Христијанството не настанало во еден ден па дури ни во некој краток период. Тоа настанувало се формирало и раѓало со векови.
Исус не создал нова религија. Тој го проповедал стариот завет, бил назарен а неговите зборови (доколку може да се верува дека се негови) одаваат фарисејска мисла. По неговата смрт, неговото место на водач на назарените во ерусалем го завзел неговиот брат Јаков, после Јаков се ределе други роднини на Исус и неговото семејство на челото на заедницата. Тие си останале верни на старозаветните закони, си останале јудејци, исус го сметале за човек, месија 9но во јудеистичка форма не месија во хрисѕтијанска) а Павле го отфрлале како лажен апостол. Прв еретик и отпадник од таа заедниц бил Павле. Тој постапувал спротивно од налозите на ерусалемската заедница и јаков и ширел некое свое видување на Исус. Евреите биле најголеми неприатѕели на Рим. Чести војни, убиства, востанија..... создале омраза меѓу Рим и еврејскиот народ, омраза која на крај доведе до потполно разурнување на Ерусалем и протерување на преживеаните Евреи од нивната земја. Тоа беше судир на два различни народи толку спротивставени во своите начини на живот што само елиминација на едните била решение. Христијанството иако изникнато од јудаизмот стори се што може да ги прекине врските со јудаизмот. иако се повикуваат на ист Бог, иако им е истата земја “света“ за христијаните, јудејците станаа неприатели, презренуи, а римјаните приатели и добронамерни. Да може денес Исус да го види тоа веројатно сам себе ќе си се распне! Исус не укинувал закони, а ниту носел нови закони. Тој е обвинет и осуден за тоа што велел да не се плаѓаат даноци на царот, за себе велел дека е цар на израел (израел во тоа време бил поделен на римски дел и два дела на синовите на Херод - неевреји по потекло и сојузници на Рим) соработувал со зелоти, бил опкружен со вооружена група на луѓе, предизвикал нереди во Ерусалем и на крај заробен од римската војска и осуден на лказна наменета само за неприатели на Рим - распнување. Ние денес немаме ни еден примерок на евангелие постар од 4ти век, значи 300 години ПО Исус, речиси сите книги кои пишуваа контра христијанството се уништени, припадниците на назрените (заедницата на Исус) беше осудувана и прогонувана, другите евангелија, посланија, откровенија..... беа отфрлени како неподобни а постоечките кои влегоа во новиот завет доработувани за да станат прифатливи на пагани (римјани). Христијанствто никогаш немаше да опстане ако си останеше на јудејските корени и проповедаше еден еврејски крал како месија кој треба да ги избрка римјаните од израел и владее со својот народ врз основ на божките закони. Затоа се улепшавани зборовите, омекнувани, давана им е друго значение, објаснување , толкување..... заменета е и сабота со недела, пошто во Рим немаше одреден ден во недела како ден за одмор туку секој месец различни денови се определуваа кога нема да се тргува и да работат судовите се додека константин не ј апрогласи Недела за ден за одмор посветен на паганскиот бог на сонцето по што и христијанските водачи го прифаќаат тој ден да се стопат со државната религија. Денот на богот на сонцето (25 декември) го прогласуваат за роденден на Исус а Константин го прогласуваат како спасител и Месија наместо Исус. Се за да добијат повластици и станат дел о д државниот апарат. Сепак црковните оци биле само луѓе и не биле имуни на желбите за моќ и богатства кои ги добиле кога добиле државна заштита, а еднаш кога ја добиле се фрлиле со сите сили и средства на задушување на се што не било во согласност со нивните учења. Дека светите писма се напишани нејасно, контрадикторно се гледа и по број на разноразни цркви и движења во христијанството који на основ на ти исти книоги си го оправдуваат своето постоење и тоа секоја како она “вистинска“ Не знам дали има друга религија во светот која е подолена на толку поголеми и помали различни цркви од кои најголем број не се признаваат една со друга и си одземаат право една на друга да го учат и шират божијот збор. Иста книга е бе! ити зборови!, Во што е разликата?
Во човечкото толкување!
“Рекол ова али мислел она“ “Кажал така али то не важи оти две страни по тоа рекол спротивно“......
Кога евангелијата се проучуваат напоредно и со други извори и историски факти може да се отфрлат бајките, легендите, народните рекла казала низ нив и да изрони прд нас историскиот Исус, кој ниту сменал недели и саботи, ниту на крај памет му било да ствара нова религија која до смрт ќе го прогонува неговиот народ.
Евангелијата сами по себе дават една историја али не трпат анализа и критика на научна основа пошто веднаш излегуваат неправилности, не се поклапаат ни времиња ни настани ни ликови. Исто како господар на прстените, сами за себе тие даваат една историја, народ, настани..... али не можат да бидат поткрепени со факти и докази од реалниот свет.