Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека...
- Креатор на темата Crazy in Love
- Време на започнување
- Член од
- 13 септември 2007
- Мислења
- 5.787
- Поени од реакции
- 4.039
"Висење на телефон и никогаш доста. Прекрасно чувство на сигурност и желба да заспиеш во неговата прегратка. Веројатно и само тоа го посакуваше. И да танцува во огнот, ако тој беше до неа, таа не се плашеше, не се сомневаше. Толкава беше таа нејзина нестварна љубов.
Во себе пак ќе замислам како ти лежам во прегратки.
Пак ќе замислам како ја поткревам брадата, го нурнувам носот во твојот врат додека ме успиваш галејќи ме по косата, и вдишувам длабоко. И ми мириса на нас.На него мислам постојано. На него мислам и тогаш кога мислам дека не мислам."
Јас те знам тебе од секогаш. Те знам од некој минат живот, сме биле заедно и тогаш некогаш. Сум те бакнувала и милувала под некој друг покрив, сме лежеле на некое друго поле, сме гледале во ѕвездите и сме се смееле над нашите судбини.
Многу е возможно и тогаш некогаш да сум плачела без некоја особена причина и ти да си се чудел што се случува, ама прилично сум сигурна декаако кога некогаш сум била со тебе - сум направила да се смееш до солзи, да уживаш и да ти биде убаво. Сигурна сум дека сум те сакала со целото срце, душа и тело, со секоја клетка од моето постоење. Сум мислела на тебе и кога не сум мислела дека сум мислела.... Само тоа може да објасни зошто со тебе ми е олку удобно, безбедно, нормално... дома.
Во себе пак ќе замислам како ти лежам во прегратки.
Пак ќе замислам како ја поткревам брадата, го нурнувам носот во твојот врат додека ме успиваш галејќи ме по косата, и вдишувам длабоко. И ми мириса на нас.На него мислам постојано. На него мислам и тогаш кога мислам дека не мислам."
Јас те знам тебе од секогаш. Те знам од некој минат живот, сме биле заедно и тогаш некогаш. Сум те бакнувала и милувала под некој друг покрив, сме лежеле на некое друго поле, сме гледале во ѕвездите и сме се смееле над нашите судбини.
Многу е возможно и тогаш некогаш да сум плачела без некоја особена причина и ти да си се чудел што се случува, ама прилично сум сигурна дека
Cassaro
Паразит
- Член од
- 15 февруари 2012
- Мислења
- 3.325
- Поени од реакции
- 10.373
Не знам зошто, не знам ни како ни кога , али знам дека ти си мојата идна жена.Нема девојче како тебе, не ни постои во тоа сум сигурен,а кога мислиш вака тогаш е таа правата за тебе.Исто така велат дека кога ќе ја најдеш таа за која што мислиш дека е единствена тогаш треба да ја чуваш до крај и никогаш да не ја испушташ.Љубов е мал збор за ова што го чувствувам кон тебе...
- Член од
- 14 мај 2012
- Мислења
- 542
- Поени од реакции
- 782
Јас искрено незнам кој ѓавол ме натера у 3 и 15 ваква тема да отворам и да коментирам уште.
Пишувам за тебе така од време на време планирам и да објавам нешто,упорно ме тераат блиските ама ке ти кажам неколку работи и овде,ај.Гони се фино лепо,у пи*ку матер!
Никој не може да те разочара,може само да ти ги отвори очите.Фала што ми ги отвори моите,и што сега ја водиш под рака онаа твојата,а на страна праќаш муабети да ми кажат колку жалиш за се и колку ме сакаш.Јебига,преку гордоста никогаш нема да поминам,макар последно да ми е.
Значи огромно фала.
И да,само оние што сакале,што биле оставени можат да ме сфатат.Сите останати,лош филм правите да знаете.Ако не знаете,ќе ве просветлам ја.Само оние што сакале,знаат дека за вистинската љубов никому не се зборува.И не зборувам.
Но никаде не кажав дека ништо не чувствувам.
Пишувам за тебе така од време на време планирам и да објавам нешто,упорно ме тераат блиските ама ке ти кажам неколку работи и овде,ај.Гони се фино лепо,у пи*ку матер!
Никој не може да те разочара,може само да ти ги отвори очите.Фала што ми ги отвори моите,и што сега ја водиш под рака онаа твојата,а на страна праќаш муабети да ми кажат колку жалиш за се и колку ме сакаш.Јебига,преку гордоста никогаш нема да поминам,макар последно да ми е.
Значи огромно фала.
И да,само оние што сакале,што биле оставени можат да ме сфатат.Сите останати,лош филм правите да знаете.Ако не знаете,ќе ве просветлам ја.Само оние што сакале,знаат дека за вистинската љубов никому не се зборува.И не зборувам.
Но никаде не кажав дека ништо не чувствувам.
- Член од
- 28 јуни 2013
- Мислења
- 316
- Поени од реакции
- 1.940
Поширока верзија од претходната која вклучуваше прашување, дали на себеси, дали тебе, за давање на мојата душа. Невермајнд.
Апсолвент сум. Да, знам не ти се верува. И јас мислев ќе завршам на некоја клиника за рехабилитација. Ама не од алкохолот. Од тебе. Од тебе Иване.
Апсолвент сум годинава. Од тие мои студентски години, ти ми зеде три, а нерви како за десет.
Абе, ти спомнав дека сум апсолвент годинава? И што има тоа врска со ова тебе што ти го кажувам? Па многу и нема. Освен тоа дека имаш многу кај мене.
Ти си олицетворение на се она од кое јас имам незаменлива потреба, а ако земам, ќе одам сама ќе си го ископам гробот. Кетопрофен си ми во животов. За помалку од десет минути нема веќе болка. И се прашуваш што си правел пред тоа апче? Зошто си трпела болки ко улава, кога решението било толку лесно? Па и убаво, такво, плаво. Дрогирана работа. Мислиш дека се можеш да направиш.
А нема врска. Уствари има цака. Ако почниш често да ги земаш, после некое време ќе нема дејство.
Е јас тебе така ти бев во твојот скапан живот. Ти имаше привремена, атомска потреба од мене. И кога ја имаше, правеше да биде толку очигледна. И толку многу ти требаше што збудалуваше ако ја немаше. И кога ја имаше, да истрчаш сто метра за десет секунди е малку да се објасни како се чувствуваше. Ништо не беше невозможно. Оти нели, апчето е тука. И апчето ќе ти ја држи раката низ тоа патување. Апчето ќе се расправа со твојата скапана душа и ќе ти го крева егото, оти длабоко во себе, посиромашен човек од тебе нема. Гладен за љубов.
А нема полоши од тоа да се навлечеш на човек кој од другите има привремена потреба. Е богами и нема. Ти си се навлекол за сите пари и кусурот, а тој може и без тебе...
Можеш, ама до кога? До кога?
Да одам некаде нова јас да купувам. Оти оваа има многу остатоци од тебе, а во се нешто ми сметаат. Уште неможам да го искоренам твоето душо, што и мене ми остана. Се борам да ја искоренам расипаноста твоја која ми ја пресади во мојот мозок. Се борам со таа привремена потреба од луѓето, исто последица од тебе. Само што кај мене е за мажи. Привремено. Никогаш, после тебе, да остане некој.
Кога ќе се вратиш нареден пат, тогаш што ќе правам јас? Ако те заколам, треба да лежам како за човек, а ти тоа не си...
Кога ќе се вратиш пак? А Иванче? Да и го докусуриш и на оваа сега што си животот, и на неа? Будала пак и таа, петгодишна врска прекинала за кого? Само да знаела во што се впушта..
Како не избегала додека уште имало време...
Тогаш ќе се враќаш? Или кога во светот во кој таа што те разбираше се пишува по форуми Нора беше едина со која зборови не ти беа потребни? Оти кога двајца се гледаат себеси во очите на другиот, не ти требаат зборови. Излишни се.
Или кога јас ќе бидам среќна? Што е помалку веројатно, бидејќи ја потрошив цела моја среќа со тебе.
Она за кое јас неможам да се поднесам себеси и секој ден губам уште толку нерви,ќе си излезам од кожа и се јадам внатре, е едно многу болно признание и сознание.
Без тебе Иване, јас го слушам само текстот на песните. Оти нели, среќните ја слушаат музиката, а тажните текстот.
Без тебе, и нервозите не се нервози. Мачкина кашлица е ова сега што ми се случува.
Без тебе, процесот на запознавање на себеси, откривање на тој изворот на сенешто што го имам во себеси, умира.
Без тебе дишам на апарати.
А за ова нема апче...
Апсолвент сум. Да, знам не ти се верува. И јас мислев ќе завршам на некоја клиника за рехабилитација. Ама не од алкохолот. Од тебе. Од тебе Иване.
Апсолвент сум годинава. Од тие мои студентски години, ти ми зеде три, а нерви како за десет.
Абе, ти спомнав дека сум апсолвент годинава? И што има тоа врска со ова тебе што ти го кажувам? Па многу и нема. Освен тоа дека имаш многу кај мене.
Ти си олицетворение на се она од кое јас имам незаменлива потреба, а ако земам, ќе одам сама ќе си го ископам гробот. Кетопрофен си ми во животов. За помалку од десет минути нема веќе болка. И се прашуваш што си правел пред тоа апче? Зошто си трпела болки ко улава, кога решението било толку лесно? Па и убаво, такво, плаво. Дрогирана работа. Мислиш дека се можеш да направиш.
А нема врска. Уствари има цака. Ако почниш често да ги земаш, после некое време ќе нема дејство.
Е јас тебе така ти бев во твојот скапан живот. Ти имаше привремена, атомска потреба од мене. И кога ја имаше, правеше да биде толку очигледна. И толку многу ти требаше што збудалуваше ако ја немаше. И кога ја имаше, да истрчаш сто метра за десет секунди е малку да се објасни како се чувствуваше. Ништо не беше невозможно. Оти нели, апчето е тука. И апчето ќе ти ја држи раката низ тоа патување. Апчето ќе се расправа со твојата скапана душа и ќе ти го крева егото, оти длабоко во себе, посиромашен човек од тебе нема. Гладен за љубов.
А нема полоши од тоа да се навлечеш на човек кој од другите има привремена потреба. Е богами и нема. Ти си се навлекол за сите пари и кусурот, а тој може и без тебе...
Можеш, ама до кога? До кога?
Да одам некаде нова јас да купувам. Оти оваа има многу остатоци од тебе, а во се нешто ми сметаат. Уште неможам да го искоренам твоето душо, што и мене ми остана. Се борам да ја искоренам расипаноста твоја која ми ја пресади во мојот мозок. Се борам со таа привремена потреба од луѓето, исто последица од тебе. Само што кај мене е за мажи. Привремено. Никогаш, после тебе, да остане некој.
Кога ќе се вратиш нареден пат, тогаш што ќе правам јас? Ако те заколам, треба да лежам како за човек, а ти тоа не си...
Кога ќе се вратиш пак? А Иванче? Да и го докусуриш и на оваа сега што си животот, и на неа? Будала пак и таа, петгодишна врска прекинала за кого? Само да знаела во што се впушта..
Како не избегала додека уште имало време...
Тогаш ќе се враќаш? Или кога во светот во кој таа што те разбираше се пишува по форуми Нора беше едина со која зборови не ти беа потребни? Оти кога двајца се гледаат себеси во очите на другиот, не ти требаат зборови. Излишни се.
Или кога јас ќе бидам среќна? Што е помалку веројатно, бидејќи ја потрошив цела моја среќа со тебе.
Она за кое јас неможам да се поднесам себеси и секој ден губам уште толку нерви,ќе си излезам од кожа и се јадам внатре, е едно многу болно признание и сознание.
Без тебе Иване, јас го слушам само текстот на песните. Оти нели, среќните ја слушаат музиката, а тажните текстот.
Без тебе, и нервозите не се нервози. Мачкина кашлица е ова сега што ми се случува.
Без тебе, процесот на запознавање на себеси, откривање на тој изворот на сенешто што го имам во себеси, умира.
Без тебе дишам на апарати.
А за ова нема апче...
Sussaro
Southern comfort, southern sun
- Член од
- 27 декември 2005
- Мислења
- 6.297
- Поени од реакции
- 26.709
Не ни имало кратка варијанта кај мене. Не за џабе постовите ми се огромни. Ама тоа е сега што да правиш
Има прилично време како завршив факултет, и да знаеш не ми се веруваше тогаш. Како на америчкине филмови стоиш со група луѓе залепени на тоа списоците на таблите, барајќи си го своето име како да е прашање лутрија од миљон јурци. И кога си го видов името ме пукнаа блажојни и сакав да вриснам али не до толку да завршам на амбуланта. Факултетот и студенските времиња ми одзедоа 3 години од алкохолот. Не се клабирав, се стегнав и 3 години со ретки исклучоци бел ден не видов. Ама не поради тебе, туку поради тоа што јас така сакав.
Како што пораснува, човек сфаќа дека нема незаменлива потреба освен храна, вода, воздух, засолниште, Маслов убаво го тоа кажал. Да, некогаш некој ќе ти замине на овој или на оној другиот свет и одреден период те стрефува бедот и тоа е нормално. Она што е глупост е да не го надминеш тој момент, или што вика мајка ми-Жив во гроб се влегува ли? Уопште муабет не правам за одозгора и сам да си го копа човек гробот и тоа за три години врска. Тука едноставно нема маабет.
Маестро Аца Лукас ќе каже во една песна-Док си ти са њим, ја на лековима живим, да поденесем бол.
А знаеш колку си го сакам Аца. Како само од прости зборови може да долови тешки душевни стања. Сељак бил. Е не, постпанкерите се граѓани. Али не ми беше тоа муабетот. Сакам да кажам го сакам Лукас но тоа не значи дека треба да ја доживеам неговата судбина и да завршам на дроги и апови. Треба да му ги сакаме песните но и да учиме од неговите грешки, да не го одиме неговиот пат, да научиме да бидеме похрабри, подобри, постабилни луѓе. И така апојте не помагаат. The drugs don't work they just make you worse
Знаеш бејби, психолошката навлеченост е само стејт оф мајнд и ништо повеќе. За некој, рипањето од падобран и адреналинските спортови се основата на целиот негов живот, за друг извор на срцев удар, а на трети не им чуе. It's all in your head. Ама буквално се. Ако си туриш у глава дека светот е некој Едгараланпоевски расказ така и ќе ти биде. Нема да видиш ни море, ни сонце, ни цвеќиња. И да, стејтот оф мајнд се ресетира и рестартира. Ама ти изгледа не сакаш, ти како да уживаш во мазохизмот и (само)сожалувањето. Ти не сакаш да бидеш среќна, рецимо со мене. Најверојатната верзија е дека за година дена ќе се смееш на ова. До нареден Петровден ние можеме да сме веќе некој месец заедно. Ехеее видел батко ти миљон и една ваква ситуација. Знаеш што е разликата меѓу сега и тогаш? Тоа што ти свесно се решаваш да изгубиш уште една година од твојот живот. Ти одма настапуваш како и секоја модерна женска во ваква ситуација-Начукај се и дај се на ороспијашење, пополни ја долната дупка кога не можеш онаа другата, онаа поголемата, она пострашната, онаа во душата. На крај се осеќаш како гомно, како нечив in life порнич на порнхаб. А се тоа може да се смени почнувајќи уште денес. Не може трансформацијата да се деси преку ноќ, процесот си захтева многу посветеност, се што треба за старт е волја. А ти ја немаш.
Ти упорно сакаш да живееш во минатото, упорно го бараш сељакот. Гледаш, сељакот се заебава со тебе, со таа што си уппопасти долга врска, сигурно со уште две-три. Знаеш зошто? Затоа што е сељак. Кога викам јас дека се палите на сељаци сите ми рипаат, за после истите тие да ги гледам у везе љубави или у љубавни проблеми како се жалат дека дечко им бил well what a surprise сељак. И ти си ја потрошила целата среќа на сељакот. Ама ај може не е тоа толку страшно. Страшното што и надаље ти се решаваш да си го дупиш мозокот. Да помислуваш на убиства и затвори. За кого? За Македонија! Не, туку за сељакот. И после Ванчо ти бил крив. Абе мрсулот од нос нема да го исекнам ако треба од што ми е подраг. Ајде maco сериозно, што не сме заедно кој е крив, дал Бог ил судбина, играат ли играчки со нас?
А јас сум тука без тебе.
Без тебе се осеќам како некој микс помеѓу Трифин Костовски
и Оливер Драгојевич
Без тебе вечерва се чувствувам вака
http://forum.kajgana.com/threads/Вечерва-овде-без-тебе.6756/page-47#post-1066269
А се може да биде поинаку. Може да биде ти на росна полјана, во розево-плавиот фустан, со растрчани атови врани у ливади разиграних, патувања на море, камин а до него јас и ти, маче кое ѕирка низ прозорот, бесен мотор и слобода, слатки лижавчиња. Животот може да биде малку пари и многу розеви мечти. Животот може да биде брејк денс драга моја, само... само ако ти имаш волја.
Има прилично време како завршив факултет, и да знаеш не ми се веруваше тогаш. Како на америчкине филмови стоиш со група луѓе залепени на тоа списоците на таблите, барајќи си го своето име како да е прашање лутрија од миљон јурци. И кога си го видов името ме пукнаа блажојни и сакав да вриснам али не до толку да завршам на амбуланта. Факултетот и студенските времиња ми одзедоа 3 години од алкохолот. Не се клабирав, се стегнав и 3 години со ретки исклучоци бел ден не видов. Ама не поради тебе, туку поради тоа што јас така сакав.
Како што пораснува, човек сфаќа дека нема незаменлива потреба освен храна, вода, воздух, засолниште, Маслов убаво го тоа кажал. Да, некогаш некој ќе ти замине на овој или на оној другиот свет и одреден период те стрефува бедот и тоа е нормално. Она што е глупост е да не го надминеш тој момент, или што вика мајка ми-Жив во гроб се влегува ли? Уопште муабет не правам за одозгора и сам да си го копа човек гробот и тоа за три години врска. Тука едноставно нема маабет.
Маестро Аца Лукас ќе каже во една песна-Док си ти са њим, ја на лековима живим, да поденесем бол.
А знаеш колку си го сакам Аца. Како само од прости зборови може да долови тешки душевни стања. Сељак бил. Е не, постпанкерите се граѓани. Али не ми беше тоа муабетот. Сакам да кажам го сакам Лукас но тоа не значи дека треба да ја доживеам неговата судбина и да завршам на дроги и апови. Треба да му ги сакаме песните но и да учиме од неговите грешки, да не го одиме неговиот пат, да научиме да бидеме похрабри, подобри, постабилни луѓе. И така апојте не помагаат. The drugs don't work they just make you worse
Знаеш бејби, психолошката навлеченост е само стејт оф мајнд и ништо повеќе. За некој, рипањето од падобран и адреналинските спортови се основата на целиот негов живот, за друг извор на срцев удар, а на трети не им чуе. It's all in your head. Ама буквално се. Ако си туриш у глава дека светот е некој Едгараланпоевски расказ така и ќе ти биде. Нема да видиш ни море, ни сонце, ни цвеќиња. И да, стејтот оф мајнд се ресетира и рестартира. Ама ти изгледа не сакаш, ти како да уживаш во мазохизмот и (само)сожалувањето. Ти не сакаш да бидеш среќна, рецимо со мене. Најверојатната верзија е дека за година дена ќе се смееш на ова. До нареден Петровден ние можеме да сме веќе некој месец заедно. Ехеее видел батко ти миљон и една ваква ситуација. Знаеш што е разликата меѓу сега и тогаш? Тоа што ти свесно се решаваш да изгубиш уште една година од твојот живот. Ти одма настапуваш како и секоја модерна женска во ваква ситуација-Начукај се и дај се на ороспијашење, пополни ја долната дупка кога не можеш онаа другата, онаа поголемата, она пострашната, онаа во душата. На крај се осеќаш како гомно, како нечив in life порнич на порнхаб. А се тоа може да се смени почнувајќи уште денес. Не може трансформацијата да се деси преку ноќ, процесот си захтева многу посветеност, се што треба за старт е волја. А ти ја немаш.
Ти упорно сакаш да живееш во минатото, упорно го бараш сељакот. Гледаш, сељакот се заебава со тебе, со таа што си уппопасти долга врска, сигурно со уште две-три. Знаеш зошто? Затоа што е сељак. Кога викам јас дека се палите на сељаци сите ми рипаат, за после истите тие да ги гледам у везе љубави или у љубавни проблеми како се жалат дека дечко им бил well what a surprise сељак. И ти си ја потрошила целата среќа на сељакот. Ама ај може не е тоа толку страшно. Страшното што и надаље ти се решаваш да си го дупиш мозокот. Да помислуваш на убиства и затвори. За кого? За Македонија! Не, туку за сељакот. И после Ванчо ти бил крив. Абе мрсулот од нос нема да го исекнам ако треба од што ми е подраг. Ајде maco сериозно, што не сме заедно кој е крив, дал Бог ил судбина, играат ли играчки со нас?
А јас сум тука без тебе.
Без тебе се осеќам како некој микс помеѓу Трифин Костовски
и Оливер Драгојевич
Без тебе вечерва се чувствувам вака
http://forum.kajgana.com/threads/Вечерва-овде-без-тебе.6756/page-47#post-1066269
А се може да биде поинаку. Може да биде ти на росна полјана, во розево-плавиот фустан, со растрчани атови врани у ливади разиграних, патувања на море, камин а до него јас и ти, маче кое ѕирка низ прозорот, бесен мотор и слобода, слатки лижавчиња. Животот може да биде малку пари и многу розеви мечти. Животот може да биде брејк денс драга моја, само... само ако ти имаш волја.
- Член од
- 14 октомври 2010
- Мислења
- 5.153
- Поени од реакции
- 16.099
Не те сакам повеќе на начинот на кој те сакав, али сепак те сакам. И тоа не верувам дека некогаш ќе се смени.
Можеби чувствата на луѓето се менуваат, но нивната личност и карактер не се менува.
А јас тебе ко личност те сакам многу, ко другар, ко братучед, ко што ја сакаш и се грижиш за некоја блиска особа. Знам дека би ми помогнал во било каква ситуација, јас би го направила истото за тебе.
А тоа нашето траеше волку зошто толку време ми требаше да сфатам дека одамна било крај.
Но, претходниот пат не ми беше сеедно. Мислев дека има нешто сеуште, дека ако не пробам пак, ќе се каам после. И пробав, али колку само не функционираше. Веројатно ми дојде паметот пред некое време.
Може е ептен себично, глупо и мизерно да го кажам ова, али овие нешто помалку од три недели ми е подобро без тебе. Оттогаш нити сум се растажила, нити сум се расплакала. Не се осеќам ни осамено, ни ко да ми требаш, ни ко да ми недостигаш на тој начин.
Веројатно тоа е знак дека сум направила една добра одлука за мене, па и за тебе. И тоа е и знак дека ми е добро, можеби не најдобро, но и тоа ќе биде со тек на време.
Не сакав, а и сега не сакам целосно да те снема од мојот живот. Не знам тоа како баш би функционирало, не знам ни дали може да се изведе, но ако е можно, би сакала.
Ова е последен пост за тебе што го пишувам.
После повеќе од две години и некој месец јас дефинитивно те пуштам од мене, дури делумно, ако не и целосно те имам преболено.
И на двајцата ни посакувам да го најдеме тоа што го бараме, оти очигледно не го најдовме еден во друг.
Можеби чувствата на луѓето се менуваат, но нивната личност и карактер не се менува.
А јас тебе ко личност те сакам многу, ко другар, ко братучед, ко што ја сакаш и се грижиш за некоја блиска особа. Знам дека би ми помогнал во било каква ситуација, јас би го направила истото за тебе.
А тоа нашето траеше волку зошто толку време ми требаше да сфатам дека одамна било крај.
Но, претходниот пат не ми беше сеедно. Мислев дека има нешто сеуште, дека ако не пробам пак, ќе се каам после. И пробав, али колку само не функционираше. Веројатно ми дојде паметот пред некое време.
Може е ептен себично, глупо и мизерно да го кажам ова, али овие нешто помалку од три недели ми е подобро без тебе. Оттогаш нити сум се растажила, нити сум се расплакала. Не се осеќам ни осамено, ни ко да ми требаш, ни ко да ми недостигаш на тој начин.
Веројатно тоа е знак дека сум направила една добра одлука за мене, па и за тебе. И тоа е и знак дека ми е добро, можеби не најдобро, но и тоа ќе биде со тек на време.
Не сакав, а и сега не сакам целосно да те снема од мојот живот. Не знам тоа како баш би функционирало, не знам ни дали може да се изведе, но ако е можно, би сакала.
Ова е последен пост за тебе што го пишувам.
После повеќе од две години и некој месец јас дефинитивно те пуштам од мене, дури делумно, ако не и целосно те имам преболено.
И на двајцата ни посакувам да го најдеме тоа што го бараме, оти очигледно не го најдовме еден во друг.
Z
Zoza
Гостин
таинствен си,ме нервира тоа а истовремено и ужасно ме пали и привлечува,ме тера да те сакам,ме тера да посакувам да си само мој...можеби и ке бидеш кој знае...ама ке пофторам само МОЈ...ми стануваш фантазија,која ме тера да те мислам пред да заспијам,и кога ке се пробудам...-ке бидеш ли само мој? на тоа прашање одговорот лежи кај тебе срце мое..а времето ке покаже...те с...м!
- Член од
- 22 јануари 2013
- Мислења
- 481
- Поени од реакции
- 671
Не ми е толку тешко, колку што сум разочарана од твојата личност.
Не молам јас душо... јас само се борам. Но се борам за луѓе со карактер, а за останатите меѓу кои и ти... поглед не помрднувам, по цена и крвави солзи да потечат. Се смешкам и се сеќавам на твоите зборови... ''Јас ако те одјебам ти ќе полудиш'' .Хахахаха...
А сега... неуморно продолжувам напред, полна со енергија за оние што вистински ме љубат.
Чувај се.
Не молам јас душо... јас само се борам. Но се борам за луѓе со карактер, а за останатите меѓу кои и ти... поглед не помрднувам, по цена и крвави солзи да потечат. Се смешкам и се сеќавам на твоите зборови... ''Јас ако те одјебам ти ќе полудиш'' .Хахахаха...
А сега... неуморно продолжувам напред, полна со енергија за оние што вистински ме љубат.
Чувај се.
- Член од
- 24 февруари 2012
- Мислења
- 1.012
- Поени од реакции
- 2.155
И на крајот јас пак ке бидам разочарана од тебе но ке ти простам бидејки секогаш наогаш убав изговор за тоа каде си бил и со кого си бил.
Длабоко во себе знам дека секогаш јас сум во право но не сакам да ти кажам бидејки ми е страв...страв да не те загубам...Страв дека сето ова што го имаме може да заврши во дел од секундата.
Како да ти кажам дека сум повредена од сето ова?Како да ти кажам дека постојано се менуваат нештата кај мене?Де имам доверба де немам доверба.Како да ти кажам дека се сомневам дека на друга девојка и го грееш срцето во исто време и на мене?Како да ги отстранам сите тие сомнежи?
Ајде каде си?Појави се,докажи ми дека грешам...Докажи ми дека љубовта не избледела...Замолчи ме и кажи ми:Јас те сакам само тебе.Кажи ми уште една мала слатка лага...Смири ме.
И тргнувам да ти пишам порака но...знам што ке се случи.И ми доага на памет дека на тебе не ти е ниту гајле што се случува.Сето ова оди кон пропаст.А до кога ке видиме...Одлуката ја имам во раце,останува на тебе дали ке ме спречиш да те напуштам.
Длабоко во себе знам дека секогаш јас сум во право но не сакам да ти кажам бидејки ми е страв...страв да не те загубам...Страв дека сето ова што го имаме може да заврши во дел од секундата.
Како да ти кажам дека сум повредена од сето ова?Како да ти кажам дека постојано се менуваат нештата кај мене?Де имам доверба де немам доверба.Како да ти кажам дека се сомневам дека на друга девојка и го грееш срцето во исто време и на мене?Како да ги отстранам сите тие сомнежи?
Ајде каде си?Појави се,докажи ми дека грешам...Докажи ми дека љубовта не избледела...Замолчи ме и кажи ми:Јас те сакам само тебе.Кажи ми уште една мала слатка лага...Смири ме.
И тргнувам да ти пишам порака но...знам што ке се случи.И ми доага на памет дека на тебе не ти е ниту гајле што се случува.Сето ова оди кон пропаст.А до кога ке видиме...Одлуката ја имам во раце,останува на тебе дали ке ме спречиш да те напуштам.
Љубовен Каскадер
fekalija
- Член од
- 28 декември 2011
- Мислења
- 4.371
- Поени од реакции
- 6.209
I will swallow,
if it will help my sea level go down.
But I'll come back to haunt you if I drown.
if it will help my sea level go down.
But I'll come back to haunt you if I drown.
- Член од
- 23 јуни 2013
- Мислења
- 132
- Поени од реакции
- 244
„Љубави“
Не сакам да те ограничувам.
Кликај, лајкај постирај, шо сакаш прај. Тажно е што не удоволуваш ни на сопствената суета, туку на нечија друга. Тажно е тоа кукле, многу!
Едно е човек да лаже друг во обид да се самооправда, друго е човек да се излаже и убедува себеси во нешто што знае дека е лага. Уште потажно е да се убедиш дека си друг. Тоа е веќе гадна психичка состојба и предмет за анализа.
Нека се замараат со тебе други. Нема повеќе кредит за тебе драга. Се потроши.
Се обидов, не заслужуваш.
Биди упорна! Дај се шо можеш! Кај и да е ќе родат врбите, сливи!
Не сакам да те ограничувам.
Кликај, лајкај постирај, шо сакаш прај. Тажно е што не удоволуваш ни на сопствената суета, туку на нечија друга. Тажно е тоа кукле, многу!
Едно е човек да лаже друг во обид да се самооправда, друго е човек да се излаже и убедува себеси во нешто што знае дека е лага. Уште потажно е да се убедиш дека си друг. Тоа е веќе гадна психичка состојба и предмет за анализа.
Нека се замараат со тебе други. Нема повеќе кредит за тебе драга. Се потроши.
Се обидов, не заслужуваш.
Биди упорна! Дај се шо можеш! Кај и да е ќе родат врбите, сливи!
S
Stef Bachatero
Гостин
Љубовта е кучка,а јас сакам кучки