Страв од училиште
- Креатор на темата MaRyJaNe-poison
- Време на започнување
Sasence
V.I.P-very important princess
- Член од
- 21 ноември 2005
- Мислења
- 154
- Поени од реакции
- 1
интересна тема,ама јас имам мн чудно лично искуство.Искрено не се секавам на ништо буквално само 2-3 моменти од моето школување до 4 одд...се прашувам дали сум единствена.знам ми биле сите 5 ама кога сум учела како,како сме правеле тестови и сл целосно ми е избришано од мојот мозок.Од 6 нагоре друга приказна :jaj:
Fabullous_178
Psychonautics:.
- Член од
- 21 февруари 2007
- Мислења
- 2.987
- Поени од реакции
- 190
- Возраст
- 36
- Веб-сајт
- www.mesaja.blog.com.mk
TpH_Bo_OkO
Трноризец
Немам никаков страх во школото ...
Ко бев мал се имав ко ми пискаше учителката ... а сега немам
Ко бев мал се имав ко ми пискаше учителката ... а сега немам
city
Модератор - технократ!
- Член од
- 1 март 2005
- Мислења
- 2.780
- Поени од реакции
- 276
- Возраст
- 37
Јас сум го имал овој проблем. 
Сакав да учам, ама не сакав да одам во школо. Децата-другарите од класот ми изгледаа како некој ненормални багабонти и поради тоа воопшто не сакав да идам во школо.
По секоја цена сакав да го прескокнам забавиштето затоа што во тој момент ми изгледаше максимално бескорисно да идам во школо за да играм и да се тепам.
Затоа на 6 години почнав во прво оделение, ми требаше едно полугодие да се привкнам и неколку години да го засакам школото. Но, со добра соработка од страна на наставничката и моите дома јас мислам дека можеби бавно но прилично лесно го прифатив тоа.
Сакав да учам, ама не сакав да одам во школо. Децата-другарите од класот ми изгледаа како некој ненормални багабонти и поради тоа воопшто не сакав да идам во школо.
По секоја цена сакав да го прескокнам забавиштето затоа што во тој момент ми изгледаше максимално бескорисно да идам во школо за да играм и да се тепам.
Затоа на 6 години почнав во прво оделение, ми требаше едно полугодие да се привкнам и неколку години да го засакам школото. Но, со добра соработка од страна на наставничката и моите дома јас мислам дека можеби бавно но прилично лесно го прифатив тоа.
Crazy in Love
Here's looking at you kid.
Не сум се плашела баш, ама бев прилично изгубена во време и простор.
Еднаш памтам на одморот се заиграв во дворот и заборавив да се вратам на час, а бидејќи бев мирно дете (барем на часови
) учителката не ни примети дека ме нема, и после си седев во ходник додека не дојде мајка ми да ме земе.(бев целодневна)
Некој страв немав, ама се осеќав чудно, зашто бев левак и тешко ми беше додека се навикнам да пишувам, а и учителката немаше трпение на почетокот, ми викаше многу и и' збореше на мајка ми дека не сум била спремна за школо, и после за заинатив, совршено ја напишав буквата Е и најбрзо ја напишав и после учителката никад ништо не зуцна.
А, да и кога веќе евоцирам спомени од тој период...
Во 3 или 4 одд., имавме состав и во него филозофирав и имав една легендарна реченица која предизвика хаотично смеење и мојот состав стигна до наставничка канцеларија и сите наставници од 1- 8 одд. ми го читаа составот.
Реченицата гласеше:
“Никогаш не ми стана јасно, зашто и покрај големиот труд што го вложуваат, наставничките имаат толку мали плати...“
Уште од мала јас си бистрев политики.
Еднаш памтам на одморот се заиграв во дворот и заборавив да се вратам на час, а бидејќи бев мирно дете (барем на часови
) учителката не ни примети дека ме нема, и после си седев во ходник додека не дојде мајка ми да ме земе.(бев целодневна)Некој страв немав, ама се осеќав чудно, зашто бев левак и тешко ми беше додека се навикнам да пишувам, а и учителката немаше трпение на почетокот, ми викаше многу и и' збореше на мајка ми дека не сум била спремна за школо, и после за заинатив, совршено ја напишав буквата Е и најбрзо ја напишав и после учителката никад ништо не зуцна.
А, да и кога веќе евоцирам спомени од тој период...
Во 3 или 4 одд., имавме состав и во него филозофирав и имав една легендарна реченица која предизвика хаотично смеење и мојот состав стигна до наставничка канцеларија и сите наставници од 1- 8 одд. ми го читаа составот.
Реченицата гласеше:
“Никогаш не ми стана јасно, зашто и покрај големиот труд што го вложуваат, наставничките имаат толку мали плати...“
Уште од мала јас си бистрев политики.
- Член од
- 10 февруари 2008
- Мислења
- 3.947
- Поени од реакции
- 2.061
Јас никогаш сум го немала овој проблем и поради мојата (во тоа време) претерана доза на самобендисаност јас и учителот и учителките сум ги гледала од високо (а не сум така воспитана ама ете)...
Но, факт е дека и покрај тоа што лично јас сум го немала тоа искуство, овој проблем постои кај доста голем дел од децата и тој страв е различен кај различните деца.Претежно се јавува или кај слабите ученици кои од страв не се во состојба да постигнат повисоки резултати, или пак кај најодличните ученици од одделението. Како и да е битно стравот е присутен. Имено:
-некои од нив се плашат од тестови и испрашувања;
-други се плашат од самиот факт дека се на училиште или пак можеби од соучениците и поради тоа им станува одбивно училиштето-го мразат;
-трети се плашат од учителката или пак од родителите;
-и како сосема за крај, постојат и таква група на деца коишто се плашат од тоа дека можеби нема да бидат најдобри и ќе го заземат второто место, нема да бидат испрашани или учителката нема да ги пофали...
Мислам дека тоа би биле можните причини за страв. Е сега од што се раѓа тој страв не знаеме али најверојатно е од самиот карактер на детето како и начинот на воспитувањето и сето она коешто детето го слушало во врска со училиштето пред да тргне и да види и самото... и нормално сето тоа се врежало длабоко во неговата потсвест па сега се манифестира...
Како да се отстрани стравот?
Најважно од се е да не се притиска детето за ништо. Трпението на родителите како и мирниот убедлив разговор мислам дека многу би помогнале. Исто така и навремено информирање на учителката за ова како она би превзела соодветни педагошки мерки.
Но, како и да е, сепак сметам дека во вакви случаеви родителот е оној којшто најмногу може да му помогне на своето дете во ова, а кој метод ќе го употреби за остварување на таа цел е индивидуална работа и зависи од самото семејство како и од карактерот на детето.
Но, факт е дека и покрај тоа што лично јас сум го немала тоа искуство, овој проблем постои кај доста голем дел од децата и тој страв е различен кај различните деца.Претежно се јавува или кај слабите ученици кои од страв не се во состојба да постигнат повисоки резултати, или пак кај најодличните ученици од одделението. Како и да е битно стравот е присутен. Имено:
-некои од нив се плашат од тестови и испрашувања;
-други се плашат од самиот факт дека се на училиште или пак можеби од соучениците и поради тоа им станува одбивно училиштето-го мразат;
-трети се плашат од учителката или пак од родителите;
-и како сосема за крај, постојат и таква група на деца коишто се плашат од тоа дека можеби нема да бидат најдобри и ќе го заземат второто место, нема да бидат испрашани или учителката нема да ги пофали...
Мислам дека тоа би биле можните причини за страв. Е сега од што се раѓа тој страв не знаеме али најверојатно е од самиот карактер на детето како и начинот на воспитувањето и сето она коешто детето го слушало во врска со училиштето пред да тргне и да види и самото... и нормално сето тоа се врежало длабоко во неговата потсвест па сега се манифестира...
Како да се отстрани стравот?
Најважно од се е да не се притиска детето за ништо. Трпението на родителите како и мирниот убедлив разговор мислам дека многу би помогнале. Исто така и навремено информирање на учителката за ова како она би превзела соодветни педагошки мерки.
Но, како и да е, сепак сметам дека во вакви случаеви родителот е оној којшто најмногу може да му помогне на своето дете во ова, а кој метод ќе го употреби за остварување на таа цел е индивидуална работа и зависи од самото семејство како и од карактерот на детето.
Личен пример брат ми
Кога уче дома уче научува се кажи речи знае перфектно се вред, и сега кога стана и вика на мајка ми ''мамо мене ми е страх кога правам тест''
Едноставно страх го факе и кога ке му го дадат тесто ништо, тапа ништо не решил, го питат дома од шо абе страх ми беше ништо не се секавав тресаах се целиот
Ете тоа може да направии овој страх од училиште, инаку јас посебно тест ли ке е шо било да е немам страх макар и полагање
Кога уче дома уче научува се кажи речи знае перфектно се вред, и сега кога стана и вика на мајка ми ''мамо мене ми е страх кога правам тест''
Едноставно страх го факе и кога ке му го дадат тесто ништо, тапа ништо не решил, го питат дома од шо абе страх ми беше ништо не се секавав тресаах се целиот
Ете тоа може да направии овој страх од училиште, инаку јас посебно тест ли ке е шо било да е немам страх макар и полагање
- Член од
- 1 јули 2008
- Мислења
- 741
- Поени од реакции
- 76
Што знам, не...ако си имам убаво научено не ми е воопшто страв ама кога површно ке научам е тогаш...
- Член од
- 3 октомври 2008
- Мислења
- 234
- Поени од реакции
- 9
Коа земе таткото дома со каишо по детето нормално дека ќе го е стра од тестови.
Треба некој да го науче шо е тоа школо и шо се тоа тестови.
Мене оти никогаш не ме е било стра од тестовите?
Ама ја имаше финта. Криеше му ги каишите на тато муахахахахха:pos2:
Треба некој да го науче шо е тоа школо и шо се тоа тестови.
Мене оти никогаш не ме е било стра од тестовите?
Ама ја имаше финта. Криеше му ги каишите на тато муахахахахха:pos2: