Си одам затоа што те сакам!

[Mädchen]

Вакви Ромео - Јулија напади не ми се својствени и многу ми делуваат лажни
Љубовта е љубов, ако некој го сакам ќе сакам да сум со него секој момент, а можам да го сакам само оној кој ми возвраќа на тоа...Така да оваа ситуација за мене е навистина чиста филозофија

И според мене и логично,тој што го сакаш да сакаш да е со тебе а не со некој друг.Сигурно дека некој ако го сакаш силно ќе сакаш тој да ти ја возврати љубовта и да остани со тебе.Ако веќе ме неќи,нека кажи и ќе биди слободен,сигурно дека нема да можам да го задржам покрај себе ако тој неќи да остани.

 

[Тамарче]

можеби требаше темава да ја ставам во љубов, но сакам повеќе да ја гледаме од оваа другата, психолошката,страната на чувствата.
Насловот кажува се, но еве ќе кажам како е тоа за мене.

До каде може да стигне дарежливоста на љубовта. Може ли да се сака од себеси посилно, толку што кога ќе видиш во неговите очи дека веќе не си ти неговата среќа, ќе си заминеш зашто го сакаш, зашто пред твојата љубов за него доаѓа неговата среќа. Јас едноставно би замолчила и би заминала, знам дека немам сили да се борам, и на љубовта кога е вистинска не и треба борба, и нема ништо поважно за мене од неговата среќа. Како кога можеш да го погледнеш во очи и да кажеш "те сакам, го знаеш тоа, сакам се во тебе јас, од љубовта во твоите очи одамна нема траги, не можам да те принудам на сила да ме сакаш, не сакам да те повредам, ја нема во тебе љубовта. Си одам зашто те сакам од себеси посилно знаеш ти, си одам зашто те разбирам, не си одамна среќен со мене ти. По навика пак кажуваше ти дека се е како порано, но гледам јас во твоите очи од рамнодушност траги."

Што би направиле вие тогаш, колку може вашата љубов да биде дарежлива, дури и да боли, може ли да се сака од себеси посилно, можете ли да кажете на вашата љубов, си одам затоа што те сакам ??

Ако, тој ми дај на знаење дека не сака да оди со мене, да..ќе си одам. Нормално, не ќе го држам ако ме нејќи.
И понатаму ќе го сакам, и ДА, ќе сакам да биди среќен, и неговата среќа ќе ми биди најважна.

Вакви Ромео - Јулија напади не ми се својствени и многу ми делуваат лажни
Љубовта е љубов, ако некој го сакам ќе сакам да сум со него секој момент, а можам да го сакам само оној кој ми возвраќа на тоа...Така да оваа ситуација за мене е навистина чиста филозофија

Ова болдираново мене не ми е јасно..
Демек, сакај ме, за јас да те сакам.
Епа, јас не функционирам така. Јас имам сакано и без тој да ме сака.
Се откажав од него, за тој да биди среќен, а тој беше нерешителен.

Не можам да сфатам оти вие не сфаќате дека љубовта е чувство кое не е себично. Тој што вистински љуби, прво ќе ја клај среќата на партнерот на прво место, отколку неговите чувства.

Да, ние луѓето себични сме, прво гледаме за нас, ама ај размислете малце поубо. Би биле вие среќни ако тој или таа е среќна/среќен и покрај то шо не е со вас?
Јас да.

Не велам дека не сум себична. Себична сум, многу. Во одредени ситуаци, во одредени случаеви.
Ама во овај случај, не.

 

[Mädchen]

Не можам да сфатам оти вие не сфаќате дека љубовта е чувство кое не е себично. Тој што вистински љуби, прво ќе ја клај среќата на партнерот на прво место, отколку неговите чувства.

Да, ние луѓето себични сме, прво гледаме за нас, ама ај размислете малце поубо. Би биле вие среќни ако тој или таа е среќна/среќен и покрај то шо не е со вас?
Јас да.

Не велам дека не сум себична. Себична сум, многу. Во одредени ситуаци, во одредени случаеви.
Ама во овај случај, не.

Не значи дека ако не ја клам среќата на партнерот на прво место не го сакам.Човекот општо по природа е егоистичен и скоро секој се клава себе си на прво место.Прво самиот себе треба да си се усреќиш,да бидиш задоволен за да усреќиш и некој друг.Ако некој шо го сакам не ме сака,ќе го осободам и готово.Не дека ќе му мислам лошо,ама понатака ќе си се сконцентрирам на мојата среќа.На крај краева,јас не сум никоја за да го задржвам или да го пуштам.Самиот ако не ме сака ќе си оди кога тогаш.Така да ние не можиме тука да напрајме многу.

 

[GORAZDS]

Ах тие шпански серии што направија од лугево , абе ако ја сакам и ако ме сака ке бидеме заедно и точка ,само таа варијанта е за опстанок на врската друго све е гола вода , животот е краток за такви глупости , не знам дали е заведен касандра синдромот во психологијата ако не е под хитно да се стави на програм, има еден куп пациенти во чекална .

 

[Тамарче]

Не значи дека ако не ја клам среќата на партнерот на прво место не го сакам

Кој рече таква работа?

Човекот општо по природа е егоистичен и скоро секој се клава себе си на прво место.Прво самиот себе треба да си се усреќиш,да бидиш задоволен за да усреќиш и некој друг.

И јас го реков то. Човекот е немилосрден, себичен, бесчувствителен..
Ама позитивна сум и мислам дека барем, бареем во љубовта ја нема толку та себичност.

Не дека ќе му мислам лошо,ама понатака ќе си се сконцентрирам на мојата среќа.На крај краева,јас не сум никоја за да го задржвам или да го пуштам.Самиот ако не ме сака ќе си оди кога тогаш.Така да ние не можиме тука да напрајме многу.

А шојма толку деконцентрирачки ако сакаш тој да биди среќен?

Така да ние не можиме тука да напрајме многу.

Да им посакаме многу среќа и љубов, и да ги сакаме. Ете, то е несебичност во љубовта.

 

[Princ]

Последен пат ви кажувам бидејќи гледам дека има големо недоразбирање и целосно неразбирање на темава. Затоа и мислам дека Ацид згреши кога ја префрли во овој подфорум, бидејќи темава припаѓа во филозофија и психологија и од тој аспект ја обработуваме. Тешка психологија и филозофија е ова. Зборуваме за луѓе што се спремни да ја напуштат среќата што ја имаат со некого, бидејќи тој/таа е несреќна поради нешто во врската.

Јасно е како бел мочан ден дека ако парнерот не ме сака, ќе го напуштам и мирно ќе спијам во 2 саат по полноќ наместо да кмичам на форум и реплицирам на темава. Целиот муабет на темава се одвива во ова поле (барем јас така ја сваќам) :
- Го сакаш партнерот премногу
- Те прави среќен многу
- Те сака партнерот премногу
- Го правиш среќен, но нешто му недостига кај тебе... Нешто го повредува... Знаеш, во состојба е да те бакнува толку силно и искрено, да те гушка... и да плаче. Од различни причини би било ова.
= Го напушташ, бидејќи не можеш да го гледаш колку тажен го прави она што во моментов или засекогаш не може да се смени. Значи причината поради која е несреќен и плаче не може да се смени во моментов или засекогаш.

 

[ViRuS]

Кратко би напишал во кратки црти:
-Ја сакам,
-Го сака,
-Ме изремети,
-Се сакаат
-Ги сакам дека се сакаа(се знае дека на крај го измислувам ова и дека треба да стои Љубоморам али...)

 

[Mädchen]

И јас го реков то. Човекот е немилосрден, себичен, бесчувствителен..
Ама позитивна сум и мислам дека барем, бареем во љубовта ја нема толку та себичност.

Вервај,во денешно време ја има и то како та себичноста.

А шојма толку деконцентрирачки ако сакаш тој да биди среќен? Да им посакаме многу среќа и љубов, и да ги сакаме. Ете, то е несебичност во љубовта.

Не реков дека неќам да биди среќен.Ама ако веќе гледам дека со мене не е среќен ќе го пушам да си оди,односно да си го живеј животот настрана од мојот и тука ќе биди крај на приказната,и не гледам простор за дискутирање.Ако ме сака ќе бидиме заедно ако не секој по свој пат.Оти ако некој е несреќен со нас,ќе си заминие самиот и нема воопшто да побара дозвола дали да си оди или не.Така да то не зависи од нас и нема место за прашањето дали би го пуштиле да си оди ако го сакате.

 

[ada]

Јас не само што ќе тврдам дека би си отишла, туку реално ми се има случено да си отидам. Само нема да се лажам себе си со приказни за моето наводно безгранично големо срце и несебична љубов, него ќе си признаам дека ја напуштив личноста(а, би го направило тоа и повторно ако се најдам во иста ситуација) само за да си го зачувам достоинството, или поинаку кажано, од чист себичлук и гордост. Не можев да го поднесам осеќајот дека тој има оладени чувства и дека не е среќен со мене, па секој нареден ден со него ми беше се поголем пораз за достоинството. Покрај тагата и очајот, кои ги осеќав поради тоа што го сакав, а не успевав да го направам среќен, еднакво ми патеше и егото. Помислата дека сум со некој кој не осеќа исто за мене и кој со сила го држам, правеше да се осеќам понижено.
И за да некако го намалам понижувањето, ја прекинав врската. Секоја негова рамнодушна насмевка и бакнеж ми беа како некој да ми вриска во фаца: Ти си неспособна. Не си доволно добра за да те сакам. Едноставно не чиниш...и тоа морав да го прекинам само за да си го заштитам егото.
Значи единствено верувам дека некој би заминал ако смета дека е понижен со тоа што не го усреќува партнерот, односно би заминал само од себични причини.
А ако е љубов која е толку силна, што особата го губи егото и не и е важно ништо друго освен партнерот и неговата љубов, тогаш тешко дека ќе си отиде, него ќе се послужи со се што и е на располагање за да остане во врската. И нормално само ќе створи одбивност кај партнерот и ќе си плукне врз достоинството.

 

[pearl]

Вчера на А1, доцна вечерта даваа еден филм, се вика Prime, со Ума Турман, Мерил Стрип и едно бонбонче од дечко. Ако имате прилика, погледнете го филмот, на крајот токму ова што го зборуваме на темата се покажува.

Во кратки црти, се работи за успешна 37-годишна жена (Ума), тукушто разведена и оди на психијатар (Мерил), за да полесно ја преброди кризата. Во меѓувреме среќава млад 23-годишен дечко (синот на Мерил) и почнуваат врска, без да знаат како се врзани во приказната. Иако филмот обработува и други теми, на крајот се покажува онаа несебична љубов. Двајцата работат на врската, поминаа заедно неколку кризи, таа му помогна да се најде во животот како уметник, тој и' помогна да го преброди стравот од интимност, сепак на крајот се разделуваат пријателски и покрај тоа што сеуште многу се сакаат. Таа многу сака дете, а тој искрено сака да и' го подари тоа дете, сепак Ума го "ослободува" и го пушта да си оди, знаејќи дека на долг рок, понатаму, тоа нему нема да му донесе среќа. Таа ја става неговата иднина и среќа на прво место, пред нејзината најголема желба да стане мајка.

Гледајте го филмот и особено обратете внимание на крајот, последните 5 миниту и што си кажуваат еден на друг. Ќе ви стане јасно што е муабетов на темава и дека такви состојби на умот и душата се возможни.

 

[perun]

i jas go pominuvam toa samo od drugata strana sakav da sedam na dve stolici.

 

[ada]

Вчера на А1, доцна вечерта даваа еден филм, се вика Prime, со Ума Турман, Мерил Стрип и едно бонбонче од дечко. Ако имате прилика, погледнете го филмот, на крајот токму ова што го зборуваме на темата се покажува.

Во кратки црти, се работи за успешна 37-годишна жена (Ума), тукушто разведена и оди на психијатар (Мерил), за да полесно ја преброди кризата. Во меѓувреме среќава млад 23-годишен дечко (синот на Мерил) и почнуваат врска, без да знаат како се врзани во приказната. Иако филмот обработува и други теми, на крајот се покажува онаа несебична љубов. Двајцата работат на врската, поминаа заедно неколку кризи, таа му помогна да се најде во животот како уметник, тој и' помогна да го преброди стравот од интимност, сепак на крајот се разделуваат пријателски и покрај тоа што сеуште многу се сакаат. Таа многу сака дете, а тој искрено сака да и' го подари тоа дете, сепак Ума го "ослободува" и го пушта да си оди, знаејќи дека на долг рок, понатаму, тоа нему нема да му донесе среќа. Таа ја става неговата иднина и среќа на прво место, пред нејзината најголема желба да стане мајка.

Гледајте го филмот и особено обратете внимание на крајот, последните 5 миниту и што си кажуваат еден на друг. Ќе ви стане јасно што е муабетов на темава и дека такви состојби на умот и душата се возможни.

Ми текнува на филмот. Особено на крајот, кој иако не особено драматичен и слично, направи да се утепам од плачење.:kesa:
Да, крајот е конкретен пример за темава, но некако не верувам дека има многу луѓе кои би биле спремни така да постапат. Сепак е филм
А, можеби и грешам тргнувајќи само од себе. Којзнае

 

[kat.<3]

Ми текнува на филмот. Особено на крајот, кој иако не особено драматичен и слично, направи да се утепам од плачење.:kesa:
Да, крајот е конкретен пример за темава, но некако не верувам дека има многу луѓе кои би биле спремни така да постапат. Сепак е филм
А, можеби и грешам тргнувајќи само од себе. Којзнае

Во право си за тоа дека нема многу луѓе кои би постапиле така, но сепак ги има, иако малку, ги има !!

 

[leandra]

Не си отидов и кога сватив дека не ме сака повеќе и дека сонува за друга.Мојата упорност доби награда = понижување.
Читајќи ги мислењава,за следниот пат (не дај боже) ќе размислам подобро.Иако не верувам дека голем процент би го пуштиле човекот да оди,секоја ситница ќе влева надеж,надежта илузија,илузијата во судир со суровата реалност.Маѓепсан круг!

 

[Маwечко]

Што би направиле вие тогаш, колку може вашата љубов да биде дарежлива, дури и да боли, може ли да се сака од себеси посилно, можете ли да кажете на вашата љубов, си одам затоа што те сакам ??

Да, можам, ама не би кажала зашто не сакам.
Додека сум со него и тој не ми покажува знаци и не ми дава до знаење дека не ме љуби повеќе- нема да заминам.
Нема да заминам додека сеуште имаме шанси да сме среќни заедно.

"те сакам, го знаеш тоа, сакам се во тебе јас, од љубовта во твоите очи одамна нема траги, не можам да те принудам на сила да ме сакаш, не сакам да те повредам, ја нема во тебе љубовта. Си одам зашто те сакам од себеси посилно знаеш ти, си одам зашто те разбирам, не си одамна среќен со мене ти. По навика пак кажуваше ти дека се е како порано, но гледам јас во твоите очи од рамнодушност траги."

Мислам дека негово е да ми каже дека повеќе не ме љуби и не е среќен со мене... зашто, можеби погледот кажува едно, но тоа што тој го чувствува кажува друго и може да направам огромна грешка и навистина да го “натерам“ да ме одљуби со тоа што ќе му дадам до знаење дека се сомневам во неговите чувства.

Љубовта носи со себе ризици и предизвици, а јас не сум кукавица и да заминам ако видам дека нешто не е во ред и да ја оставам врската да пропадне во вода, туку напротив- ќе и дадам можност уште повеќе да зајакне.