Спорт или книга?

[*pumpkin*]

па пред се зависи од личноста, амбициите и талентот....јас би ја одбрала книга бидејќи сум тежок антиталент за спортови, но ако некој поседува талент и целосно посветен на некој спорт дефинтивно треба да се занимава професионлано, дали кај нас или во странство(што е по исплатливо).

 

[G@rfielD]

Спорт дефинитивно. Спортувам и кога не можам, а не читам книги коа морам, а не па кога можам...

 

[АМБРОЗИЈА]

И спорт и книга, кога се сака се се може , само треба да имаме доволно амбиции за да го правиме она што вистински не привлекува

 

[TWEETY***]

Во моментов гледам едно момче на Милионер, кој е висок 202 сантиметри но се откажал од кошарката затоа што отишол да студира. За да биде посмешен муабетот (за мене) татко ми е стоматолог па и тој студира тоа.

Прашањето ми е, дали сметате дека факултетот треба да биде пред се`, па дури и покрај фактот што (ова момче) има идеални предиспозиции за светска спортска кариера?

Хехе,момчето за кое збориш е од Струмица,ако мислиме на истото,а сигурна сум дека мислиме.

Па по тоа прашање би се изјаснила дека сепак би се одлучила за факултетот,а со спортот би се бавела строго рекреативно.
Го сакам спортот и не би можела да се замислам себеси да не спортовам. Меѓутоа...
На сите ни е јасно дека не можеме и со двете да се занимаваме а притоа сакаме да бидеме успешни и забележани.
Сепак сметам дека тие што успеале надвор од Македонија со спортот и кои можат да се издржуват себеси и фамилијата од спортот се бројат на прсти.
Не дека факултетот ни е некаква гаранција дека тоа ќе го можеме али ипак знање си е знање.
А и спортот си е ризична работа.Една повреда посериозна и завршено е со тебе.

 

[Nemiseverue]

Хехе,момчето за кое збориш е од Струмица,ако мислиме на истото,а сигурна сум дека мислиме.

Па по тоа прашање би се изјаснила дека сепак би се одлучила за факултетот,а со спортот би се бавела строго рекреативно.
Го сакам спортот и не би можела да се замислам себеси да не спортовам. Меѓутоа...
На сите ни е јасно дека не можеме и со двете да се занимаваме а притоа сакаме да бидеме успешни и забележани.
Сепак сметам дека тие што успеале надвор од Македонија со спортот и кои можат да се издржуват себеси и фамилијата од спортот се бројат на прсти.
Не дека факултетот ни е некаква гаранција дека тоа ќе го можеме али ипак знање си е знање.
А и спортот си е ризична работа.Една повреда посериозна и завршено е со тебе.

Мислам дека е од Битола, ама не е ни важно...

Сите навикнати на муабетите на мама (која има его за билдање пред комшиите) дека детето мора да заврши факултет и да има просек 9.9, а ако биде спортист тогаш по дифолт е глупав, неписмен и не знае ни името да си го напише. Спортистот како звање не се цени.

Сеедно, каде е позитивната страна на работите, зошто качувањето по планина мора да биде само “шанса да се лизнеш од камен, да те изедат мечки, да се изгубиш и умреш од глад...), а не може да биде полнење на организмот со чист воздух, релаксација од секојдневните обврски, авантура со партнерот по која ќе бидеме двојно заљубени?

Да, животот е суров, и не тера да гледаме на темната страна бидејќи почесто се случува. Ама кога Господ (условно) ни дал висина од 202 и широки раменици, тогаш сигурно не мислел од нас да створи забар. Замисли колкави дебели прсти има тој човек.

Кој не ризикува, тој и не добива... општо во животот.

 

[TWEETY***]

Мислам дека е од Битола, ама не е ни важно...

Сите навикнати на муабетите на мама (која има его за билдање пред комшиите) дека детето мора да заврши факултет и да има просек 9.9, а ако биде спортист тогаш по дифолт е глупав, неписмен и не знае ни името да си го напише. Спортистот како звање не се цени.

Сеедно, каде е позитивната страна на работите, зошто качувањето по планина мора да биде само “шанса да се лизнеш од камен, да те изедат мечки, да се изгубиш и умреш од глад...), а не може да биде полнење на организмот со чист воздух, релаксација од секојдневните обврски, авантура со партнерот по која ќе бидеме двојно заљубени?

Да, животот е суров, и не тера да гледаме на темната страна бидејќи почесто се случува. Ама кога Господ (условно) ни дал висина од 202 и широки раменици, тогаш сигурно не мислел од нас да створи забар. Замисли колкави дебели прсти има тој човек.

Кој не ризикува, тој и не добива... општо во животот.

Тоа е изгледа општо мислење али зошто е тоа така??
Еве да ги земеме фудбалерите. (без навреда на никого) Сите го напуштиле своето образование,зборувам за странските фудбалери, во 1,2 година средно.Тоа само по себе не тера да мислиме дека тие се необразовани што донекаде е и така.

Убаво е да спортуваш,да се качуваш по планина и да дишеш свеж воздух али колку ти можеш да заработиш од тоа качување и дишење воздух?
Да го оставиме задоволството на страна од него фамилија не се гледа.

 

[Nemiseverue]

Тоа е изгледа општо мислење али зошто е тоа така??
Еве да ги земеме фудбалерите. (без навреда на никого) Сите го напуштиле своето образование,зборувам за странските фудбалери, во 1,2 година средно.Тоа само по себе не тера да мислиме дека тие се необразовани што донекаде е и така.

Убаво е да спортуваш,да се качуваш по планина и да дишеш свеж воздух али колку ти можеш да заработиш од тоа качување и дишење воздух?
Да го оставиме задоволството на страна од него фамилија не се гледа.

Од кога образованието е единствено мерило за успешноста на човекот? Никогаш не било, ниту ќе биде, целокупноста на личноста е важна. Јас познавам, верувам и ти, илјадници кои останале куси со мозокот и покрај тоа што имаат диплома од факс.

Поентата е, ако ти имаш дарба за уметничко лизгање, и предиспозиции за гимнастичарка, и плус тоа ти се допаѓа како спорт и начин на живот, против природата е да се фатиш за дипломирање студии по електротехника, со која немаш никаква допирна точка.

Тоа е исто како оние geek момчиња од америкаснки филмови што ги гледаме, со очила +1000, да се залетаат на рагби терен. Затоа што ете, со докторирање никогаш нема да ги има на MTV cribs.

 

[ani4]

Во последно време толку ми е преку глава од книгата што решив после празнициве повеќе да спортувам, да шетам, да одам на фитнес и аеробик и слично :wink:

 

[TWEETY***]

Од кога образованието е единствено мерило за успешноста на човекот? Никогаш не било, ниту ќе биде, целокупноста на личноста е важна. Јас познавам, верувам и ти, илјадници кои останале куси со мозокот и покрај тоа што имаат диплома од факс.

Поентата е, ако ти имаш дарба за уметничко лизгање, и предиспозиции за гимнастичарка, и плус тоа ти се допаѓа како спорт и начин на живот, против природата е да се фатиш за дипломирање студии по електротехника, со која немаш никаква допирна точка.

Тоа е исто како оние geek момчиња од америкаснки филмови што ги гледаме, со очила +1000, да се залетаат на рагби терен. Затоа што ете, со докторирање никогаш нема да ги има на MTV cribs.

Ок,се согласувам со тебе.
Ќе го оставиш школото и се посветуваш на спортот. Во Макеоднија од спорт не се живее,тоа е факт.
Тие кои излегле од Македонија се бројат на прсти.
Е сега,што кога ке дојде време да се пензионираш.Твоето време поминало,имаш 30-35 години и време ти е да се повлечиш?Што потоа? Таксист?

 

[Nemiseverue]

Ок,се согласувам со тебе.
Ќе го оставиш школото и се посветуваш на спортот. Во Макеоднија од спорт не се живее,тоа е факт.
Тие кои излегле од Македонија се бројат на прсти.
Е сега,што кога ке дојде време да се пензионираш.Твоето време поминало,имаш 30-35 години и време ти е да се повлечиш?Што потоа? Таксист?

А да станеш доктор кој се плаши од крв? И да умре некој заради тебе? Само затоа што од доктор се прават највеќе пари.

Ќе мислиш на време, ќе се трудиш двојно да успееш, ќе учиш паралелно занает, ама сигурно... нема да правиш нешто кое нема логика да го правиш.

п.с. Огромен дел од македонската популација работат по струка или не, без да бидат пријавени. По 35та и тие се во иста ситуација како спортистите. Со нив што?

 

[TWEETY***]

А да станеш доктор кој се плаши од крв? И да умре некој заради тебе? Само затоа што од доктор се прават највеќе пари.

Ќе мислиш на време, ќе се трудиш двојно да успееш, ќе учиш паралелно занает, ама сигурно... нема да правиш нешто кое нема логика да го правиш.

п.с. Огромен дел од македонската популација работат по струка или не, без да бидат пријавени. По 35та и тие се во иста ситуација како спортистите. Со нив што?

Е на тоа мислев цело време.Значи спорт како спорт сам по себе не е доволен.

 

[Кирца]

Пред се би глеал талент.Доколку имаш талент тоа би ти било пресудно за понатамошниот.А јас во книга и спорт неам талент.А кога би бирал спорт дефинитивно.

 

[Ladies'_Man]

Комбинирано.Така станав фраер...ете...:smir:

 

[RIZTETO]

Јас оваа година ке ризикувам. Велат без ризик- нема шизик. Ке продолжам и со спорт и со факултет( ако треба и вонредно).
Кога веке толку луге велат за некојси голем потенцијал, за вредност што може да се преточи во вистински врвен спортски квалитет, зошто да не се проба??? Башка, еднаш се живее.

Точно во Македонија нема услови за никој спорт. Ама секоја шанса треба да се искористи максимално, и таа најмалата, е тоа е вистински спортски борец. А не да се откажеме само со кажување дека немаме услови или дека и школо и спорт не можат заедно. Тоа е губитнички став, а велат дека е реален.

 

[goodman_91]

И спортот и книгата кога се комбинираат, најдобро е