Да му каже денес на татко му дека му е чукундедо како ке реагира човекот, ке се изнасмее, така и јас 
Сакав само да го истакнам тоа дека првото заседание на АСНОМ било отворено со таа химна и не таа химна не е на ВМРО туку е на МакедонијаЕпа тоа е - политика и историја не идат заедно. Инаку химната е на ВМРО а не на Александров или Михајлов. Интересно многу е да се чита за писанија кои се напишани од автори кои пишуваат нарачана пропаганда но сепак затоа таквите писанија нити се дел од историја нити поминуваат кај познавачите на историја
!Мојте убедувања не се тема на дискусија тука фалаНема што да го убедувам тоа не еубедување туку болест
Да но и отварањето на АСНОМ било проследено со таа химна и таа требала да биде химна на Македонија ...пази пази АСНОМ
Запаметен е, најмногу кај Македонците од Пиринска Македонија, а го паметат и во Ново Село, од каде што потекнува. Но, било забрането да се зборува за него.
Милиони...
Тоа што во Југославија било забрането да се споменува кажува во каков контекст биле приказните.
Брутален но праведен, човек кој за прв пат донесува некаква автономија на Македонците (бар во Пиринска Македонија). Тој дел бил во рамките на Бугарија, ама бугарските власти имале пристап таму колку што македонските денес имаат во Шипковица. 
Во тој временски период ВМРО е поорганизирана од во било кој друг период на нејзиното постоење. Всушност истото тоа ВМРО убива и премиер и крал на две држави тогаш. Како и тие пред нив, како и тие по нив. Отпосле, историјата (политиката поточно) ги додава идеолошките примеси на ликовите и од некои прави светци, од други крвници. Тоа што делуваат конфузно е заради тоа што не им е јасно кој би им ја дал власта, дали би им ја дал, па се јавувале разни со разни понуди. Тоа не е нешто туѓо за Македонците и денес, бидејќи и денес немаме спонзор (како што го имаа другите балкански држави). Еден ден одиме кон ЕУ, па САД ни се главен партнер, па тие се курви одиме со Русија, па ја мразиме Албанија, па го признаваме Косово, па одиме во Кина на посета. Истото било и тогаш. Затоа имаме историја каква што имаме. Ама ако гледаме така ќе останеме без херои, а херои се секогаш потребни. 
Значи она што сум го учел по Историја пред едно 15-20 години било лага ................. тогаш учевме дека Тодор Александров бил Бугарин/Бугараш/Бугарофил т.е. про-Бугарски ориентиран и се борел и залагал за присоединување на Македонија со Бугарија, значи бил против независност на Македонија, а со самото тоа бил анти-Македонија и анти-Македонец, но денеска други работи ни се кажуваат по медиумиве за него, дека бил прав Македонец кој се залагал и борел за независна Македонија и не бил про-Бугарски ориентиран ................
Сето тоа е во ред, но кога зборуваме за национална историја работите не одат така. Доколку се изедначат сите тогаш во старт се побиваме самите себеси. Негде мора да се повлече црта што влијаело и било позитивно, а што негативно во текот на историските случувања за да се дојде до степен на општествена придобивка како што се државата, нацијата, кодифициран јазик.. Ако на работите гледаме отстрана тогаш може само непристрасно да ги опишуваме и да не ги класифицираме и коментираме. Но, во случајов, во најмала мера се работи за контроверзна личност дури и за времето и условите во кои живеел и случувањата во кои и самиот бил учесник. Ако тргнеме да ги славиме сите вакви личности од типот на Сарафов, Гарванов, Александров(кои повеќе наштетиле отколку што помогнале на националното идеја) тогаш треба да им изградиме споменик и на Ванчо Михајлов и на Довезенски и Бабунски. Но тогаш неминовно ќе дојде момент во кој ќе мора да се запрашаме што и зошто славиме (пробајте да си го одговорите ова прашање)??За вториот дел, јасно им било за што се борат. Се бореле за власт.
Добро ама ако е така не треба нити Ѓорче нити Јане нити Гоце да ги славиме по твое треба само Александар Македонски(оу јеа) и партизаните
Добро ама ако е така не треба нити Ѓорче нити Јане нити Гоце да ги славиме по твое треба само Александар Македонски(оу јеа) и партизаните