^^^
Eхееее и те како ке ти недостига

Но за разлика од кај вас кај нас имаше на секој агол шмизли и секој ден пагаше котек.
Во мојот клас владееше катастрофа.Кога влезеше некој имаше што да видеш:Летаа тетратки,испошарани зидови ко на пример:Kомшиите на Мара и ја честитаат новокупената инвалидска количка со песната:Стани моме да заиграш, па до искршени врати прозорци и столчиња.
Еден со друг не се согласувавме.Ретко се случуваше тоа само кога моравме да бегаме повекето сме согласни а имаше по некој што остануваа и не бегаа и затоа пагаа лоши зборови:Зајачки заби коса ко метла и што ли уште не.
А што е најважно учениците не гледаа однос професор-ученик.Се однесуваа со нив како со пријател на улица.
Е сега никогаш нема да заборавам еден професор кој ни влезе во срцата и не освои уште од првиот час.
И кога сум веке кај темпераментните деца,секаде мора да имаше исклучок така и кај нас:Заради едно девојче постоеше опасност да не се оди на екскурзија,причината не е битна,битно е тоа што ги премина сите граници.
И во врска со моите изостанци:Во 3 година имав дури 23 што на тоа се чудеа сите:kesa:Aма бар ја кажував вистината кога бегав.Нема што да се крие
