Херојска фантастика

[Смрт за зони и пајак воз.]

Да но има дела кои го надживуваат своето време.
На пример Данте:
Dante
Inferno: Canto I
Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura
ché la diritta via era smarrita.
...........
Но денес кога го читаме Данте или Хомер или некој друг класик, се прашувам дали тоа го правиме, затоа што е интересно или затоа што на тој начин ја проучуваме историјата на литературата?
Можеби е по рационално да читаме само современа литература?
Денес стриповите за Тарзан не верувам дека некому ќе бидат интересни.
Какво е Вашето мислење околу ова?

 

[Ставрогин]

Да напишам некој збор за еден од моите омилени автори од областа на епската фантасика, Урсула ле Гвин. Најпозната е по трилогијата Земјоморје, која по мое мислење е најдобрата книга во овој жанр после Господарот на Прстените на Толкин. После таа трилогија излезе и книгата Техану, која е исто одлична и го заокружува циклусот. Урсула има пишувано и научна фантастика, мислам дека најдобрата книга од овој жанр и е Левата рака на темницата. Најтопло препорачувам.

 

[Ставрогин]

Уште една препорака од мене за читање.

The Chronicles of Thomas Covenant од Stephen R. Donaldson.

 

[Сабазиј]

Тери Прачет (1948-?) пишува главно фантастика која наизглед нема баш некои изразени елементи на херојскаили епска фантастика. Автор е на неколку десетици книги кои се дел од серијалот Discworld, поделени врз основа на тоа кој е главниот протагонист во нив (ги има повеќе - Смртта, полицијата од градот Анк Морпорк, неколку вештерки од една мала покраина, волшебници, богови и слично). Заедничко им е тоа што, како што кажува и името на серијалот, се` се одвива на една плоча во облик на диск, носена од четири слона, кои пак, стојат на џиновска желка, која можеби знае, а можеби и нема поим каде оди.

Серијалот изобилува со хумор, чија успешност сепак зависи од вкусот на оној што чита. Светот на Прачет е богат и сложен. Тој во одредена смисла наликува на нашиот, но е негов одраз во искривено огледало, негова карикатура. Такви се и историјата, филозофијата, општеството и сл.

Прачет е заболен од некој тип на Алцхајмер и веќе извесен период се обидува да се избори за еутаназија.
--- надополнето: 16 декември 2012 во 12:52 ---

Уште една препорака од мене за читање.

The Chronicles of Thomas Covenant од Stephen R. Donaldson.

Ги имам како Летописите на Томас Ковенант, секако ќе ги прочитам.

 

[Ставрогин]

Ги имам како Летописите на Томас Ковенант, секако ќе ги прочитам.

Да, тоа е книгата, многу е интересна трансформацијата од анти херој (лепрозен) во едниот свет, во херој во другиот...

 

[Сабазиј]

Robert Ervin Howard (1906-1936) бил американски писател, од Тексас. Познат е по серијалите раскази за Конан од Кимерија, за Соломон Кејн, и за Кул. Пишувал и објавувал во периодот на големата економска криза во Америка (и во светот) главно за списанија од типот на Weird Tales. Од она што сум го читал за него, важел за мирен, скромен и мошне повлечен човек, склон кон депресија, која на крајот го довела до самоубиство. Се допишувал и разменувал искуства и со некои значајни американски автори од тој период, како што се Хауард Ф. Лавкрафт, Кларк Е. Смит и др. Врз него, несомнено влијаеле и авторите од постарите генерации како Едгар А. По, Артур Конан Дојл, Рајдер Хагард, Едгар Р. Бероуз итн.
Речникот на Хауард не е богат, нему најверојатно му недостасувало соодветно образование и очигледно, писателски стаж. Но затоа пак, неговата имагинација е исклучително богата. Тој успешно креира светови во кои ги сместува своите протагонисти, најчесто навидум едноставни ликови, со голема физичка сила и со ништо помалку силна волја и енергија.

Може да се каже дека е еден од пионерите на жанрот, чие влијание поради низа фактори, можеби се потценува.
И за Конан, и за Соломон Кејн, односно за Кул се снимани филмови, цртани се стрипови, за нив пишувале и други автори. Правени се игри за РС на теми од делата на Хауард.
Како и да е, не е лошо да се прочита нешто од него. Не е во исто рамниште со Толкин, Мартин и остатокот од жанровската елита, но поголемиот дел од авторите во оваа книжевност, барем посредно, биле под влијание на Р.Е. Хауард.
Ова е мапата направена според делата на авторот (мапа нацртал и самиот тој, но оваа ми изгледа побогата):

 

[Kaiser]

Хауард е легенда, нема херојска фантастика без него . Само со Конан веќе направил револуција а сум ги читал сите романи за Конан (башка стриповите) кои се одлични.

 

[Hurin]

темава оди во букмарк
иначе можам да ја препорачам сагата на гуин, поедетално ќе напишам малку покасно, али може да се земи во авантура,херојска фантазија

 

[Kaiser]

А да направиме фан група па да почнеме да разменуваме книги и рецензии?

Мојата прва прочитана книга од жанрот и сеуште со огромен позитивен впечаток е трилогијата Мечот од Шанара (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Sword_of_Shannara), според мене ремек дело на епската фантастика и книга која ме воведе во фантастичните светови на Конан и Толкин. Иако се смета дека Брукс бил инспириран од Толкин кај мене беше обратно.

Најтопла препорака за сите љубители на Толкин и воопшто епската фантастика .

 

[Hurin]

можеби malazan book of the fallen не спаѓа во херојска фантазија но ако има некој што ја има читано на кратко да кажи нешто за неа, планирам понатака да почнам да ја читам, да знам дали вреди

 

[Absu Lamja Shinbyeong]

Ne sum veke ljubitel na epskata/high fantastika kako koga bev pomlada, ama seuste go sakam zanrot i kako citatel i, se nadevam, eden den, objavuvan pisatel, samo sto na ovie godini poveke me zasegaat serioznite prikazni sto go dekodiraat opstestvoto i identitetot, otkolku avanturi i feudalci. Sepak, seuste imam favoriti;

Jacqueline Carey- trilogijata Kushiel's legacy (neodamna konecno prevedena i na hrvatski)- se raboti za alternativna evropska istorija vo 16. vek, svet vo koj sto vladeat razlicni religii-kombinacii na paganstvoto, kabala, svetskite religii koi se edni od mnogu kultovi, a osobeno okultnite gnosticko-telemitski mesavini, so elementi na sakralna prostitucija i seksualna magija. Glavnata tipka e spijunka i anguisetta, poseben vid na mazohisticki svestenici na Namaah, isto taka obelezana od angelot na kaznuvanjeto, Kushiel. Interesno za onie sto sakaat duhovni sinkretizmi, ali i spletki i patuvanja niz eden prilicno egzoticen svet.

Evangeline Walton-Mabinogion-edna od postarite pisateli na fantasy, se raboti za adaptacija na srednovekovnata zbirka na velski mitovi pod istoto ime.

E, ova veke poleka se odalecuva od epskata fantastika, ama seuste e fantasy;

Lord Dunsany-eden od tatkovcite na zanrot, se odlikuva so preubav, liricen stil, ama, za razlika od Tolkien, nema moralizuvanje ili dobro/zlo . Stavot mu e tipicen za dekadentite , ali i postmodernata-vselenata i bogovite se preubavi i sovrseni, ama surovi zandani. Kako bi kazal samiot Lovecraft, Dunsany go ima negoviot antihumanizam, ama umee na mnogu poeleganten nacin da go docara stravot na postoenjeto, bez krv, ili cudovista. Preku net e dostapna negovata zbirka „Time and the Gods“, od izdavackata kukja Fantasy masterworks.

Hal Duncan-duologija The book of all hours-remek delo vo koe se sretnuvaat socijal-anarhizmot, mitskite arhetipovi, drevnoto i sovremenoto kako ramki na identitetot, haoticen stil na pisuvanje, nelinearna struktura na fabulata i modernite politicki struji vo nasoka na covekovite prava.

Neil Gaiman-Amerikanskite bogovi-ova mislam deka go ima na makedonski.

I, sekako, nekoi avtori od regionot, ako nekoj go interesira; Vlada Urosevic, Slavko Janevski(Mirakulite na grozmorata), M. Pavic-Hazarskiot recnik, bilo sto od B. Pekic, Sanja Lovrencic-trilogijata Zmiite na Nikonifor, Iris C. de Corbavia-Torquata, M. Jankovic-Haereticus…ok, i'm out J

 

[Сабазиј]

The Kingkiller Chronicles - Patrick Rothfuss. Предвидена да биде трилогија, до сега се издадени 2 книги а за третата се уште нема информација и конкретна дата. Најискрено се надевам дека ќе излезе и третата во скоро време иако ми личи дека авторот почнува да пати од GRRM синдром.

Инаку ова е херојска фантазија по дефиниција. Во центарот е Kvothe кој не е типичен и клише лик, ги следи неговите авантури во измислен свет кој подсетува на нашиот од пред неколку векови. Книгата е пропратена со многу мистерија и доста детална во описот на настаните. Има интересен систем на магии, можеби најуникатен после тој во Mistborn (Brandon Sanderson).

Насловите на трилогијата:
1. The Name of the Wind
2. The Wise Man's Fear
3. The Doors of Stone

Иначе писателов беше total unknown, студент по литертура и по излегувањето на првата книга станува бестселер автор и сега има многу верни фанови. Смешно и откачено типче е, кога ми е досадно од време на време знам да читнам по некој пост на неговиот блог: http://blog.patrickrothfuss.com/

Би сакал ли да споделиш нешто за Mistborn од Сандерсон? Вреди ли да се прочита? Го најдов првиот дел од серијалов, па да знам дали да го читам или не.

 

[Tegla]

Да вреди. Јас ја имам читано само првата од трите, другите две ми седат на полица и планирам да ги прочитам летоска најверојатно, така да не можам да коментирам за останатите две. Има 4та книга излезено во истиот серијал но дејствието е многу многу подоцна и можеш да се фокусираш само на трилогијата доколку сакаш. Според она што го прочитав од првата книга можам да ти ја препорачам, мене ми се допадна.

Стилот на Brandon Sanderson е поедноставен, разбирлив и не напнува премногу со непотребни детали (во смисол на кој што јадел и какви копчиња имал на кошулата). Многу ми се допадна приказната, интересна е и релативно брзо се развиваат работите. Главен антагонист е Lord Ruler (сличен на Sauron), кој иако не е оригинален, доста добро е претставен и ептен е мистичен. Lord Ruler е апсолутен монарх и тиранин, и се смета за непокорлив. Тој е неверојатно моќен allomancer. Во Mistborn нема премногу ликови споредено со ASOIAF на пример, така да нема да биде проблем да ги научиш кој е што е. Иако серијалот е класифициран како High Fantasy, многу малку има фантази моменти. Нема џуџиња, елфови, чудовишта итн. и голем дел од настаните се поврзани со политички игри и војување, нешто што станува стандард во последно време.

Она што го прави серијалот добар е уникатниот системот на магии и моќи кој се нарекува Allomancy. Нема да ти образложувам како функционира, само ќе кажам дека некои од ликовите имаат вродена дарба да согоруваат метали (бакар, железо, легури итн.) и тоа им дава посебни способности, но ефектот не трае долго. Интересно е, да не навлагам во детали. Книгите имаат мапи а на крај има опис/апендикс на металите и моќите кои се добиваат со нивно согорување за полесно снаоѓање (нешто како периодичен систем на елементи).

Слаба страна е можеби едноставниот стил на пишување (но не е детски како пример Harry Potter/The Hobbit). Пошто ја читав после A Song of Ice and Fire и Lord of the Rings, се осеќав како да се симнувам од коњ на магаре. Не дека Sanderson не пишува убаво, ама едноставно кога ќе ги прочиташ најдобрите автори во жарнов се друго изгледа бедно во споредба... Како и да е, искрено уживав дури ја читав и немав големи очекувања па затоа можеби и ми се допадна. Исто како слаба страна може да се земе едноставноста на ликовите, немаат многу длабочина, само 2-3 лика се издвојуваат.

П.С. Сега ги собирам Malazan Book of the Fallen (Steven Erikson), 3 до сега купив ама чекам да го комплетирам серијалот пред да почнам да ги читам. Серијалов се смета за топ 3 во жарнов, така да ме заинтересира максимално. Ти го спомнувам како идеа. Или можеби несакаш уште еден масивен серијал?

 

[Сабазиј]

Да вреди. Јас ја имам читано само првата од трите, другите две ми седат на полица и планирам да ги прочитам летоска најверојатно, така да не можам да коментирам за останатите две. Има 4та книга излезено во истиот серијал но дејствието е многу многу подоцна и можеш да се фокусираш само на трилогијата доколку сакаш. Според она што го прочитав од првата книга можам да ти ја препорачам, мене ми се допадна.

Стилот на Brandon Sanderson е поедноставен, разбирлив и не напнува премногу со непотребни детали (во смисол на кој што јадел и какви копчиња имал на кошулата). Многу ми се допадна приказната, интересна е и релативно брзо се развиваат работите. Главен антагонист е Lord Ruler (сличен на Sauron), кој иако не е оригинален, доста добро е претставен и ептен е мистичен. Lord Ruler е апсолутен монарх и тиранин, и се смета за непокорлив. Тој е неверојатно моќен allomancer. Во Mistborn нема премногу ликови споредено со ASOIAF на пример, така да нема да биде проблем да ги научиш кој е што е. Иако серијалот е класифициран како High Fantasy, многу малку има фантази моменти. Нема џуџиња, елфови, чудовишта итн. и голем дел од настаните се поврзани со политички игри и војување, нешто што станува стандард во последно време.

Она што го прави серијалот добар е уникатниот системот на магии и моќи кој се нарекува Allomancy. Нема да ти образложувам како функционира, само ќе кажам дека некои од ликовите имаат вродена дарба да согоруваат метали (бакар, железо, легури итн.) и тоа им дава посебни способности, но ефектот не трае долго. Интересно е, да не навлагам во детали. Книгите имаат мапи а на крај има опис/апендикс на металите и моќите кои се добиваат со нивно согорување за полесно снаоѓање (нешто како периодичен систем на елементи).

Слаба страна е можеби едноставниот стил на пишување (но не е детски како пример Harry Potter/The Hobbit). Пошто ја читав после A Song of Ice and Fire и Lord of the Rings, се осеќав како да се симнувам од коњ на магаре. Не дека Sanderson не пишува убаво, ама едноставно кога ќе ги прочиташ најдобрите автори во жарнов се друго изгледа бедно во споредба... Како и да е, искрено уживав дури ја читав и немав големи очекувања па затоа можеби и ми се допадна. Исто како слаба страна може да се земе едноставноста на ликовите, немаат многу длабочина, само 2-3 лика се издвојуваат.

П.С. Сега ги собирам Malazan Book of the Fallen (Steven Erikson), 3 до сега купив ама чекам да го комплетирам серијалот пред да почнам да ги читам. Серијалов се смета за топ 3 во жарнов, така да ме заинтересира максимално. Ти го спомнувам како идеа. Или можеби несакаш уште еден масивен серијал?

Значи, да си го планирам Сандерсон за читање. Фала за напишаново. А масивни серијали од овој жанр секако ќе читам, посебно ако се вредни за тоа, т.е. ако постојат добри препораки.


А сега малку за Roger Zelazny (1937-1995)

Американски писател, автор на повеќе дела од областа на научната фантастика и на фантастиката. Се вбројува меѓу попознатите творци во овие жанрови, а мене ми е еден од најомилените автори воопшто (си имам една подолга листа најомилени писатели, без да правам какви било жанровски поделби). Кај Зелазни постојат повеќе теми кои прилично добро ги испреплетува во своите дела: магијата, религиите, бесмртноста, филозофијата, хуморот, науката, повеќе митологии итн.
Во темава место заслужува неговиот серијал The Chronicles of Amber, од околу десетина книги, во кои главниот лик (ликови) е бесмртен конкурент за наследување на престолот на својот татко, кралот на Амбер. Неколку браќа и сестри, ништо помалку бесмртни и зафркнати исто така аплицираат за вршењето на оваа одговорна функција. Секој од нив си има познати и помалку познати таленти и по некој адут во ракавите .

Амбер е еден од главните магични светови, од чии сенки произлегуваат безброј варијации, меѓу кои се вбројува и Земјата, а тоа остава простор за, исто така безбројни теми и приказни поврзани со серијалов. Нешто слично со Дина на Френк Херберт, кога станува збор приказна која може да се одолговлекува до недоглед. Овде нема премногу ликови, епски битки на величенствени армии, но тоа не ги прави Хрониките на Амбер помалку интересни за читање, или во одредена смисла, помалку сложени од другите познати жанровски серијали. Не би сакал да навлегувам во содржината и евентуално, да ширам спојлери. Срдечна препорака.
Како што неретко се случува, постојат и продолженија пишувани по смртта на авторот. Нив не сум ги читал, па не би можел да ја оценувам нивната вредност. Сепак, пишувани се против волјата на Зелазни:

These novels were authorized by the Zelazny estate; however, that decision has been criticized by several acquaintances of Mr. Zelazny, including the writers George R. R. Martin,Walter Jon Williams and Neil Gaiman. These critics assert that Roger Zelazny was quite averse to the idea of a "shared" Amber setting, and that he had explicitly stated, in no uncertain terms, that he did not want any other writers writing about Amber.[7][8] Gaiman wrote:

Well, I remember Roger talking to me and Steve Brust. We'd just suggested that if he did an anthology of other-people-write-Amber-stories that we'd be up for it (understatement) and he puffed on his pipe, and said -- extremely firmly -- that he didn't want anyone else to write Amber stories but him. I don't believe he ever changed his mind on that. (When Roger knew he was dying, though, he did nothing to rewrite his will, which means that his literary executor is a family member from whom he was somewhat estranged -- not someone who would have kept Roger's wishes paramount. Which is a pity.) Would I love to write an Amber story? God, yes. Would Steve Brust? Absolutely. Will we? Nope because Roger told us he explicitly didn't want it to happen.​

​

​

 

[Absu Lamja Shinbyeong]

Ej, Zelazny! Sosema zaboraviv deka postoi. A bogami go zaboraviv i Posledniot ednorog na Peter S. Beagle-site sigurno go znaete crtanot, ama ja preporacuvam i knigata, preubava e.