Тука пишуваме на зададена тема

[nicole_l]

Од друг агол​

Од другиот агол на согледување на реалноста
...

„Се е перфектно. Дами и господа, ја гледате замислената утопија на Томас Мор во живо. Вие сте дел од целината роботизирани луѓе кои веруваат во вештачки претставената среќа. Замаглени се стаклата на вашите очила затоа се ви наликува на невина белина, на сон.“- Во лудите времиња најверојатно само Б. ја сфаќаше креацијата на илузијата...проклето живееше со темните дамки на најбитната реалност.

Од другиот агол на живеењето
...

„Анархизам! Да, тоа тече во мене, тоа кружи околу мене а јас го дишам, како гравитациона сила ме држи долу спуштен на земја. Можеби летам од една во друга утопија, можеби измислувам мој фиктивен свет, но само тоа го имам.
Сакам да сум безусловно слободен. Слободата е лозунгот на мојот живот. “
Детинест испад на Б. Сите се смееат, никој не го сфаќа. Некои и го сожалуваат т.е. го сожалуваат неговото одење по работ на лудоста.
Хм, анархизам...кој нормален верува во него како философско учење или пак како начин на живот?


Од другиот агол на светот
...

Далечината ги лекува болките, но не ги фрла во заборав сеќавањата.
Но со каква полза? Со никаква! Останува само презирот, што можеби е една маскирана форма на некоја чудна силна љубов.
Како и да е...Б. цел живот е на спротивната страна. Како патолошка потреба за стоење на другот агол на нештата. Порано на другиот агол на реалноста и начинот на живот, сега сместен на другот агол од земјината топка.

Слободен.
Секогаш од другиот агол.

 

[Nemiseverue]

Можеби вие знаете, и гледате, но внимавајте, можеби е... Илузија

 

[Crazy in Love]

Илузија

Минатото на човекот е книгата која ги открива сите негови слабости, сите негови мани. Ги открива и доблестите, убавите работи... Минатото на човекот не ја одредува неговата сегашност, ниту неговата иднина, но најчесто влијае на сите нас. Сите рани, сите солзи, целата убавина, се тоа е поделено на поглавја. Целиот живот е како една книга, поделена на поглавја. На некои од нив радо се сеќаваме и сакаме одново и одново да ги читаме, а некои поглавја сакаме да ги прескокнеме и да заборавиме дека биле напишани.
Што би бил човекот без неговото минато? Табула раса. Би бил сенка, би бил само еден обичен циклус и ништо повеќе. Затоа тука се спомените. Постојат во нашите души и умови, некои од нив предизвикуваат тага, некои среќа.
Минатото на човекот е многу моќна работа. Може да го направи борец и посилен.
А може и да го изеде од внатре.
Минатото на човекот може да биде еден обичен тивок убиец.
Минатото на човекот знае да ги разбие илузиите кои сме ги имале за себе и ситуациите во кои сме се наоѓале.
Навраќајки се назад, во умствена временска машина, ни се кршат излузиите, кога со бистра глава и срце ги набљудуваме работите, кога сфаќаме дека честопати сме биле како пустински патувачи кои доживеале фатаморгана... кога сме мислеле дека имаме толку многу работи и дека се е вистина, а да излезе дека сето тоа било само оптичка илузија.

...and the scars remind us that the past is real...
Но, некогаш и минатото може да биде само една обична илузија.

 

[Сатори]

Илузија со розови панделки​

Добар ден, моето име е Илузија.
Имам 50 килограми и сини очи, немам животен стил затоа што сум исплашена дека тоа ќе ме зароби и засекогаш ќе се претворам во рутина, а илузиите не смеат да бидат досадни, луѓето кои што не ме запознале ме помнат по тоа што сум пасиониран пушач и секогаш имам цигара во рака.Мојата поезија не зборува за чистината и силата на љубовта туку за потенцијалните псевдо психолошки проблеми на девојките со неостварен потенцијал и зависности.Секој момент го користам за проекција пред сите што сакаат да веруваат во негација на реалноста која што ја претставувам, имам дипломирано на штиците што живот значат за тоа како треба да се користи контрацепцијата и социјализацијата.Секогаш ги убедувам сите дека мене ме боли страшно во внатрешноста затоа што давам само моменти од колачето кое што илузијата го формира.Сакам да креирам само приказни со драматичен крај и возбудлив почеток, заборавете на се што некогаш сте мислеле дека знаете, немојте да се плашите, дозволете си да верувате.

Моќта на трансформиција е голема кога ќе научите што сакаат луѓето, но, шшш, никогаш немојте да ги продавате своите таленти за да создадете нешто кое што не постои, треба само да мислите дека тоа е вистина, зошто илузијата полека се вовлекува во вас и се претвора во реалност.Ангелите никогаш не се наивни, а секој свет на прекрасна фантазија се претвора во криминал од највисоки размери по вашата емоционална и луцидна состојба, на крајот секој маж и се предава на садистичка кралица и руска конкубина, а девојките сакаат мажи со плава коса и мазни гради и дрвосечач заталкан некаде во планина.

Илузијата ве учи како да играте покер и како да завиткате џоинт затоа што тоа ќе го направи сексот многу многу подобар, а деструктивните начини кои што можете да ги научите за да ја распрснете психата на сите околу вас вклучително со сопствената ќе ве направи танчер/ка на врвот на Хималаите во туту фустанче.
Прво правило, само треба да се гледате доволно долго во огледало и да се уверите дека се е вистина.Илузијата е моќна.
Ти си илузија.Не бегај.

 

[Luka Peruzovic]

Беше октомври или крај на септември, не се сеќавам веќе, ионака само вагината на бившата ми беше во мислите тогаш. Го држам за јајца новиот предизвик- успех по секоја цена. Кај некои е обратно. Тие се мамини синови. Илузијата се состоеше во правење мостови, со личности кои кога-тогаш ќе ти забодат нож во грб откако си им простил за првата навреда. Луѓето никогаш не ја проштеваат добрината. Многу полесно ќе сфатат дека требало да ги навредиш. Тој механизам на почит за оној што те навредил се состои во тоа што секоја личност е самокритична и обидите на околината што сака да и угоди ги рамни со кретенштина. Па си велам, кој пенис неизваден сум јас, кога се понадевав на добри луѓе. Моето битисување со секое друго битие е илузија. Илузија на квадрат. Добро уигран процес на запознавање и зближување. Не знам кај да ја барам искреноста. Со себе, хех, добра е тоа гачка на психолозите, со самото тоа што ќе си се оквалификувам искрен спрема себе влегувам во стапицата на субјективноста. Со другите сум искрен многу повеќе, а тоа е мазохизам. Верба? Нов почеток?? Пф! Би изебал нешо вечерва.

 

[АМБРОЗИЈА]

Додека вршам симбиоза на стиховите од песната на Џорџ Мајкл и на зборовите на професорката по психологија ,го барам вистинското значење...
Го пронаоѓам во се околу мене... Во ѕидовите,завесите,облеката,во она што е под неа... И запирам,затоа што подлабоко не ја пронаоѓам,онаму длабоко каде што колку и да копаш ја нема,подлабоко од тишината и мирот,подлабоко од утробата ,се до душата... Оној мал дел од секој што ја слуша како чука,што ја слуша како не довикува за да не спаси од самите себеси.
Има ли полоша илузија од онаа што ја создаваат нашите очи?
...Онаа на нашите души,онаа која ја забораваме ја губиме на пола пат за да не ги изневериме илузиите на другите,за да не ги изневериме сетилата,а кога ќе стане предоцна,дел од нас знаат дека се изгубиле себеси.
Се изгубиле во другите,барајќи го студениот секс,студените пари ,студената насмевка не плашејќи се од студената ноќ, нечувствувајќи го гласот во нив кој неуморно ги моли ...Ги моли за да им каже дека ништо не останува...

Утре нема да не има...
Утре нема да ги има ни нашите дипломи , нашите коли, нашите лажни пријатели и вистински непријатели,нашето залудно потрошено време...
Утре кога душите ќе ни излезат на виделина ќе останат само љубовта и омразата....

Се останато нема да биде ни илузија,ни реалност...едноставно ќе исчезне заедно со тлото под нашите нозе и облаците над нашите глави....

 

[nicole_l]

Илузија​

Кога целосно ќе ги спуштиш очните капаци, ќе се отворат порите на твојата кожа. Тогаш мојата чиста аура ќе влезе во тебе. Ти ќе ја почувствуваш и ќе се увериш во нејзиното постоење.
Затоа послушај ме!
Затвори ги очите!

Гледаш...повеќе не плачеш. Размислуваш само на мракот кој го опколил твоето видно поле или сепак не?
Извини драга, те повредив. Ти сеуште плачеш, а јас дебилно редам неутешни зборови сакајќи со нив да ги исушам твоите влажни образи.
Проклета да е мојата формалност. Проклет да сум јас. Зборам за солзите, а не ја споменувам твојата душа која ги трпи одвратните егзибиции на моето машко его.

Плачеш љубов моја, плачеш со затворени очи. Јас само сакам себеси да се уверам дека не го правиш тоа.

Соголен сум пред тебе. Во раце држам среќа. Сакам да ти ја подарам.
Помислуваш на мојата контрадикторност и лудост. Немам одбрана. Не негирам.
Но искрен сум. И покрај се, можам да ти овозможам среќа.
Ти ја нудам како илузионист. Не како илузија туку како стварност.

Илузионист кој може да даде постоечки, стварни нешта.
Поверувај!

 

[Fairytale]

Погледнуваш длабоко во далечините на хоризонтот, вчудовидено гледајќи во она што е непознато за тебе. Мистеријата на далечината го растреперува твоето срце, а во твоите мисли забрзано минува сликата на животот кој си го оставил позади себе.
Сложеноста на твојот ум те возбудува, те остава немирен пред мирната шир која се шири пред твоите очи... Се прашуваш што е она вистинското - дали тоа кое го имаш поминато и кое е назад во спомените, или она кое се крие зад оние предели кои се недостапни сега за твоите човечки способности ? Продолжуваш да трагаш по совршенството... Продолжува твојот поглед... твоите мисли... твоето срце продолжува да чука, а твојот трепет заедно со ветрот во воздухот продолжува да струи...
Се продолжува да живее... Се продолжува да се чувствува... Само мистеријата пред нас и понатаму продолжува да се шири... Мистерија во нашата душа... Илузија во нашите мисли...

 

[Господ]

Оди си!
Те мразам!
Не измачувај ме повеќе!
Ти не постоиш!
Но дали...
Дали ти навистина не постоиш?
Ако не постоиш,зошто можам да те допрам?
Твојата сурова надворешност,твоите трња,јас ги допирам и силно го затворам стисокот.
Крварам,и уживам во екстазата на болката.
Уживам во илузијата.
Ако не постоиш,зошто можам да те помирисам?
Твојот гнил мирис е најскап парфем за моите ноздри.
Ја мирисам смртта,гнила каква што е...и уживам во неа.
Ако не постоиш,зошто можам да те чујам?
Го слушам твојот шепот.
Ми зборуваш нешта кои не ги разбирам,но те слушам.
Твоите зборови се отровни,но медени и јас полека умирам...но уживам во тоа.
Ако не постоиш,зошто можам да те видам?
Ја гледам твојата витка става.
Ти си прекрасна!
Ме лажат ли очиве?
Не...невозможно.
Оваа убавина е вистинска!
Ако не постоиш,зошто те чувствувам во срцево?
Зошто кога си крај мене чувствувам топлина и среќа?
Дали ти навистина не постоиш?
Не...не е вистина.
Ти сепак постоиш.
Го чувствувам твоето присуство и го величам.
Те молам не оди си!
Те сакам!

 

[Гладиус]

Твојата силуета која цврсто ги држеше двата куфера, сè повеќе се оддалечуваше одејќи по слабо осветлената улица.
Секој следен чекор одекнуваше испуштајќи звук на среќа и болка истовремено.
Сè што имаше околу мене беше ладната и пластична балконска маса на која се имаа истурено неколку капки од вискито кое таа вечер ми одеше побрзо од чекорите со кои ти си замина.
Ветерот не ме натера да влезам во собата и да наметнам нешто преку мене. Едноставно, ни студот кој тој го носеше со себе не беше поостар од сенката која сега беше скоро загубена.
Ти сврте зад аголот. Се изгуби. А заедно со тебе се изгуби и илузијата дека си одиш од мене.
Кога само би било можно таа да постане реалност.

 

[Вештица]

Зарем ние двајца не сме илузија? Зарем не постоиме само негде во нашиот хипоталамус, хипокампус или како и да беше веќе по ѓаволите?
Сакам да верувам дека ќе биде тоа неповторлив боемски живот каде навистина ќе живееме од ден за ден, создавајќи го првиот вовишен микрокосмос негирајќи ја потребата возвишеното да е големо. Понекогаш и малите нешта се застрашувачки.
Ако некогаш сум посакувала нешто очајно, тоа е впивањето на твојот здив. Види, јас никогаш не ја сакав онаа огромна количина на патетика ставена во клишеата на денешницата, секогаш мислев дека тоа е очаен начин на пробување да се романтизира пропаднатово општество. Зарем илузијата не ја создадовме јадосувајќи се и барајќи го боженственото во нас?
И вечерва седам дома и мислам на животот кој го заслужуваме.Никој никому за ништо не е должен, така ни животот не ни е должен нам да ни го даде тоа што го сакаме, па макар тоа да е само еден здив, или уште еден вреден текст на темава.

 

[Красулка]

Дали навистина постоиш или си само една голема фантазија?
Дали е возможно да бидеш толку совршен и прекрасен а сепак вистинит?
Не, ти сигурно си нестварен...
Ќе продолжам да те сонувам зошто тоа и си.
Еден огромен сон, мечта, желба, фантазија...
Настојувам повеќе време да бидам со тебе.Уживам во твоето нереално присуство, во твоите прегратки и бакнежи.Ми доаѓаш пак, не се обидувам да те избркам.
Веќе се навикнав да го живеам животот во илузија.
Така и е подобро, реалноста е толку сурова и во неа...те немам тебе.
Затоа ќе продолжам да сонувам со очи широко отворени.

 

[Annabel]

Не ги следам илузиите,но ете се случи...да те следам тебе.
Не ми е грижа за решението се додека ти си мојот проблем.

Уништи ме!
Вметни ме во љубовно писмо,обој го моето небо розево,зелено или сино!
Предизвикај бура во моиве мисли!
Не размислувај предолго,секоја одлука е таа вистинската!

Што е љубовта без моите зборови?
Што е вербата без вистината?

Трепкајќи те поздравувам со надеж дека во очиве ќе го прочиташ погледот кој ти ветува топлина и сигурност.

Сакам со тебе и до тебе да го дочекам наредниот.

 

[bounty_hunter]

Не! Јас сум далеку од вистината,
а воопшто не ја ни барам,
само знам дека ми треба,
но нека, ќе издржам и без неа,
подобро без неа,
отколку да се потврди тоа во што се сомневам.

Старата вртелешка, се уште служи
се вртам толку силно,
небаре ќе излетаат сите мисли кои ме мачат,
за тоа што си и
што значиш во мојот живот.

А што да бирам, кој ли пат сега
сите се толку светли на почетокот,
а толку црни,
крајот секогаш е ист,
без разлика што и да одберам,
вистината пак ме повредува...
а не ми треба...

Ќе ископам една дупка,
доволно голема и длабока,
за да го закопам овој внатрешен глас,
кој упорно ми кажува дека ти си вистината,
која толку многу ме повредила
и повторно ќе пробам да не верувам,
дека си била стварност,
дека воопшто си постоела,
ќе верувам дека си била само
Илузија.

 

[Sussaro]

“Buddy, it's not a question of enough. It's a zero sum game, sport. Somebody wins and somebody loses. Money itself isn't lost or made, it's simply transferred from one perception to another. Like magic. That painting cost $60,000 10 years ago. I could sell it today for $600,000. The illusion has become real. And the more real it becomes, the more desperately they want it. Capitalism at its finest.”
-Gordon Gekko, movie Wall Street


Постојат 3 најголеми точки на моќта на илузијата гледано од аспект на севкупното човештво.


Слобода

Сва слобода за господа викаат Србите. И не се далеку од вистината. Уште од самото твое раѓање ти добиваш сертификат со бар-код на него популарно наречен ЕМБГ. Уште од тој момент ти имаш непотпишан договор со државата ќе плаќаш даноци, пензиско, здравствено и ќе лежиш во затвор за икс ипсилон работи. Работа, обврски, школо цел живот ќе се акаш по нив за на крај да дојдеш до пензија кога и онака немаш желба за ништо и си непотребен за општеството да уживаш во својата слобода која тогаш и не ти ни треба оти твојот најдобар другар е Зегин. Слободата е илузија. Никогаш нема да ја имате. Се што може да имате е слободно време и поголем избор. Ама тоа не го добивате туку така. Се плаќа со пари. И влегувате во магичниот и парадоксален круг, барајќи слобода станувате роб на парите. А треба да ви текне да ги избалансирате овие работи. Нагоните исто ограничуваат. За парче влажна вагина се постанува папак, за некој понов модел на кола почнувате со фелацио на некои фацки. Би роб, умри роб. Моќта само е во нивелацијата и тактичкото уредување на степенот на ропство и степенот на илузионистичката слобода.

Демократија

И тоа не се мисли само онаа што обично се сфаќа од политички аспект. Факторски единката нема моќ на одлучување. Повеќето работи се испланирани на ад хок база. Човекот е само дел од масата на овци. Генерално се пренесува филмот за битноста на индивидуата икс во делот од гласањето на избори, во фирмата каде што работи, во љубовно-сексуалните аспекти во другарувањето или генерално кажано во битисувањето човечко. Се е заменливо. Вие сте заменливи, вашата моќ на одлучување е привидна ќе имате неколку моменти кога вашиот бар код ќе го откуцаат на главна каса. Подобро да ги искористите тие моменти. Вие сте нерелевантни, зрно смелена пченица од брашното. Ако се истурите на земја. Битна е раката што го меси тестото и што го обликува за мекици, пити, лепињи и гибаници. Лапни-голтни принцип.


Љубов

Љубовта е можеби најголемата илузија. Хормонален микс задолжен за ерекција и навлажнување кој од памтивека кај човека е граничен со светост. Затоа што ви прави да се чувствувате убаво. Задоволството е можеби вистинито гледниот аспект на причините не се. Еден ден љубовта ќе се продава во таблети. Баш онака како на топ шоп. Разочарани сте? Партнерот ве оставил? По цел ден дома плачете? За неверојатни 999 ден на 3 месечни рати добивате 30 таблети Љубовил врз база на природни екстракти од амазонските џунгли. Ви го враќаат чувството на заљубеност, занес и оргазмичност. Непрепорачливо за деца под 14 год. Нормално во позадина со снимики од разочарана жена која после апчето се препородува. Треба само да го најдат правиот микс што го поттикнува тоа. Останатото ќе биде историја. И тука сте заменлив. Ако вашиот бар код се откуцувал често во главна каса, истото го може и другиот производ. Битно е само да нема гужва односно многу да не се откуцуват на таа главна каса оти ќе се нервирате и ќе чекате а исто така е битно компатибилно да се усогласува бар-кодот со касата за да не мора касиерката да го врти производот како сака оти не се отчитава. Така и касата и производот може да се заебат.


Затоа карпе дием. И така на крај ќе завршиме под лопата. Стравот, разочарувањата, фејсбуци, дипломи, пари, станови, љубови се само некои чудни материјални работи, коктели и електрични импулси кои ви го сервираат живото, ви ја сервираат илузијата. Сето тоа е во вашите глави. Кога пливам во вода се чувствувам убаво. Не знам колку е реално ама е убаво. Затоа уживајте и не се замарајте со текстот погоре. Сега кога ќе размислм не знам за кој пенис и јас го пишував. Затоа сега ќе си излезам на ракиика и мезе.