О непознат Инкогнито. Ако персоната ти е толку драга и блиска ќе и кажеш што и мислиш во очи. Ако имам голем нос и некој вика дека ме прифаќа онаков каков што сум, а се шегува за мојот нос. Или ако сум нескладно облечен нека ми каже ова не ти стои , а не да се шегува. Е сега ако некој е тврдоглав и си тера по свое или ако е повеќе од очигледно тоа што сакаме да му го кажеметогаш ти е отворен патот за шеги, исмевања и мојот фаворит иронијата.
Дефинитивно не е секогаш е така. Зависи од човекот на кого му ја кажуваме шегата (била таа намерна или не). Ако е некој кој помалку го сакаме, и не го поднесуваме којзнае колку, може со нашата шега да биде и навреден затоа што, потсвесно некои работи кои ги кажуваме за него преку шегата, всушност му ги кажуваме индиректно. Во тој случај, да, има вистина во поговорката
Физички недостаток не е банална работа. Кога станува збор за секојдневни банални работи ОК е да се шегува. Но не е во ред нашиот став да го искажуваме само преку шега. Тоа не се прави затоа што сакаме да пренесеме порака на поведар начин туку затоа што така е полесно да се кажи, автоматски сме амнестирани и ако ни се налути соговорникот имаме одбрана-јас само се шегував. Критикувањето низ шега боли повеќе од директната комуникација. Ако така се однесуваме кон личност која не ни е блиска тоа дава лоша слика за нас дека сме зајадлива, лицемерна личност со малограѓански манири. Ако така се шегуваме со блиска личност тогаш имаме проблем со комуникација. И не само тоа. Ваквите шеги знаат да болат колку и да сме силна личност. Не е сеедно кога девојка/дечко ќе ни каже дека имаме голем нос па макар и на шега.
Размисли за fail моментот на темава. Тоа се постови како твојов, првично напишани за да се истакне некој во очите на другите.
