тоа му се случува секому, порано или подоцна ќе ти се случи па затоа биди спремен за таква ситуација, напиј се еден лексилиум за да не се нервираш од тие околу тебе и стави си памук во ушите за кога ќе ти кажува некој глупи муабети да не ги слушаш

 

[Paranoik]

Не сметате дека ако не требало да бидеме тука, воопшто не би биле?
Хел, нема да се почувствувате поубаво ако сметате дека сте одвоени од толпата, ако се чувствувате посебно. Let's face it, онаму сме каде што требало да бидеме. Таа улога која ја играме, се вика улога во светот, и сигурно не би можело некој евреин, или хиндуист да ја игра нашата улога, затоа што тоа не би било нормално.

 

[Гладиус]

Не сметате дека ако не требало да бидеме тука, воопшто не би биле?
Хел, нема да се почувствувате поубаво ако сметате дека сте одвоени од толпата, ако се чувствувате посебно. Let's face it, онаму сме каде што требало да бидеме. Таа улога која ја играме, се вика улога во светот, и сигурно не би можело некој евреин, или хиндуист да ја игра нашата улога, затоа што тоа не би било нормално.

Да би било сè така едноставно (пример ќе ти земам сега) ниту еден средношколец не би сменил клас, ниту еден човек не би напуштил некое друштво.
Едноставно понекогаш некој не е за некаде и тоа веднаш се приметува.

 

[Крусер]

Јас обично сум за никаде, па таму и сум.

Имам сменето еден тон друштва, зашто во ниту едно не сум можел да се вклопам. Затоа, веќе не се трудам. Оставам друштвото да се прилагоди на мене, не обратно.

Тоа е рецепт за самотија, но, од друга страна, тоа барем ми е познато.

 

[Zemzela]

Многу лесно се прилагодувам така да немам проблем со тоа,друштвото ми е одбрано и одично функционираме,новите луѓе што ги запознавам исто така одлично се вклопуваат,се на се барем за таа работа немам проблем :smir:

 

[MIL]

Ми се случило да кажам така да и тоа баш тоа да го изговорам За вака ли бев ја или за тука ли бев јас даае... нормално секогаш не може да ти е погодено друштвото и онака да ти е мака додека седиш да не ти е погодено ама тоа е има и такви моменти

 

[wot]

Кога се чуствувам така барам поддршка од Бога, и неговата сила ме води напред. :smir:

 

[navivacka]

Сум се чуствувала и се уште се чуствувам,секој ден се нешто ми фали...се чуствувам искористено од сите...Имам чуство дека се мразам и самата себеси...мислам дека сум вишок во мојата фамилија,посакувам да се отвори земјата и да ме голтне.

 

[>>LadY<<]

Да,си го имам поставено ова прашање во некои ситуации, но се обидувам да мислам дека одговорот е да поткрепено од фактот дека се' се случува со причина :helou:

 

[Абв... =)]

Редовно се наоѓам во вакви ситуации... И, не ми сметаат...

 

[smart ass]

Колку е само добар кутриот детерминизам,имено истиот успева да детерминира недетерминираност.

 

[Delux]

обично мислам дека дури и многу е ова за мене..ме фаќат мисли да живеам во рурална средина,тогаш ти се отвара можност на широк дјапазон на можности да прај шо сакаш,а притоа никој нема да те позава,ни пак од каде доаѓаш.И то е до негде некоја предонст

 

[Aurora~Borealis]

Не ми се случило такво нешто, најверојатно затоа што мислам дека имам способност за адаптација на различни места. Се движам во кругови каде што знам дека сум прифатена, каде што има луѓе со кои размислувам слично, имаме исти идеи и исти интереси, па нема зошто да се чувствувам непријатно и да се прашам дали сум за таму. Но...

Да би било сè така едноставно (пример ќе ти земам сега) ниту еден средношколец не би сменил клас, ниту еден човек не би напуштил некое друштво.
Едноставно понекогаш некој не е за некаде и тоа веднаш се приметува.

Прв школски ден, пред три години, во ЈБТ. Уште кога се појавив пред влезната врата, бев заслепена од розевата боја и сфатив една работа - дека на светот постојат повеќе розеви работи отколку што можев да замислам. Тогаш, да, си го поставив прашањето "што по ѓаволите барам помеѓу овие искомплексирани шмизли и фуфици?!". Да речеме, голем дел од класот ми беше таков. Несогласувањата неможе ни да се избројат - од интереси, па се до сексуалната ориентација! Издржав една година, потоа отидов во друг клас, влегов во друго друштво на многу по хаце луѓе, имам сопствено место во таа средина кај што ме почитуваат и ги почитувам и ми е убаво. Сега, затоа што и немам никаков контакт со луѓе како во претходниот клас, не ми ни текнало да се прашам што барам таму, затоа што си го најдов местото.