Мора да споменеме дека има и такви, кои својата неспособност ја кријат позади другите.Наоѓаат изговори од типот,,не можам без дечкото,, потоа ,,сакам да седам со мама и тато,, или немам пари да седам во Скопје. Потсвесно си вика, зошто да одам и да трошам пари, кога знам дека не сакам да учам и не можам да учам.Затоа ќе речам, многу си го сакам дечкото и ќе си седам дома заради него.Тука веќе си има и џокер за зли времиња,,јас заради тебе не отидов на факултет, а ти ми се скаруеш,, и слично.
Други се оние, кои верувам се во помал број од првиве, кои навистина веруваат дека ако отидат во друг град за живеат, студираат или работат, врската ќе им се уништи.Тие се несигурни личности, не се вреднуваат себе си доволно, за да се погрижат навреме за својот живот, и несвесно му се на товар на можниот иден сопруг, сегашен дечко.Бидејки тие истите по некое време нема да сакаат да работат, оти нема да сакаат да ги остават децата дома, оти децата пак нема да ги сакаат.Уште посмешно и потрагично ми е тоа што љубомората е главниот виновник, без разлика дали кај тој што треба да оди надвор од градот, или оној што ќе ,,чека,,.За да нема кавгања за ,,со кој си и каде си,, остануваат дома.А дали знаат, не знам, дека тоа се продолжува и одлоговлекува и на крај ке ја уништи и врската или некој од партнерите.
Мислам дека кога ќе дојде веќе ова тема на разговор помеѓу партнерите, и има двоумење, дали да одам на факултет или не, тогаш веќе врската е, ај да не речем умрена, ама веќе инвалидизирана.
