Се извинувам затоа што малку го пролонгирав терминот на моето ветување, се надевам дека е во ред, посебно затоа што за тебе одлучив да се обидам да анализирам со различна методологија од досегашната. Интересни ми беа постовите па седнав да читам ...
1.
Религија
Па добро бе пичка му мајчина, како бе така сите го гледаат Бог, а ја не го глеам.. е сеа се нафурав..
Па стварно сакам да го видам, мислам нејќам ништо посебно од него, туку чисто еден комшиски краток муабет у четири очи, да му кажам „Како си Дедо Боже, добар ли си?“
Мислам дека покрај толку молења, колнења и плачења на негова адреса, до толку барем заслужил чоекот..
упс ... мислам Диететот!
Провлекување на благи нишки на хумор. Не би била изненадена ако дознаам дека во реалниот живот имаш просечно тивок темперамент, знаеш од оние типови на луѓе кои што своите избори ги класифицираат во една голема папка на која пишува „ Јас за денес “, со доза на иронија која што не е калемена како кај најголемиот број новокомпонирани персони од 9Gag или House, туку од пречките кои што постојат и не се избегнуваат. Низ барањето на себе како што обично бидува кај сите на помлади години, верувањето е неизбежниот момент. Сосема сум сигурна дека кога традиционалистички ти се наметнувал системот на вредности, се ископирале кај тебе само оние делови кои што ти биле погодни за да можеш да живееш со себе. Разумен си и рационален до границите на дозволеното, можеби и не сакаш идејата за себе да ја корумпираш со надворешни импути од типот на етикети, затоа бираш да ја дозираш околината онолку колку што сметаш дека може да поднесе. Токму таа разумност е онаа која не ти дозволува да бараш вина онаму каде што сметаш дека не може ни да ја има, иако чувството е поинакво, дури агностичко, сомневањето и скептицизмот се формулираат само за да може другите да ја разберат формата, не затоа што ти како персона реално сакаш да целосно да им се објасниш. Исто така, се поклонуваш на одговорност, не на онаа која што најмногу ти одговара во моментот, туку на онаа конвенционалната што се очекува. Затоа и секој изблик на цврста верба кој што бил неминовен за империјата која што те фасцинира, е смешен денес. Зарем тоа не е иронично?
Колку пати ја имаш повторено оваа фраза во текот на еден ден? Обичен ден.
2.
Мејнстрим и потрошувачка култура
1. Get into the choppa (кажано со нагласок на Шварци)
2. You are not taking me back into the cooler (Исто од Шварци, али као Мистер Фриз од Бетмен и Робин)
3. Peter Griffin - Family Guy - "If you have a problem, take it out with my butt, cause he is the only one who gives a crap!"
4. Dirty Harry - harry Calahan: We're not just going to let you walk out of here
Crook: who is we sucker?
Harry Callahan: Smith, Wesson and Me.
Ако во претходниот дел имаше изблици на некаква оргинерност и оригиналност, која иако е вообичаена, секогаш е интимна и персонална, овде веќе имаме целосно потчинување на една одредена група која што е најдена како индентификатор на она што социо-економска положба и ниво на интелктуален развој го бараат/дозволуваат. Тоа е исто како изборот на професијата, шеќерот во кафето и утринските ритуали на будење пред да се упатиш на работното место, очекувани, детерминирани и избрани затоа што веќе целата мисла која што треба да содржи некаков изблик на себе е потрошена во друга категорија.
Патерни на самоконтрола и себепромоција секогаш каде што тоа времето и просторот го дозволуваат, не сугерирам во ниту еден момент дека си помалку или повеќе егоцентричен во антропоцентрична ера на човештвото. Знам дека тоа ти било спакувано во развојните години како нешто кое што мораш да го имплементираш во себе, исто како синхронизацијата на законодавствата. Масакрите на нормите и нивната злоупотреба. Како дете на транзиција, глобализација, приватизација и декаденција што друго може да биде производ освен себе, на што друго можеме да се свртиме освен на себе? Иако смета нели, смета до срж кога себе е само замислена именка, а светот е раководен од оние себе кои биле поголеми од тебе. Потенцијалот никогаш немал вистинска релација и аналогија со позицијата, или имал, не знам. Ти знаеш.
Сепак, сметам дека просечноста е научена, не вродена. Дека обичноста е демоде и сега само се молдира и модифицира за да може да се прилагоди на целта. Професионална, социјална, емотивна, апсолутно не е битно.
3.
Фасцинација
Кога ќе ја видам портава, просто ми се трошат пари на две работи:
1. да купам (каде и да има) комплет оклоп од римски војник, па да дефилирам секој работен ден од дома на работа и назад..
2. да купам џамбо тоалетна хартија од Палома, па кога ќе ми се присере, слободно да си какнам, онака римски и антички, на било кое ќоше од портава, а на видиковецот од портата особено!
Зарем Рим не е величествен? Јустинијановата кодификација, целиот тој стил на праволиниско однесување, градење, создавање, формализмот и позитивизмот, во име на традицијата (да, мислам на предавањето во цивилистиката) до тоа што посакуваш да гледаш во огледалото. Тука не можам да одлучам дали го презираш тој дел од себе кој што тежнее кон нешто што иако било совршено повеќе не постои во неговата форма (без аргументот за темелите) или толку силно тежнееш кон тоа што презираш се останато. Затоа што само продолжетоците на веќе замислената структура се дозволени, како кога се контролираш што зборуваш со оние кои навистина не ти се допаѓаат, ама немаш избор од чистата култура на себе.
Крајно, сепак стојам зад тоа дека вреди човек да те чита кога пишуваш на теми за кои што имаш познавање, личните филозофии се секогаш само лични, немаат практично значење за останатите, исто како оние на Радбрух или Келзен, надискуственото е само тоа. Имаш црти на зрела личност иако задоволството од она што си и она во што сакаш да се претвориш се толку контрадикторни кога се читаат постови од различни области што можам само да погодувам и тоа не сосема точно.
Од мене до тебе:
Магде, злато, ќе се обидам да биде за денес.
