Што ако би ти кажале дека умираш!?

  • Креатор на темата Креатор на темата la-loca
  • Време на започнување Време на започнување
...Нишо!..Ќе си продужам да живеам како што сум живеела до тогаш, само што ќе бидам пооопуштена и нема да се нервирам апсолутно за ништо!!
- И мора да бидам дел на онаква American pool party!..Макар со тоа да ми се скрати рокот на животт!:):):))
 
Никогаш не би се откажала од борба, не би кренала раце, би отишла кај друг доктор, би барала некаков лек, конвенционален, неконвенционален, би се држела за животот, би "клоцала и гребела".
Преголема кукавица сум за да умрам без збор :)
И, во суштина, не ни сакам да размислувам на темава посериозно, зае*ано е кога стварно ќе се соочиш со смртта и со тешка болест да размислуваш за тоа. :toe:
Види сега за тоа болдираното тоа е само лично твое гледишта и нема потреба да биде така, јас сум имал неколку средби со косачот сега сум во фаза да му смеам во лице.
Кога размислувам за смртта размислувам со леснотија и воопшто не ме загрижува, апсолутно немам никаков страв од нејзе. Повеќето луѓе уствари не повеќето туку во најголем дел овде кога тргнам да објаснувам дека немам страв од смртта мислат дека сум можен самоубиец, па имаше глупи коментари што не сум се самоубиел ако не сум се плашел :pos::pos::pos::pos::pos:.
Најпрвин бев зачуден од нивната ограниченост, но потоа го разбрав нивото на нивното рамислување, и нема што повеќе да коментирам.
 
Да знам дека ќе умрам наскоро.. ?!?! Искрено мислам дека би се затворила во соба, би плачела... ужасно би било тоа за мене. Сигурно нема да излезам веднаш и да правам се што ќе ми падне на памет. Мислам дека така само изгледа, ама доколку навистина се соочите со тоа, нема да размислувате на овој начин. Мое мислење .
 
Ќе ги продам бубрезите... бар некој аир да види некој/а од мене.

Тешко прашање шо би напрајл, мада ќе си го одживеам остатокот најнормално. Јебига, сите некогаш мора да умреме.
 
Читајќи ве сфатив дека најпаметно ќе биде да седнам во парламент со динамит на мене што побргу.Или ако има нешто појако па цела Македонија да ја разнесам со се вас,за да не се мачите,а и мене да не ми биде криво што ќе ве оставам :))
 
Ќе плачам, па ќе се смеам, па пак ќе плачам, па пак ќе се смеам....на крај ќе кажам: Е јеби га :toe:
 
Само што сакав да го пишам истово :icon_mrgr
Еве вака: Најпрвин, ќе си направам еден убав пикник со најблиските на Водно, после се отпоздравувам со моите, и ја носам женска ми на Тенерифе каде што за недела дена ги трошам сите заштеди. Доаѓам дома, поминувам шетам колку што можам, и кога ќе се чувствувам изнемоштен, правам опроштален ручек, и после се разнесувам или сред некој протест за права :icon_mrgr или сред Бит пазар, или на трибина на Шверцери (навивачи на слога :icon_mrgr) или како најдобро решение се разнесувам во собрание или во влада :icon_mrgr бар да оставам голема трага зад мене :icon_mrgr

Имаше скоро еден пример ваков со една жена за која и кажуваат дека и остануваат уште две недели живот.И таа подига огромен кредит,ја продава куќата и живее најубаво колку што може.И поминал еден месц,чекајќи да умре од болницата и се извинуваат дека ја смешале со друг пациент и дека е здрава како дрен.
Ем здрава ем без ништо.
Тажно,иронично и смешно.

Инаку,не би сакала да размислувам што би правела.Познавајќи се,знам дека би плачела дооолго,многу долго,за на крај да ја прифатам вистината и да пробам да се изборам колку што можам.Ако има надеж би продолжила,ако не спокојно и тажно,предвреме ке заминам.
 
Секој коментар би бил лага.(не знам што би направил во таква ситуација)
-Но најверојатно би скокнал со банџи , би го уништил Фејсбук , ќе се збогувам со мојте , со другарите .
-Би барал спас.
 
Ќе се збогувам со најблиските и ќе го направам она што никогаш сум немал храброст а потоа ќе го чекам судниот час....
 
Ќе се помирам со фактот и следува еден збор...ма НАЛЕТ...
 
Ок...
Сите викаме дека ке лудуваме, ќе гледаме да направиме работи кои сакаме да ги правиме, а до тогаш сме или не сме ги направиле.
Убаво тоа шо сите не води таа мисла, но што ако е таква болеста да не можеш од дома да излезеш.
Паѓањето во депресија може само побрзо да те убие, излегувањето надвор исто така...
Испаѓа дека овде само ни останува да се надеваме дека има Господ и дека можеби утре ке биде подобро...
Се е ствар на психа...
Сите можеме лесно да напишеме овде оти не сме во таква ситуација, а кога би се нашле не знам што попрво би правеле..дали у соба ке се затвараме и би плачеле или би се охрабрувале себеси дека можеби и нема тоа да се случи, а и ако се случи викаат дека таму каде оди душата на човекот, било многу убаво, па ништо лошо ако не нема нели!?

Ништо не ме плаши толку колку што ме плаши смртта на некој мој близок!:toe:
 
Ок...


Сите можеме лесно да напишеме овде оти не сме во таква ситуација, а кога би се нашле не знам што попрво би правеле..
Кој не бил во таква ситуација :helou:?
И тоа кажаното не беше дека ќе умрам туку дека имам среќа што сум жив то еднаш.
Друг пат :icon_lol:, ајде заеби....
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom